brieven aan mijn zusje(s): lettele blijft trekken

Wat doet een mens in Lettele? Eigenlijk is het geen plaats om voor om te rijden en ben je er eenmaal dan denk je: wat doe ik hier eigenlijk? Er is een horecagelegenheid en een groot sportcomplex, maar voor de rest is het behelpen. Heb je geen auto dan moet je fietsen of gebruik maken van de buurtbus die door vrijwilligers gerund wordt. Zelfs de buurtsuper wordt gerund door vrijwilligers! Een kleine drie jaar geleden werd bekend dat de eigenaar van de enige supermarkt in het dorp van plan was de winkel te sluiten. Vanaf dat moment bogen inwoners van Lettele zich over de vraag hoe de winkel voortgezet zou kunnen worden. Uiteindelijk heeft dat geleid tot het initiatief van Stichting Dorpswinkel Lettele. De winkel heeft twee kerntaken: het is een belangrijk ontmoetingspunt voor de inwoners van Lettele en daarnaast zorgt het ervoor dat het voor veel ouderen in het dorp ook een manier is om nog zelfstandig boodschappen te kunnen doen, zonder terug te hoeven vallen op hun kinderen. Dat een pak koffie dan een paar dubbeltjes duurder is dan bij de Jumbo in Bathmen nemen we dan maar voor lief.

Waarom dan toch opnieuw naar Lettele? Moest W kennis laten maken met het zeer afwisselende landschap van dit stuk Salland, de camperplaats is ok en vooral redelijk geprijsd en oudste zus vertelde dat ze regelmatig keek op deze site en dan tot de conclusie kwam dat er weer geen nieuw verhaaltje stond. Klopt: de laatste weken druk met vrijwilligerswerk, mantelzorgtaken, maar de voornaamste reden is dat Puzzel een week bij de camperboer heeft gestaan. Bij de tweejaarlijkse onderhoudsbeurt kwamen de jongens tot de ontdekking dat de koelkast het niet meer deed op gas. Het leveren van het juiste onderdeel duurde vijf werkdagen. Je moet wat overhebben voor koud bier. Er zijn nog veel kleine probleempjes verholpen. De komende dagen zullen we zien of alles gelukt is.

vrijdag 18 juni: @ lettele

Eerst nog even een paar zonnepanelen op het dak laten leggen. Geld op de bank levert ook niks op, dus kun je het beter in een iets gemodificeerde vorm op je dak leggen. Booming business die zwarte panelen: Zonneplan doet de marketing en het papierwerk, besteedt het technische werk uit aan een of andere firma waarvan de naam mij ontschoten is, die op zijn beurt weer een aantal zzp’ers inhuurt om daadwerkelijk het dak op te gaan. Overal blijft er een paar Euro hangen, maar het systeem werkt. Nee: het denkwerk heb ik niet zelf gedaan, maar overgelaten aan een tweetal buurmannen die zo links en rechts offertes hebben opgevraagd. Zij kwamen tot de ontdekking dat bij het plaatsen van zonnepanelen de grootste kostenpost het materiaal is. Heb stiekem opgezocht of dat inderdaad zo is en ja hoor: zie bijgaand grafiekje (bron: zonnepanelen-info.nl). De kosten waar je eventueel nog op kunt besparen zijn de arbeidskosten en door die drietrapsraket (Zonneplan, technisch bedrijf en zzp’ers) schijnen die kosten laag gehouden te kunnen worden. Rare wereld, inderdaad.

Panelen op het dak, bus ingepakt en zij van Google Maps leidde ons via de Aldi in Groenlo naar het schone (en bloedhete Lettele) waar de fietsen al snel van en uit de bus werden gehaald om het “boze” weer voor te blijven. “Niet te ver, want het is warm”, waren de orders van het bevoegd gezag. Komoot en ik hadden al snel een tochtje uitgestippeld dat overigens wel op bepaalde plekken moest worden aangepast omdat er teveel mountainbikepaden in de route zaten. “Loopt er een recht pad op twintig meter afstand en laat je mij kotsmisselijk worden door al dat gedraai in die bochtjes!” Ja vrouw, ik beloof beterschap. Het werd uiteindelijk een tochtje van zo’n 26 kilometer rondom Lettele waarbij de mountainbikepaden vooral op Landgoed Oostermaet liepen. Wel veel bos op dat landgoed, maar niet het meest aantrekkelijke en gevarieerde bos dat je in deze omgeving kunt vinden, want gewoon een productiebos. Diepe sporen van onbenullig grote machines markeerden het landschap. Waar is de tijd gebleven dat een houthakker met een bijl een boom velde die vervolgens door een paard uit het bos werd gesleept? Het landgoed is in totaal bijna 550 ha groot en kent naast bos ook landbouwgrond. De van oorsprong woeste gronden zijn in de loop van de 19^e eeuw ontgonnen. Aan de noordzijde van het landgoed hebben de Duitsers aan het eind van de Tweede Wereldoorlog een lanceerinrichting voor de beruchte “Vergeltungswaffe” gebouwd. Het monument V1 herinnert hier nog aan, maar ik schreef daarover al in een eerder stadium.

Terug konden we onder de luifel kruipen en ons overgeven aan dat gevoel van opperste tevredenheid: met een biertje en/of een radlertje in de hand weten dat je alles bij je hebt dat nodig is om enkele weken of maanden te overleven op een paar vierkante meter, want ja: nu zijn het een paar dagen, maar eind deze maand moet de grote reis beginnen. Zeer waarschijnlijk wordt het een tocht naar Polen en de Baltische Staten; Polen en Litouwen zijn al “geel”, de andere twee zullen ongetwijfeld snel volgen. Naar de Baltische Staten wilden we al ver voor het woord “bucketlist” werd uitgevonden. Maar je kent ons devies: plannen maken is leuk, ze vervolgens wijzigen is nog veel leuker! En de rest van de avond? Inderdaad moest Pluvius in de loop van de avond regelmatig zijn blaas ledigen en om dit muzikaal te omlijsten viel er ook regelmatig een behoorlijke paukenslag. Om het geheel goed te kunnen zien is het systeem van de bliksemflitsen uitgevonden.

V: 158.291

A: 158.343

fiets: 26 km

rijtemperatuur: ca 27 graden