zomer 2021: met de kleinkinderen – 2: klimmen in joppe

Of ik me niet vergiste in de grootte van de Waddeneilanden en Schiermonnikoog met Vlieland verwisseld heb? Zo maar een vraagje dat vandaag binnenappte. Nee lieve K te W, daar vergis ik me niet in en om daar 100 procent zeker van te zijn was wederom Google mijn beste vriend. Vlieland telt 3.994 ha landoppervlakte en Schiermonnikoog 4.056; bron https://www.ecomare.nl/verdiep/leesvoer/waddengebied/nederlandse-wadden/. Texel is het grootste eiland, gevolgd door Terschelling en Ameland. We hebben het dan wel over de bewoonde eilanden en niet over Griend, Rottumeroog, Rottumerplaat en Engelsmanplaat om maar een paar veredelde zandplaten en gedegradeerde eilanden te noemen die alleen door vogels en zeehonden bewoond worden.

woensdag 18 augustus: @ eibergen

Alleen wakker worden in de camper, het is weer even wennen. De vroege ochtend doorgebracht met een pot koffie en spellingstesten. Je moet het maar weten: e-mailen, ge-e-maild, consciëntieus sms'en, eraan denken dat de meervoudsvorm van hobby in het Nederlands hobby's is en dat er ook meerdere baby's zijn. En onthouden dat resusaapje zonder hoofdletter en zonder h geschreven wordt. Dat werk dus.

Een week vol kleinkinderavonturen. Vandaag was de oudste aan de beurt. Omdat ze midden in de winter jarig is had ze – in tegenstelling tot haar zusje en broertje – nog nooit een nacht bij opa en oma in de camper gelogeerd en dat vond ze oneerlijk. Geen probleem zo groot om niet opgelost te worden. Alleen wilde L niet in de camper maar bij de camper slapen, dus nam ze een tentje mee. Natuurlijk ook goed: als je bijna 12 bent en binnenkort naar de middelbare school gaat mag je je laten gelden. Opgehaald door oma met de auto. 

Te koud om te zwemmen in het meertje en te vervelend om de hele dag met de oudjes spelletjes te doen, dus een leuke activiteit gezocht: het klimbos van Adventure Eefde, dat overigens niet in Eefde maar in Joppe ligt, maar dat is muggenzifterij. In bomen klimmen, tokkelen, ziplinen en meer van dat leuks. Oma heeft hoogtevrees en opa wil op zijn leeftijd graag vaste grond onder de voeten. Begeleiding was er amper, maar gelukkig was L goed gezekerd. Ze kende het klappen van de zweep, want haar sport is op dit ogenblik survival. De drukte bij het klimmen viel reuze mee, daarentegen was het op de kartbaan volle bak.

En de rest van de dag? Spelletjes spelen, zwemmen (wel aan de frisse kant), eten, wandelen en nog meer spelletjes. Een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag, dan wisselen we het oudste kleinkind in voor het jongste en gaan we naar de Waarbeek.

Camping de Fontein, Eibergen

zomer 2021: met de kleinkinderen – 1: naar de fontein

“Krijg je wel eens een boete in het buitenland”, vroeg dochterlief aan me. Helaas ja, maar om je eerlijk te bekennen: ik zie bekeuringen als een soort variabele autokosten, hoe meer je rijdt, des te meer je er van krijgt. Ik probeer me altijd keurig aan aan de aangegeven snelheden te houden. Dit in tegenstelling tot mijn buurman H, die denkt dat bekeuringen de kosten zijn voor een ontheffing van de maximum snelheid. Maar hoe je ook je best doet: het gaat af en toe mis. In Frankrijk hebben ze de gewoonte om een flitspaaltje te plaatsen aan het begin van een dorp, juist aan het eind van een afdaling. Alleen door volop in de remmen te gaan staan kun je voorkomen dat er weer zo’n dure foto van je gemaakt wordt. Het worden er door de jaren heen wel steeds minder. Maar vanmorgen lag er weer eentje op de mat. Mooi voor de verzameling: eentje uit Letland. Veertig hele euri.

dinsdag 17 augustus: @ eibergen

De komende week moeten we veel met kleinkinderen doen: nachtjes logeren, dagjes uit, noem het maar “achterstallige aandacht”. Uitgangspunt wordt camping de Fontein: lekker dicht bij huis en toch even ver weg. Mijn taak was vandaag het kampement op te bouwen, W had nog wat andere dingen te doen. Nu zijn we snel ingericht: babbeltje maken met de eigenaar, plekje uitzoeken, stroomkabel aan de paal en net voor het eerste buitje had ik de luifel uitgedraaid en gescheerlijnd. Het bleef niet bij dat ene buitje, er kwamen er meer. Busje maar veranderd in mobiel kantoor: voor je elk dagdeel een chauffeur in de elektrocar hebt zitten ben je zo een paar uur kwijt. Het bleef maar druppelen en de temperatuur werd omgekeerd onevenredig met de gevallen millimeters water. Dus kacheltje aangezet want onder de 18 graden vind ik het stervenskoud wanneer je stilzit. Niet zo’n prettige verwarming zo’n elektrisch zoemertje: warme kop een koude poten. Afzien dat kamperen. Mag nog blij zijn dat ik niet in een tentje verblijf. Later bij het koken en afwassen werd het wat aangenamer. 

Stiekem de gaskachel samen met de boiler aangezet zodat ik in een zeer prettige omgeving de tweede aflevering van “We zijn er bijna kon zien”. Ging voor een deel over dat schitterende eiland Vlieland, het kleinste bewoonde Waddeneiland van Nederland. Samen met mijn broer en twee zwagers hebben we daar een aantal jaren ons “herenweekend” gehouden. Was altijd heel prettig toeven. Uren dwalen over de Vliehors en dan terug op de camping het tekort aan vocht aanvullen. Zeilend hebben we het eiland nooit aangedaan, lag op een of andere manier niet op de route. Ameland wel en natuurlijk zeer regelmatig Schiermonnikoog. De foto is eigendom van VVV Vlieland.

Volledig geïnstalleerd, dus laat het nageslacht maar komen.

V: 165.189 A: 165.207 rijtemperatuur: 16 gr.

Camping de Fontein, Eibergen; ca. 21 € per nacht.

zomer 2021: samen – 5: samen weer thuis

zaterdag 14 augustus: @ home

Naar huis. De plicht roept. Maandag heeft W de overdracht van het huis van haar moeder. Vooral onze bankrekening vindt dat leuk. Zelf mag ik die ochtend bejaarden naar de huisarts, kapper en weet ik waar naartoe brengen met de elektrocar, vrijwilligerswerk dus waarvan de bankrekening niets merkt. 

Een rustig begin van de dag met een potje K&G-koffie. Zet er maar een streepje tussen, weet niet of dat moet. Las zojuist in het dagboek van Jacob van Lennep (die zomerreis in 1823 weet je wel) de volgende zin: “Te vier ure sprongen wij ten bedde uit en wandelden langs fraaie dreven tegen half vijf voort”. Neem van mij aan dat het bij ons nooit “te vier ure” wordt, dat we wel het bed uitgaan, maar nooit “ten bedde uit springen” en half vijf nog een beetje te vroeg is om te wandelen, zelfs “langs fraaie dreven”. Samengevat: ons ritme is iets anders. Ook W wilde deze ochtend aan de koffie. Broodjes bakken in de Omnia-oven, een beetje poetsen en na zo’n 60 kilometer (via Groenlo om goedkoop te tanken) in Lichtenvoorde het vuile water en de inhoud van de plee storten. Fijn van de gemeente Oost-Gelre dat ze daar zo’n mooie plek voor gemaakt hebben. De stort hoort bij een camperplaats, code campercontact 91.011, die wordt gerund door Stichting Exploitatie Meekenesch. Deze club (met zo’n 60 vrijwilligers) heeft in 2013 het gemeentelijk zwembad overgenomen, het bad zou door bezuinigingen gesloten worden. De gemeente heeft een paar jaar geleden een achttal camperplaatsen aangelegd. De vrijwilligers van het zwembad onderhouden het geheel. Kosten 10€ per nacht, stroom extra met munten te betalen. Water is ook tegen betaling te krijgen, maar je moet wel zelf voor een slang zorgen. Wij overnachten er dus nooit (één kilometer van ons huis verwijderd), maar een ideale plek om te lozen en dat is gratis.

Het waren een paar mooie dagen samen. Op naar volgende week, een week die in het teken staat van allerlei activiteiten met kleinkinderen en (vanaf dinsdag) natuurlijk camperen. Er blijft af en toe wat nageslacht logeren. Maar daarover een volgende keer meer.

V: 164.128 A: 165.189 rijtemperatuur: 20-22 gr.

zomer 2021: samen – 4: lettele

Vriend G te W wees mij op de serie van Geert Mak over de voettocht die Jacob van Lennep en zijn vriend Dirk van Hogendorp maakten door de toenmalige noordelijke provincies van Nederland in de zomer van 1823. Volgens G kwam Pekela daar ook uitgebreid aan bod. Nu heb ik net een paar afleveringen gekeken de afgelopen weken, maar Pekela was nog niet voorbij gekomen. De tekst van het dagboek van Jacob van Lennep is verschenen in 1942 en is beschikbaar via https://www.dbnl.org/tekst/lenn006mekl01_01/index.php. De titel luidt “Nederland in den goeden ouden tijd, zijnde het dagboek van hunne reis te voet, per trekschuit en per diligence van Jacob van Lennep en zijn vriend Dirk van Hogendorp door de Noord-Nederlansche provintiën in den jare 1823”. Geert Mak heeft in 2010 dezelfde voettocht gemaakt en ter gelegenheid daarvan is het werk van Van Lennep omgezet in modern Nederlands en voorzien van een inleiding. Titel: De zomer van 1823. Ik heb het oorspronkelijke dagboek er op nageslagen en inderdaad: Vrijdag 27 Juny. Met heerlijk weder verlieten wij Winschoten toen de klok vijf ure sloeg, en wandelden langs eene bekoorlijke, eenigzins heuvelachtige landouw door korenvelden en bosschaadjen vol eglantiers en wilde roozen bij de twee uren voort, totdat wij aan den naakten veengrond, en zoo aan de oude Pekel A kwamen, waar alom de welvaart ons tegenlachte. De Pekel is een lange streek van ongeveer drie uren gaans en is in Oude en Nieuwe onderscheiden. Deze laatste is uitgestrekter en heeft nog veel ongegraven veen: de oude is dichter bebouwd, en de grond genoegzaam ontgonnen. Beide plaatsen te samen bevatten een getal van bijna 7000 zielen. De menigte aan beide zijden van de hoofdvaart gebouwde huizen, de houtzaag- pel- en oliemolens, de scheepstimmerwerven, de koophandel, scheepvaart en neering getuigen van den bloei deze colonie. In 1819 gingen er nog 2000 schepen door het onderste verlaat. Thands echter vermindert de scheepsbouw, 't geen goede redenen heeft; want in de tijd van koning LODEWIJK werd, dat wel voornamelijk op zijn bevel, te Delfzijl en aan de gansche Z. Oostzijde van Groningen onnoemlijk veel binnengesmokkeld, zoodat er aan de Pekel toen jaarlijks veertig schepen gebouwd werden, welke tot toe- en invoer dienden. – Dit doet elk in die landen nog met genoegen van dien tijd spreken. In 1599 was alles nog ruwe veen toen zekere FEIKO KLOCK en andere Friezen de plaats begonnen te vergraven. In 1635 eigende zich Groningen dezelve voor ƒ 50.000 toe. Als eigenares ontfangt die stad van elk huis en elke stee vasten grondpacht en een vierde van de turf. – Thands zijn te dier plaatse twee Hervormde, eene Roomsche, en eene Luthersche kerk en eene Synagoog, want de Joden zijn hier in groot getal, overal waar iets te verdienen is. In de vier schoolen worden bij de duizend kinderen onderwezen, doch ook hier scheen mij de hedendaagsche manier van onderwijs nadeeligen invloed gehad te hebben. Het zoontje uit de herberg waar wij koffi dronken, beantwoordde de vragen zijner ouders op een' verwaanden, pedanten en impertinenten toon, voerde eeuwig het hoogste woord en overschreeuwde ook zijne grootouders: in de hoek der kamer zag ik zijne schoolboeken. Onder de voorbeelden welke hij naschreef, behelsden bijna allen uittreksels der vaderlandsche geschiedenis, der natuurkunde, enz. of wel zotte spreuken betrekkelijk de waarde van den mensch enz. De boekjens waren alle zedekundig of geleerd. – Ik had genoeg. – Na drie uren gaans trokken wij ander half uur door woeste heide, waar het veen nog op snee stond als men zegt, en kwamen aan het Stadskanaal langs de scheiding van Drenthe loopende.

De reis van de twee studenten is gemaakt op het moment dat Nederland op het punt stond het oude van zich af te schudden en het nieuwe leven te omarmen; in 1823 leefde men nog in de laatste jaren van de diligence, trekschuit, ganzenveer en tondeldoos. Steden hadden nog stadspoorten die ‘s avonds op slot gingen, buiten stad en dorp was er wildernis. Men leefde in eigen dorp, stad of streek, daarbuiten kwam men nooit. Geen tien jaar later zouden talrijke steden en dorpen zijn ontsloten door kanalen en verharde wegen, vijftien jaar later kwamen de eerste stoomtreinen en vijfentwintig jaar later rookten overal de schoorstenen van de fabrieken. De industrie die Van Lennep in bijvoorbeeld Enschede bezocht draaide nog op hand- en paardenkracht.

vrijdag 13 augustus: @ lettele

Afscheid van Roodehaan, OverDaipS en van onze vrienden. Zij dobberen vandaag het Reitdiep af en hopen vanavond in Stad te zijn (als Grunningers het hebben over Stad dan bedoelen ze hun hoofdstad). Wij gingen met gezwinde spoed naar het zuiden, naar De Brandkoele in Lettele. Allereerst omdat we wisten dat daar nog een plekje voor ons was en in de tweede plaats omdat we er nog een fietstocht hadden liggen. 

Nu heeft dat fietsen bij ons altijd veel voeten in de aarde. Kort samengevat: onze relatie met fietsen tijdens onze campertochten is nogal gestoord. Hebben we geen lekke band dan wordt er wel eentje gestolen en geknapte zadelpennen kunnen we op de vingers van één hand niet meer tellen. Nu ook weer zo’n akkefietje: hebben we een dure Trek (we praten dan over meerdere millen) achter op de bus staan, wil de accu niet meer laden (woensdag). Vandaag in Lettele aangekomen geen vuiltje aan de lucht: stekker in het stopcontact en de vonkjes springen vrolijk over. De vraag is: wat hebben we fout gedaan? W vond dat er maar één conclusie mogelijk was: een Trek houdt niet van Noord-Groningse stroom. Houden we het daarbij!

Een leuk toertje van zo’n 45 kilometer met als werknaam “naar het Bargerboer Berenbos”. Klinkt in ieder geval spannend, bijna net zo spannend als het gat “Okkenbroek”, een vlekje – nee een stipje – op de kaart. Een broek is een stuk land waar veel water voorkomt, iets droger dan een moeras. Zo’n duizend jaar geleden werd deze plek aangeduid als “ook een broek” en dat is dan weer verbasterd tot Okkenbroek. Voor die tijd hadden we al Bathmen en Harfsen doorkruist. In Laren mocht W zichzelf trakteren op een ijsje, ze weet daar de weg. Ik deed Albert Mol even de groeten, nou vooruit: een standbeeld van hem dan, de echte Albert is al zo’n jaar over 17 dood.

Het was weer een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag. Dan gaan we huiswaarts: W heeft een afspraak bij de kapper en maandag hebben we beiden belangrijke dingen: W de overdracht van het huis van wijlen haar moeder en ik mag een dagje bejaarden rondtuffen in de elektrocar. Het leven is mooi!

V: 164.985 A: 165.128 rijtemperatuur: 20-22 gr.

Wifisterkte 94 % 4G KPN CP de Brandkoele, Lettele code 91.783; € 14,00 all-in

zomer 2021: samen – 3: dobberen heeft ook zijn charmes

Vaste lezeres J te L vroeg zich af of het niet behelpen is in een camperbusje. Zij heeft jaren zo’n flatgebouw op wielen gehad en vond dan nog vaak de ruimte beperkt. Wel vaste lezeres J te L: op jouw vraag zijn twee antwoorden mogelijk. W zegt “het is vaak behelpen” en wil graag wat groters en mijn antwoord is “valt best mee” en ik wil absoluut niets anders. Voor een goede beeldvorming heb ik een plattegrond van onze Pössl Roadcruiser bijgevoegd en een paar “actiefoto's”. 

Wat je niet op de plattegrond ziet is ons “achteronder”. Achter in de bus, onder het bed, hebben we een ruimte waar we de stoelen, de vouwfiets en een flinke lading “zooi” kwijt kunnen, zoals een opvouwbare emmer, de keggen (om de bus waterpas te zetten), in totaal 40 meter elektriciteitskabel, een waston, een autoborstel en oprijplaten wanneer we eens vast komen te zitten. In de kast links zitten twee gasflessen die zorgen voor de verwarming (in het voor- en najaar), de boiler en het kooktoestel (dat het op dit ogenblik even niet doet, maar daarvoor hebben we twee Campinggazbranders aan boord). 

Wat ik moet toegeven is dat we vooral ‘s nachts beperkte bagageruimte hebben: de kleding moet op de dinettebank bewaard worden, waar ook al een grote boodschappentas staat met onze droge, niet aan bederf onderhevige spullen. Gooi nog een paar acculaders en twee fietsaccu’s op de bank en je kunt spreken van “vol”. Wanneer we de avondstand innemen is het belangrijk dat we houden van elkaar: de twee stoelen kunnen gedraaid worden en de tafel groter gemaakt. Alleen als je eenmaal op de bestuurdersstoel zit, zit je wel in een beperkt hoekje: uit je stoel komen is dan met hindernissen. De laptop is onze televisie: over het algemeen hebben we een goede 4G-verbinding en met een bundel van 100 Gb kom je een heel eind. We verstoken op een normale dag zo’n 3 Gb en dan hebben we het journaal, de Slimste Mens en We zijn er bijna gezien, naast de normale internetactiviteiten, zoals het bijhouden van mijn blog, het zoeken naar achtergrondinfo, navigatie, het uitstippelen van fietsroutes en de verschillende sociale media.

In het midden van de plattegrond zie je de doucheruimte, waarvan de bak standaard is afgesloten met een houten “deksel”. Eigenlijk hebben we maar een paar keer in de 7,5 jaar dat we ons busje hebben van de douche gebruik gemaakt. Twee minuten douchen en een half uur poetsen en droogmaken. Van een poedelwasje word je ook schoon.

donderdag 12 augustus: @ roodehaan

Voor een tientje zouden we op de parkeerplaats van de Rousant in Zoutkamp kunnen staan, zonder stroom, maar met gedoogd gebruik van het sanitair. Vriend G heeft een andere oplossing gevonden: zijn boot aan de steiger en wij op het vaste land en wel in Roodehaan, een “gat” bij een brug aan het Reitdiep. Hier ligt OverDaipS (ja, juist hoofdlettergebruik) een klein recreatiebedrijf van Mario en Karin met een restaurant, hellingbaan, sanitaire voorzieningen, een aantal huurcaravans, een aanlegplaats en twee camperplaatsen. Kleinschalig inderdaad, maar poepiedruk. OverDaipS is aangelegd nadat er problemen waren bij de camping aan de overkant, camping Roodehaan, dat een paar jaar geleden verkocht werd en waar jarenlange seizoensgasten moesten vertrekken omdat hun vakantieplek niet paste in de plannen die de nieuwe campingeigenaar met de Roodehaan had. Mario en Karin hoorden toen ook tot de gedupeerde recreanten. Wat doe je dan: je koop een stukje grond en bouwt er eigenhandig een paradijsje.

Een monsterverplaatsing, inderdaad! 17 hele kilometers en het zouden er nog een paar minder geweest zijn wanneer we de supermarkt in Leens hadden overgeslagen. Dus al tegen elven bij Roodehaan aangekomen. Het ligt ten zuiden van Warthuizen en ten noorden van Saaksum aan een bocht van het Reitdiep en bestaat uit een brug, brugwachterswoning, voormalig veerhuis, twee campings en nog een paar huizen. De brug wordt tegenwoordig op afstand aangestuurd door Post Lauwersoog, dus geen brugwachter meer te bespeuren, alleen camera’s. 

Tegen twaalven meerden onze vrienden aan en na de lunch moest er gevaren worden. Het werd iets meer dan alleen dobberen, want ondanks de verwachtingen was er toch nog een licht briesje. Niet dat we over het water stoven, maar de lapjes bolden. Op de heenweg dan, want terug moest de motor aan. Het Reitdiep is de verbinding tussen Zoutkamp en Groningen en volgens Wikipedia 31 kilometer lang. Daar hebben we dus een stukje van bekeken en wel van Roodehaan tot de eerstvolgende brug in Garnwerd met een korte stop voor het strekken van de benen en het nuttigen van een oorlam in Aduarderzijl. Ik zal je een lang verhaal besparen over monniken van het klooster van Aduard die rond 1285 de schop in de grond (lieten) zetten en het Aduarderdiep groeven naar het Reitdiep en er een zijl aanlegden. Een zijl is een (spui)sluis. Ook zal ik niks vertellen over een schans die tijdens de Tachtigjarige Oorlog werd aangelegd en de vele gevechten die er hebben plaatsgevonden. Twee kanonnen op een bultje herinneren nog aan die tijd.

Een genoeglijke dag die werd afgesloten met een etentje bij het restaurant van OverDaipS. Goed eten tegen betaalbare prijzen en dat de serveerster van dienst zo diep onder de indruk was van vriend G dat ze hem overgoot met een glas rode wijn is dan maar bijzaak. Een mooie dag. Morgen is er weer een dag en dan gaan we afzakken naar huis. We hebben in Lettele gereserveerd. Reserveren schijnt een noodzaak te worden, haalt wel een beetje de charme van het onverwachte camperen weg. Maar zoals W zegt: “alles went, zelfs een vent”.

V: 164.968 A: 164.985 rijtemperatuur: 20-22 gr.

Wifisterkte 76 % 4G KPN OverDaipS, Saaksum code 98.515; € 22,50 all-in

zomer 2021: samen – 2: een rondje lauwersmeer

Lezeres L te D vroeg me aandacht te besteden aan het ontstaan van de namen Oude en Nieuwe Pekela. Nu kan ik wel zeggen “Laat Google daar maar eens op los”, maar dat is gewoon een te simpele oplossing. Pekela is vernoemd naar een riviertje de Pekel A (of Pekel Aa). Dit riviertje liep door een uitgestrekt veengebied. In de 17e eeuw werd begonnen met de ontginning van het gebied en langs het watertje ontstond een langgerekt lint van woningen. Om de turf beter te kunnen afvoeren werd de rivier vergraven en die kreeg de naam Pekelder Hoofddiep. Begin 18e eeuw werd het langgerekte dorp gesplitst in de twee afzonderlijke dorpen Oude en Nieuwe Pekela. In 1990 werden de twee plaatsen weer samengevoegd tot één gemeente, Pekela. Vlak bij de camperplaats ligt de Blijhamster brug, stroomafwaarts vanaf die plek heet het riviertje niet meer Pekelder Hoofddiep maar weer Pekel A. Even ten noorden van deze brug ligt de jachthaven. Bijgaande kaart laat de bovenloop van de Pekel A zien.

woensdag 11 augustus: @ zoutkamp

Naar Zoutkamp, maar wel via Eemshaven. W had die plek nog nooit gezien. Nu valt er eigenlijk niet zo veel te zien, tenzij je dol bent op industrie, energiecentrales en overslaghavens. Eemshaven heeft zijn ontstaan te danken aan enerzijds de groeiende economie in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw en het grote overschot aan arbeidskrachten in het noorden van het land die voorheen in de landbouw werkzaam waren. Er was hier ten noorden van Delfzijl ruimte genoeg en nog een pre: er ligt een leuke diepe geul op deze plek in de Waddenzee te steken, daardoor kunnen schepen met een grote diepgang de haven in. In 1973 was het eerste deel klaar en langzaam maar zeker werd de haven steeds groter. Vooral langzaam want de beoogde olieraffinage en chemieactiviteiten kwamen niet van de grond. Oorzaak: oliecrisis van 1973. De haven moet het nu vooral hebben van overslag en de afbouw van grote schepen van de Meyer Werff uit Papenburg. Sinds een aantal jaren is Google bezig met datacentra. Eemshaven is vooral interessant voor Google, omdat er in de buurt een belangrijke trans-Atlantische glasvezelkabel binnenkomt. Daarnaast is door de aanwezigheid van verschillende energiecentrales en een groot windmolenpark een stabiele energievoorziening gegarandeerd. Sinds een aantal jaren is het openbaar vervoer ook prettig geregeld door het doortrekken van de lijn Groningen – Roodeschool. Momenteel nog maar een paar ritten per dag, maar over een paar jaar een halfuursdienst.

Naar Zoutkamp dus om vandaag een stukje te fietsen en morgen een eind te varen. Gooide Camping de Rousant bijna roet in het eten: vol, terwijl er tientallen open plekken op de camperplaats waren. Lang verhaal: de gemeente koppelt het aantal toegestane campinggasten aan het aantal toiletten. Die ambtenaren hebben waarschijnlijk nog nooit een camper van binnen bekeken: volkomen zelfvoorzienend. Er zijn genoeg camperplaatsen in Nederland die geen sanitaire voorzieningen aanbieden. De camping grenst aan Zoutkamp maar ligt op het grondgebied van Lauwerzijl en die plaats hoort sinds 2019 bij de gemeente Westerkwartier, zo’n typische fusiegemeente. De ambtenaren zullen alles nog wel niet op een rijtje hebben. We konden één nachtje op de camperplaats staan, voor de tweede nacht had men een prachtig en praktisch alternatief: tegen gereduceerd tarief staan op de parkeerplaats op de camping, zonder voorzieningen. Maar nu komt het: we kunnen gewoon gebruik maken van de sanitaire voorzieningen, dit kan en wil men namelijk niet controleren. Een beetje van de zotte. Wordt vervolgd.

Toen Puzzel eenmaal stond werd het de hoogste tijd voor een groot ommetje Lauwersmeer (kleine 50 kilometer). Al eens eerder gedaan, maar toen tegen de klok in en nu net andersom. Leuke en mooie tocht, de helft door Groningen en de andere helft door Friesland. In Lauwersoog nog even de BC2 en haar bemanning bezocht, met die boot gaan we morgen een dagje varen. Of het zeilen wordt valt nog te bezien, want: waarschijnlijk geen wind. Het zou droog blijven, dus ging het regenen. We waren inmiddels wel weer in het Groningerland, dus W verzuchtte “onbetrouwbare Grunninger weerprofeten”. Een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag, dan gaan we zeilen, sorry varen.

V: 164.855 A: 164.968 rijtemperatuur: 19-23 gr.

Wifisterkte 85% 4G KPN Camping de Rousant, Zoutkamp; 20 € all-in