zomerreis 2019 – 2: door de alpen

Twee dagen denken we nodig te hebben om het groene land met bergen en dalen, Oostenrijk dus, te doorkruisen. Wensjes? Jazeker: de Gerlos Pas met de Krimmler Wasserfälle en de Grossglockner, tenminste als het weer het toelaat.

vrijdag 26 juni: @ wald im pinzgau 

Jammer dat we Haldenmühle (gemeente Dietmannsried, waarvan hiernaast het leuke wapen) moesten verlaten, maar: de koelkast leeg, de voorraden op, een fiets met een lekke band en Slovenië is nog ver. € 23 per nacht mochten we aftikken bij Thomas, die ons ook voorzien heeft van het adres van een fietsenmaker gespecialiseerd in e-bikes. Even terug naar het noorden naar Bad Grönenbach waar Zweirad Låmmle gevestigd is. Helaas pas open tegen tienen, dus uitgebreid boodschappen kunnen doen bij de Netto. Niet helemaal mijn winkel, beetje chaotisch en van de groente werd ik niet erg enthousiast. Toch nat en droog goed aan kunnen vullen en daarna de fiets laten repareren. 

W had wat moeite met termen als Schlauch en Reifen. Vreemd: er gaat bijna geen vakantie in Duitsland voorbij of ze maakt kennis met een plaatselijke Fahrradhersteller. 
“Es dauert eine Stunde” werd een beetje meer, maar na anderhalf uur konden we toch op weg richting Fernpass. 

De bultjes toonden vandaag wat minder witte vlekken dan op deze (geleende) foto. Ook was het veel en veel drukker.

Bij Reutte kwamen we in een soort Eftelingfile terecht. Natuurlijk ligt hier geen Efteling maar wel worden in de buurt van Ehrenberg de jaarlijkse Ritterspiele gehouden. Dit jaar van 26 tot 28 juli; het zal best mooi en interessant zijn, maar aan ons niet besteed. De file namen we voor lief. Jammer was wel dat Highlight 179 niet bezocht kon worden: een reusachtige loopbrug met een spanwijdte van maar liefst 405 meter over de rivier de Lech. De parkeerplaatsen in de omgeving waren alle vol vanwege de Römer- und Ritterspiele. We koesteren ons met de gedachte dat vroeger alleen heksen en tovenaars van kasteel naar kasteel konden zweven en dat ook Harry Potter geen Hängebrücke nodig had. Misschien iets voor een volgend reisje, want het blijft wel kietelen. 

De Fernpas viel tegen, daarentegen was de Gerlos Alpenstrastrasse (die officieel loopt van Zell am Ziller tot Mittersill over een afstand van 61 kilometer) een juweeltje. We hebben de tolweg genomen omdat je dan een paar keer een fantastisch uitzicht op de Krimmler watervallen hebt. In drie stappen overbrugt het water een hoogte van 380 meter. Er is ook nog een “oude” weg, ontoegankelijk voor voertuigen met aanhangers en vrachtwagens. De nieuwe pasweg zorgde er al voor dat de remblokjes goed te ruiken waren. Uiteindelijk kwamen we tegen half vijf terecht op Camping Viktoria in Wald im Pinzgau, kleine camping maar een beetje overvol. 27,60 € per nacht (inclusief toeristenbelasting en milieuheffing - Umweltabgabe klinkt dan veel vriendelijker); beetje veel voor het gebodene, maar vergeleken met andere campings en camperplaatsen in de buurt in deze tijd van het jaar aan de goedkope kant. Code Campercontact 66.402. 

V: 138.142; A: 138.413 
Rijtemperatuur: maximaal 34 graden.  

zaterdag 27 juli: @ keutschach am see 

Een waar kunstwerk was het brood dat W gisteren bij de receptie had besteld. Het had de vorm van een tulband. Nu moet ik eerlijkheidshalve vermelden dat het er beter uitzag dan dat het smaakte: beetje zurig en baksteenachtig. Het meel waarmee het rondje bestrooid was kwamen we later wel nog overal tegen, vooral in de kleren. 

Het weer bekeken we op twee manieren: een blik naar boven (naar de lucht) en eentje naar beneden (op het tablet) en we kwamen tot de conclusie dat de Grossglockner vandaag doenbaar was, dus rond negenen op pad. In Mittersill deed de gemeente de Krimmler Wasserfälle nog eens dunnetjes over. Op een rotonde was een beeld geplaatst met de fantastische naam Pinkelgate: een plassende man terwijl een vrouw toekijkt. Jaloers omdat mannen staand kunnen pinkeln? Of vol verwondering over het feit dat een piemel in een dergelijke staat van opwinding nog urine kan produceren? Stoppen was geen optie, dus zul je het weer eens moeten doen met een geleende foto. 

Voor de Grossglockner Hochalpenstrasse mag je tegenwoordig met een auto of camper € 36,50 neertellen, maar het was de moeite waard. Het was lange tijd (tot 1967) de enige noord-zuidroute door de Alpen. Bouwbegin 1930, geopend in 1935. Tegenwoordig heb je nog andere alternatieven om aan de andere kant van de bulten te komen, zoals de Tauern- en Felbertauerntunnel, sneller en goedkoper. De Grossglockner Hochalpenstrasse is daardoor meer een excursieweg geworden, vooral bereden vanwege de mooie uitzichten. Je kunt tijdens die kleine 50 kilometer ook verschillende tentoonstellingen en infopunten bekijken, waardoor je er gemakkelijk een hele dag kunt doorbrengen. Onze grote pauze hielden we op de Edelweissspitze, met 2571 meter het hoogste punt van de tocht. Van hieruit heb je een mooi uitzicht over meer dan dertig “Drietauzender”. De Grossglockner is met zijn hoogte va 3.798 meter de hoogste van de keten en ook de hoogste berg van Oostenrijk. We waren niet alleen op de bult. Naast auto’s met veelal een Duits of Nederlands kenteken een verdwaalde camper, veel motoren en opvallend veel fietsers (met of zonder ondersteuning). 

Puzzel kreeg het flink voor de kiezen, zelfs een oude bekende kwam zich melden: het lampje van het motormanagement en de mededeling “laat motor controleren”. We hebben daar ooit eens een halve dag voor bij een Franse garage gestaan (vier uur wachten voor we aan de beurt waren) en uiteindelijk te horen gekregen dat er niks aan de hand was. Voorlopig passen we de bureaulamethode toe (even laten liggen, vaak lost het zich vanzelf wel op). Geruststellende gedachte: aan het eind van de bergweg stonden in Heiligenblut voldoende afsleepwagens gereed. 

Eindpunt van de dag was nog niet bepaald, dus toen we vlak bij Lienz alle noodzakelijke bultjes gehad hadden hebben we ome Tom maar ingesteld op snelste weg naar Keutschach am See (zeg maar tussen Villach en Klagenfurt) waar we om half drie neerstreken op camping Müllerhof, ook een oude bekende. Hoogseizoen, dus aftikken: 40 € voor één nachtje. We zullen dat soort prijzen nog wel vaker tegenkomen. De rustige middag in het zonnetje veranderde in een regenachtige avond, maar met een uitstekende 4G-verbinding konden we “live” naar “Ik vertrek” kijken. 

V: 138.413; A: 138.676 

Rijtemperatuur: tot 32 graden (op de Grossglockner minimaal 16).