Verjaardagen in de familie waren de oorzaak dat we de
meivakantie pas op maandag konden laten beginnen. Het oorspronkelijke plan “een
rondje IJsselmeer” hebben we omgezet in “drie Duitse rivieren” en ook dat was
best gezellig al had het een beetje weg van een "bejaardentochtje".
Maandag 04 mei: naar
Königswinter
Het Ruhrgebied op een acceptabele manier doorkruisen kun je
eigenlijk alleen via de autosnelwegen. De A3 bracht ons tot aan Bonn en het
laatste stukje tot aan het einddoel van deze dag (Königswinter) ging over de
A59. We hadden een gratis camperplaats op een parkeerplaats uitgezocht: “Parking
du Balancier” (en daar is volgens mij geen woord Duits aan), een kilometer of
drie buiten het centrum. Een beetje shabby camperplaats, ingeklemd tussen een
verkeersweg en een spoorlijn. De plek werd ook gebruikt als camperstalling van
Wohnmobile van de dorpelingen. Daarnaast zorgde de aanwezigheid van een aantal
glasbakken voor veel aanloop. Kortom: een geweldige plek voor maar nul euri.
Goed te doen voor een overnachting. Tevens een uitstekend uitgangspunt voor een
fietstochtje langs de Rijn.
Uiteraard mocht op ons bejaardentochtje de Drachenfels niet
ontbreken, het was er een mooie dag voor! Het fijne is dat je niet naar boven
hoeft te klimmen: er is een tandradbaantje dat sinds 1883 de 222 meter
hoogteverschil op een prettige manier bedwingt. Alleen jammer dat we geen 60
jaar eerder hier waren: toen ging je nog “op stoom” naar boven, in de jaren 50 van
de vorige eeuw werd het lijntje geëlektrificeerd. Het vertrek is vanaf de “Drachenfels
Tourismus Bahnhof”. Dit dalstation, dat een paar honderd meter buiten het
centrum van Königswinter ligt, kreeg zo’n tien jaar geleden een opknapbeurt
waardoor het wel praktisch geworden is, maar de oude glorie is een beetje weg:
je verwacht toch dat een conducteur met een mooie pet op je kaartje met een
tangetje komt knippen en niet dat je een barcode voor een scanner moet houden
waarna je een sesam-open-effect krijgt? Maar volgens W. ben ik nu weer aan het
mopperen en ga niet met de moderne tijd mee, maar dit terzijde.
Het weer werkte mee, dus boven op de pukkel hadden we een
fantastisch uitzicht. Opvallend is dat er hier op de Rijn veel minder goederenvervoer
is dan in Tolkamer. Binnenkort maar eens een uitgebreide studie van maken (zal
wel te maken hebben met het Ruhrgebied dat we achter ons hebben liggen, maar:
wordt vervolgd).
Halverwege de bult ligt Schloss Drachenburg dat stamt uit de
tachtiger jaren van de negentiende eeuw. Het is de jongste telg van de
Rheinburchten.
Bovenop de bult ligt de burgruïne Drachenfels (gebouwd
eerste helft van de 12e eeuw en bedoeld om het territorium te
verdedigen). In 1634 tijdens de 30-jarige oorlog kon het slot niet goed tegen
de kanonnen en begon de aftakeling. In de jaren dertig van de 19e
eeuw begon men met werkzaamheden die moesten voorkomen dat de ruïne verder in
elkaar stortte en men bouwde meteen maar het eerste Gasthaus. Dat betekent dus dat
men nog zo’n 50 jaar naar boven mocht klauteren of een ezeltje of een paard
moest gebruiken tot het kabelbaantje er in 1883 kwam. Arme spieren toentertijd
en arme spieren van ons, want: waarom zou je met het treintje teruggaan als je
ook de steile helling af kunt lopen?
Het werd deze dag echt een tochtje langs de Rijn. Tot aan
Sankt Goarshausen de rechteroever van de Rijn gevolgd (links en rechts is vrij
betrekkelijk, maar wordt altijd stroomafwaarts gemeten: dus met de neus naar de
zee). Aan de B42 ligt in Braubach nog een mooie camperplaats (schitterend uitzicht
op de Rijn). Van Sankt Goarshausen naar Sankt Goar met de pont (wel wat andere
prijsjes dan in Nederland, we mochten voor ons bussie en ons tweetjes € 8,40
betalen) en het laatste stukje via de linkeroever naar campingplatz
Schönburgblick in Oberwesel. Het leuke is dat er tussen Koblenz en Bingen geen
brug over de Rijn te bekennen is; wil je droge voeten houden, moet je de
veerboot wel nemen (of op tijd een bruggetje pakken, in dit geval in Koblenz,
hetgeen we niet gedaan hebben). Camping Schönburgblick is een goede camping
(vooral wanneer je zoals wij eerste rang staat vlak aan de Rijn) en in de
ACSI-periodes met je kaartje nog goed te betalen (€ 16,00 all-in). De camping
heeft zijn naam te danken aan het uitzicht op de Schönburg, alweer een burchtruïne
(deze heeft in 1689 een paar kogeltjes gekregen). Er zijn drie torens blijven
staan en daartussen heeft men later wat nieuwbouw geplaatst zodat het dienst
kon doen als hotel. Leuk uitgelicht in de late avond.
Bovenop de bult ligt de burgruïne Drachenfels (gebouwd
eerste helft van de 12e eeuw en bedoeld om het territorium te
verdedigen). In 1634 tijdens de 30-jarige oorlog kon het slot niet goed tegen
de kanonnen en begon de aftakeling. In de jaren dertig van de 19e
eeuw begon men met werkzaamheden die moesten voorkomen dat de ruïne verder in
elkaar stortte en men bouwde meteen maar het eerste Gasthaus. Dat betekent dus dat
men nog zo’n 50 jaar naar boven mocht klauteren of een ezeltje of een paard
moest gebruiken tot het kabelbaantje er in 1883 kwam. Arme spieren toentertijd
en arme spieren van ons, want: waarom zou je met het treintje teruggaan als je
ook de steile helling af kunt lopen?
De dag afgesloten met een fietstochtje en een (voor Duitse
begrippen) duur terrasje, aber mit “schönes Aussicht”.
V: 51.307; A: 51.484
Dinsdag 05 mei: van
Königswinter naar Oberwesel
Het werd deze dag echt een tochtje langs de Rijn. Tot aan
Sankt Goarshausen de rechteroever van de Rijn gevolgd (links en rechts is vrij
betrekkelijk, maar wordt altijd stroomafwaarts gemeten: dus met de neus naar de
zee). Aan de B42 ligt in Braubach nog een mooie camperplaats (schitterend uitzicht
op de Rijn). Van Sankt Goarshausen naar Sankt Goar met de pont (wel wat andere
prijsjes dan in Nederland, we mochten voor ons bussie en ons tweetjes € 8,40
betalen) en het laatste stukje via de linkeroever naar campingplatz
Schönburgblick in Oberwesel. Het leuke is dat er tussen Koblenz en Bingen geen
brug over de Rijn te bekennen is; wil je droge voeten houden, moet je de
veerboot wel nemen (of op tijd een bruggetje pakken, in dit geval in Koblenz,
hetgeen we niet gedaan hebben). Camping Schönburgblick is een goede camping
(vooral wanneer je zoals wij eerste rang staat vlak aan de Rijn) en in de
ACSI-periodes met je kaartje nog goed te betalen (€ 16,00 all-in). De camping
heeft zijn naam te danken aan het uitzicht op de Schönburg, alweer een burchtruïne
(deze heeft in 1689 een paar kogeltjes gekregen). Er zijn drie torens blijven
staan en daartussen heeft men later wat nieuwbouw geplaatst zodat het dienst
kon doen als hotel. Leuk uitgelicht in de late avond.
Na het installeren op de camping onmiddellijk de fiets
gepakt stroomopwaarts richting Bacharach.
Bij Kaub staat een burchtje midden in
het water: Burg Pfalzgrafenstein. Hier werd vanaf het begin van de 14e
eeuw tot eind achttiende eeuw tol geheven door de pfalzgraven, zal wel een
lucratieve bezigheid geweest zijn, want de burcht is regelmatig uitgebreid. In
de buurt van Kaub (dat overigens aan de overkant van het water ligt) vonden we
nog een hele aparte gedenksteen. Het blijkt dat generaal Brücher van het
Pruisische leger tijdens de jaarwisseling van 1813/1814 hier via pontonbruggen
met 80.000 soldaten en 20.000 paarden de Rijn is overgestoken om vervolgens
Napoleon een lesje te leren.
We wilden twee nachten op camping “Kanuclub” gaan staan,
maar helaas: vol. Toen maar onze Chang-Chang voorzien van de coördinaten van de
camperplaats onder de Friedensbrücke. Eigenlijk een schitterende plek: € 3,00
per nacht, geen voorzieningen. Je bent met een poep en een zucht te voet of met
de fiets in de binnenstad van Würzburg, maar dat zat er voor mij niet meer in
die dag (wel voor W. trouwens, maar die moet ook trainen voor de Vierdaagse van
Nijmegen).
Er komt overigens nog aardig wat goederenverkeer over dit stuk van de Main, ook
cruiseschepen en rondvaartboten laten regelmatig zien hoe mooi ze denken te
zijn. Een paar honderd meter verder stroomopwaarts ligt één van de vele sluizen
van de Main: spectaculair hoe boten hier doorheen gaan met aan beide zijden
enkele centimeters speling.
Vier blikvangers in Würzburg:
Dausenau ligt een paar kilometer verwijderd van Bad Ems in
de richting van Nassau. Dausenau heeft een middeleeuwse uitstraling: er staat
nog een oude stadsmuur langs de Lahn en er zijn een aantal vestingstorens
bewaard gebleven. We zijn er een paar jaar geleden op de camping geweest en
toen overheerlijk asperges gegeten in het “altes Wirtshaus an der Lahn”, één
van de oudste kroegen van Duitsland.
Bacharach is een leuk wijnstadje met veel vakwerkhuizen
(zoals veel plaatsen en plaatsjes langs de Rijn). Vorig jaar was ik er in mijn
eentje en had mijn fototoestel vergeten. Nu de schade ingehaald en onder andere
de Marktplatz en een paar “poorten” gefotografeerd.
Na een korte stop op de camping stroomafwaarts gefietst naar
Sankt Goar met als voornaamste doel een blik te werpen op de Loreley. Eigenlijk
waren de bakens voor de scheepvaart veel interessanter. In dit stukje Rijn
zitten wat nauwe bochten en “verkeersborden” geven aan de stroomopwaarts
varende schepen aan of en hoeveel tegenliggers men kan verwachten. Op de
terugweg nog even de binnenstad van Oberwesel aangedaan, maar dit voegde na
Bacharach niet veel meer toe aan ons beeld van dorpjes en stadjes aan de Rijn.
Een mooi dagje, het weer was daar natuurlijk ook debet aan.
Tijdens het rijden liep de buitentemperatuur op tot 24 graden. Wel stond er
tijdens het fietsen een straf windje, maar dank zij onze elektrische ondersteuning
hebben we die altijd mee.
V: 51.484; A: 51.582
Woensdag 06 mei: van
Oberwesel naar Würzburg
Het waren maar een paar honderd kilometer maar als je zoveel
mogelijk “snelweg vermijden” wilt rijden, een flinke omleiding tegenkomt en nog
vijf kwartier stilstaat vanwege een ongeluk ben je zo zeven uur verder.
Van Oberwesel naar Bingen (Bundesstrasse 9) langs de linker
Rijnoever. Daarna een stuk autosnelweg naar Bensheim en vervolgens toeristisch
via onder andere de B47 (om de paar honderd meter een producent van grafzerken
en ander soortig natuursteenspul) naar Mittelstadt, Miltenberg en Wertheim.
Tenslotte via de A3 naar Würzburg en net een paar kilometer voor onze afslag
stond het verkeer stil.
We wilden twee nachten op camping “Kanuclub” gaan staan,
maar helaas: vol. Toen maar onze Chang-Chang voorzien van de coördinaten van de
camperplaats onder de Friedensbrücke. Eigenlijk een schitterende plek: € 3,00
per nacht, geen voorzieningen. Je bent met een poep en een zucht te voet of met
de fiets in de binnenstad van Würzburg, maar dat zat er voor mij niet meer in
die dag (wel voor W. trouwens, maar die moet ook trainen voor de Vierdaagse van
Nijmegen).
Het weer nog: zonnig, temperatuur oplopend tot 22 graden.
V: 51.582; A: 51.836
Donderdag 07 mei:
Würzburg
Omgeven door tientallen campers (groot en klein), een
honderdtal auto’s, tientallen bussen (het is officieel een busparkeerplaats) en
een kudde zigeuners (met politiebezoek) een hele rustige nacht gehad. Tussen de
neus van ons busje en het water van de Main ligt een grasstrook van vier meter.
Er komt overigens nog aardig wat goederenverkeer over dit stuk van de Main, ook
cruiseschepen en rondvaartboten laten regelmatig zien hoe mooi ze denken te
zijn. Een paar honderd meter verder stroomopwaarts ligt één van de vele sluizen
van de Main: spectaculair hoe boten hier doorheen gaan met aan beide zijden
enkele centimeters speling.
Vandaag Würzburg bezocht, de stad wordt voor het eerst in
704 in oorkonden genoemd, maar kende daarvoor al eeuwenlang bewoning. Würzburg
is een stad van zo’n 125.000 inwoners (waarvan een vijfde student, o.a. aan de
universiteit), dit inwoneraantal zou je niet vermoeden als je de binnenstad
bezoekt: die is klein en compact. De binnenstad heeft overigens behoorlijk wat
te verduren gehad in de Tweede Wereldoorlog: ca. 90 % is toen verwoest. De
restauratie heeft tot eind jaren tachtig van de vorige eeuw geduurd.
Vier blikvangers in Würzburg:
·
De (laat-barokke) residentie (1744)
·
Vesting Marienberg (de Marienberg is al bewoond
vanaf het einde van de Bronstijd, met de huidige burcht is men rond 1200 beginnen
te bouwen en is later regelmatig uitgebreid).
·
De Sint-Kilianusdom (gebouwd vanaf 1040)
·
De Alte Mainbrücke (de eerste brug die op deze
plek lag werd gebouwd rond 1120; deze brug werd na 350 jaar vervangen; in de 18e
eeuw werd de brug voorzien van 12 heiligenbeelden).
Na het bezoek aan Würzburg hebben we nog een stuk Mainradweg
gefietst: 18 km heen, omdraaien in Zellingen en dezelfde weg terug (laat dat
stuk wederom 18 km zijn!) en dit alles bij een temperatuur oplopend tot 20
graden, halfbewolkt en vaak “frisjes”.
Vrijdag 08 mei: van
Würzburg naar Lahnstein
Een verplaatsingsdag die vooral via de A3 ging. Einddoel
Lahnstein, camping Wolfsmühle a/d Lahn (weinig wolf en ook weinig molen
overigens). Ook hier weer kregen we een schitterende plek aan het water. Lahnstein
bestaat uit twee delen: Oberlahnstein (rechteroever van de Lahn) en Niederlahnstein
(linkeroever). Na de Rijn en de Main was dit de derde Duitse rivier van deze
reis, qua “beleving” de minst interessante, immers: geen scheepvaart van
betekenis, alleen af en toe een klein plezierjachtje.
Het “sportieve” element van de dag bestond uit een
fietstochtje (14 km met ondersteuning!) richting Koblenz, daar waar de Lahn in de
Rijn stroomt en wat omtrekkende bewegingen.
V: 51.836; A: 52.076
Zaterdag 09 mei:
Lahnstein
De voorlaatste vakantiedag stond in het teken van de
Lahnradweg. Deze fietstocht van Marburg naar Koblenz is een kleine 200 km lang
(je kunt ook vanaf de bron fietsen, dan komt er zo’n 50 km bij). Uiteraard
konden we daar in één dag maar een klein stukje van fietsen. De totale tocht is
goed te doen, met uitzondering van een aantal kilometers waar géén fietspad
langs de Lahn beschikbaar is en je over een drukke verkeersweg een paar zeer
venijnige pukkels moet bedwingen (je kunt ook heel ontspannen een stukje per
trein afleggen). Wij fietsten van Lahnstein naar Bad Ems, vervolgens naar
Nassau en terug naar Koblenz (Deutsches Eck) en het eindpunt: de camping in NiederLahnstein.
Kaiserbad Ems: De keizerlijke badplaats Bad Ems behoort tot de belangrijkste
kuuroorden van Europa. In de 19e eeuw kwamen niet alleen keizers, tsaren en
koningen, maar ook kunstenaars en geleerden in groten getale naar het
toenmalige 'wereldkuuroord' om hier hun vakantie door te brengen. Enkele
bekende namen: Keizer Wilhelm I, tsaar Alexander II (er is zelfs een
Russisch-orthodoxe kerk), Richard Wagner, Goethe. De plaats doet “duur” aan,
maar dat is “gevoel”.
Dausenau ligt een paar kilometer verwijderd van Bad Ems in
de richting van Nassau. Dausenau heeft een middeleeuwse uitstraling: er staat
nog een oude stadsmuur langs de Lahn en er zijn een aantal vestingstorens
bewaard gebleven. We zijn er een paar jaar geleden op de camping geweest en
toen overheerlijk asperges gegeten in het “altes Wirtshaus an der Lahn”, één
van de oudste kroegen van Duitsland.
Nassau staat in Nederland bekend als één van de plaatsen
waar de roots van onze koningsfamilie liggen. Het is een klein toeristisch
plaatsje langs de Lahnradweg. Onze bedoeling was om van hieruit met de trein
naar Limburg a/d Lahn te gaan. Het Duitse spoorwegpersoneel gooide door middel
van werkonderbrekingen roet in het eten, waardoor de treinen onregelmatig
liepen en het de vraag was of we ooit in Nassau terug zouden komen. Dus maar
teruggefietst en dan zie je de wereld van de andere kant.
Zondag 10 mei: van
Lahnstein via Limburg a/d Lahn naar huis
Een langzaam beginnetje van de dag: de receptie van de
camping ging pas om tien uur open, dus in alle rust obbb reisklaar maken,
inclusief het vuilwater lozen.
Omdat het personeel van de Deutsche Bundesbahn gisteren
andere ideeën had over treinvervoer dan de meeste reizigers, moest vandaag
Limburg aan de Lahn bezocht worden. Via de B260 langs de Lahn naar Bad Ems en Nassau.
In Nassau voldeed een naftapomp aan de door ons gestelde voorwaarde: diesel
onder de € 1,20 per liter. Na Nassau via de B417 naar Limburg. We weten nu ook
waarom aangeraden wordt een stuk van de Lahnradweg per trein af te leggen: een
paar venijnige pukkeltjes kregen we voor de kiezen, gelukkig heeft ons bussie
meerdere versnellingen, zodat we na enig zoeken de juiste vonden om boven te
komen. Vanaf Lahnstein een mooie route (voor een groot deel onderdeel van de
Oranjeroute vanwege de vroegere aanwezigheid van de Oranje-Nassaus in dit
gebied). In een zonovergoten Limburg konden we de bus gratis parkeren, net
buiten de Altstadt vlak bij de sluis. Je ziet Limburg al van ver liggen, één
onderdeel torent boven alles uit: de dom van Limburg, met zijn zeven torens,
gelegen op een rots. We hebben al jaren (wanneer we er voor de zoveelste keer
weer eens langsreden) gezegd: “dat schreeuwt om een bezoekje”, dus eens moest
het ervan komen. Met de bouw van de kerk werd in 1190 begonnen, dus met recht
een oud kerkje. De oude stadskern werd in de Tweede Wereldoorlog gespaard. Een
storm (op het juiste moment) zorgde ervoor dat de gedropte bommen in de velden
buiten de bebouwde kom terecht kwamen. Daarom treffen we in de Altstadt nog
veel oude vakwerkhuizen, steegjes en pleintjes aan. De brug over de Lahn (met
de nog steeds bestaande toren) zorgde lang voor de nodige tolgelden. Limburg
lag aan de handelsweg Keulen – Frankfurt en de Fahrgasse (het straatje over de
brug) in Limburg was de A3 van de Middeleeuwen. Er wordt wel eens gezegd dat in
deze regio alle wegen naar Limburg leidden.
Van Limburg naar Nederland volg je de A3 (cruise control
aan, twee wijsvingers aan het stuur, de blik op oneindig) en een paar uur later
zit je bij afslag Hamminkeln.
We hebben het deze week getroffen met het weer. Opvallende
feiten: 98 % van de fietsen van de toeristen wordt elektrisch ondersteund en
met onze aanwezigheid brachten we de gemiddelde leeftijd met minstens 10 jaar
omlaag.
V: 52.076; A: 52.375.
