donderdag 4 tot dinsdag 9 juli: @ delft
W is altijd jarig in de zomervakantie, dus het is elke keer weer min of meer een probleem om met kinderen en kleinkinderen haar verjaardag te vieren. Kleinzoon Q had nog een dagje oppas nodig en moest ook nog laten zien dat hij rijp was voor zwemdiploma B. Een aantal redenen om Puzzel een paar dagen te onttrekken aan de speurende ogen van de BOA’s van Handhaving en een plekje te zoeken op camping Abtwoudse Hoeve nabij Delft in de onmiddellijke omgeving van de Ackerdijkse Plassen (toegegeven de A13 moet eerst overgestoken worden) waar de groene kikkers proberen het geluid van de opstijgende vliegtuigen van Rotterdam Airport te overstemmen en: de kikkers winnen. Daarbij komt dat de kikkers 24 uur per dag lawaai maken en de vliegtuigen tussen 23:00 en 06:55 uur gaan slapen. En Airport Rotterdam is bij lange na niet te vergelijken met Schiphol.
Verplichtingen pas later in het weekend, dus eerst een paar dagen fietsen. Deze keer niet de geijkte routes maar met mijn nieuwe knooppuntenprogramma een paar tochtjes uitgestippeld langs min of meer ongebaande paden.
Donderdag stond Pernis op het programma, een dorp tussen de havens van de gemeente Rotterdam, omsloten door de Nieuwe Maas, industrieterreinen en de rijkswegen A4 en A15. Ik las ergens dat Pernis “een dorp in de haven” genoemd wordt. Pernis wordt al vermeld in 1164; het was toen een boerendorp. Later (18e eeuw) leefde het van de zeevisserij en in de 19e eeuw ging men zalm vangen. In de jaren 30 van de vorige eeuw begon men met de aanleg van de havens. De nadruk lag en ligt op containeroverslag en petrochemische industrie.
Om in Pernis te komen moesten we de Nieuwe Maas over. Het werd de Beneluxtunnel die ligt tussen Vlaardingen/Schiedam en Hoogvliet. Eigenlijk is er sprake van twee tunnels. De eerste werd aangelegd tussen 1962 en 1967 (tot 1980 mocht je tol betalen), de tweede tussen 1997 en 2002. Met de fiets mag je kiezen uit een enge roltrap (zie foto) of een (regelmatig haperende) lift. In een grijs verleden hebben we met onze e-bikes eens de roltrap genomen, dat nooit weer en gelukkig: de lift deed het vandaag.
Oorspronkelijk was de oostelijker gelegen Maastunnel (1942) de westelijkste vaste oeververbinding in de regio Rotterdam. Verkeer naar het havengebied moest via veerdiensten of over de in 1965 opengestelde Brienenoordbrug. Verder kennen we nog de Willemsbrug (1878, vernieuwd in 1981) en de Erasmusbrug (opgeleverd in 1996). Al deze bruggen en tunnels schijnen het verkeer niet aan te kunnen: er is sprake van een nieuwe oeververbinding. Het is nog niet duidelijk waar deze moet komen (zie kaartje).
Om weer aan de noordzijde van de Nieuwe Maas te komen namen we de waterbus vanaf Heijplaat. De eerste boot die vertrok was naar de Maasboulevard in Schiedam. Een schitterende uitvinding die waterbus: 14 schepen doen 21 haltes aan langs een aantal Hollandse rivieren. Fietsen mogen gratis mee (en het kost geen drol: voor de overtocht naar Schiedam betaalden we 1 € per persoon, bejaardentarief?).
De waterbus was ons zo goed bevallen dat we vrijdag lijntje 20 van de Erasmusbrug naar Krimpen aan de IJssel namen. Als je de Hollandse IJssel stroomopwaarts volgt kom je (ook op de fiets) plaatsen tegen als Ouderkerk aan den IJssel en Gouderak. Net voor Gouda namen we een bruggetje om vervolgens stroomafwaarts via Moordrecht, Nieuwerkerk aan den IJssel en Capelle aan den IJssel terug te keren naar Rotterdam. Voor ons een onbekend stukje Nederland, maar wel een beetje saai. De enige afwisseling bestond uit het feit dat we heen de IJssel aan de linkerhand hadden liggen en terug: je raadt het al. Bijna 70 fietskilometers op de teller en W deed er bij thuiskomst nog eens 10 bij door boodschappen in Delft te doen.
Zaterdag ging onze fietstocht via Den Haag naar Scheveningen om via de Waalsdorpervlakte in het duingebied Meijendel bij Wassenaar terug te keren. De Waalsdorpervlakte is één van de belangrijkste Nederlandse oorlogsherdenkingsplaatsen. Voor ons weer een nieuw stukje Nederland. Als je in de buurt fietst probeer dan de knooppunten 35, 44 en 46 in de route op te nemen.
Na 65 kilometer op tijd terug om te constateren dat een luifel niet alleen zon maar ook regen tegenhoudt. De jongens en meisjes van de meteorologische diensten zaten er weer eens helemaal naast. De bbq bij dochterlief in Delfgauw viel dus een beetje in de regen, maar ook binnen kun je gezellig zitten, eten en drinken. Toch vreemd dat je barbecueën met een C schrijft en de afkorting ineens met een Q wordt geschreven, maar nu dwaal ik weer eens ernstig af.
Op zondag vierden we de verjaardag van jonge-blom W, binnenkort al weer 66. Katwijk aan Zee was uitverkoren om dit heuglijke feit met het kroost te vieren. Worden de meeste kinderen door de ooievaar gebracht, komt een enkeling uit de bloemkool: in Katwijk komen ze uit de Vuurbaak (ook Vierboet genoemd). Na de Brandaris is dit het oudst bewaarde vuurtorengebouw van Nederland (1628). Het heeft een plat dak waarop vuur werd gestookt: eerst hout, later kolen; halverwege de 19e eeuw kwam er een olielamp met reflectoren. Het licht werd gedoofd in 1913. Onze kinderen met aanhang en kleinkinderen komen gelukkig gewoon uit de buik van hun moeder en niet uit de vuurtoren. Zij hoefden de vuurtoren dan ook niet te bewonderen, opa wel. Zondag in Katwijk, dus vuurtoren gesloten.
Maar we lopen vooruit op de zaken.
Het is Katwijk geworden omdat Hoek van Holland wat moeilijker bereikbaar was (afsluiting A20) en omdat je in het kerkelijke Katwijk (je mag ook zeggen “Staphorst aan Zee”) op zondag gratis kunt parkeren. Een paar jaar geleden is Kustwerk Katwijk aangelegd, een ingenieuze kustbeveiliging met een dijk in de duinen verstopt en voor die dijk weer een ondergrondse parkeergarage. Katwijk is inderdaad kerks: van de 33 raadszetels zijn er 17 toegewezen aan christelijke partijen. Gelukkig waren de strandtenten open en kon oma alle cadeautjes in ontvangst nemen: lieve presentjes en vooral veel. Na de middagfrieten en krentenbollen werd het nog een tijdje strandplezieren (de weergoden waren ons goedgezind). Iedereen op tijd naar huis, want WK voetbal. Een mooie en leuke dag daar aan het Katwijkse strand waar vroeger de bomschuiten geparkeerd werden als ze niet op zee waren. Het onderstaande schilderij met de bomschuiten moet gemaakt zijn door Mesdag. Even een zijsprongetje: de Andreaskerk (ook genoemd Oude Kerk of het witte kerkje aan zee) heeft een tijdje dienst gedaan als opslagplaats voor bomschuiten. Gebouwd omstreeks 1460 doet het kerkje nu weer dienst als gebedsgebouw van de Nederlands Hervormde Gemeente.
Maandag oppasdag, maar aangezien kleinzoon Q naar school gaat hadden we vrij tot drie uur, dus tijd om op zoek te gaan naar een aantal caches in de Ackerdijkse Plassen. Het leuke van ons tripje was dat we bij een aantal vogelkijkhutten terecht kwamen die we nog nooit eerder bezocht hadden. In het gebied komen veel verschillende vogels voor die we voor een groot deel zagen en voor een ander deel hoorden. Dankzij onze vogelgeluidenapp konden we een rietgors determineren. De foto van de eerste vogel (de rietgors) is afkomstig van de site van de Vogelbescherming. De tweede vogel is gespot door W. Weer eens wat anders gevonden dan het normale fotofilmkokertje.
V: 136.711; A (thuis): 137.082
