Afscheid genomen van de scheepsliften van Thieu (foto “geleend”).
(Bruin) broodje scoren bij de plaatselijke bakker en daarna bracht een snelle
route door het chaotische België (zeg ik te vaak) ons via Brussel, Antwerpen en
Bergen op Zoom naar Delft, waar we voor één nachtje een plekje boekten op
Stadscamping Delftse Hout. Alles is er, soms beetje erg jaren 70, maar de
douche was warm en het afvalputje voor ons vuile water was gretig.
Delft omdat alle kinderen en (vooral) kleinkinderen een
verlaat verjaardagsfeestje van kleinzoon Q in Delfgauw vierden. Natuurlijk mochten
opa en oma daarbij niet ontbreken. Op de fiets is het vanaf de camping binnendoor
maar een paar kilometer naar de niet-meer-echt-jarige. Het was erg gezellig en
nee: géén familiefoto’s op deze site. Na de grote pan spaghetti ging familie
van ons zoon(tje) terug naar de Achterhoek, bleef het gezin van dochterlief
gewoon thuis en fietsten wij weer naar ons huis-op-vier-wielen. Eenmaal in het
warme busje vallen toch de oogjes even dicht!
V: 103.904; A: 104.127
zondag 01 oktober: @
home
Een internationaal ontbijt: eieren uit Spanje, brood uit
België, spek uit Nederland (van de campingwinkel die al om half negen open is)
en sapjes uit Frankrijk. Schiet me plotseling te binnen dat we in Spanje als
toetje een keer een blikje vijgen hebben gegeten. Vijgen waren afkomstig uit
Spanje, maar vervoerd naar Duitsland waar ze in blik gestopt werden (Berlijn stond er op het etiket),
verplaatst naar ons boodschappenkarretje bij de Real in Rhede (net over de
grens) en met de Puzzel via Nederland, België en Frankrijk weer teruggebracht
naar Spanje, alwaar ze in de pudding zijn terecht gekomen.
Tegen elven weer thuis en snel twee bezoekjes aan de “oude
meisjes”. Het “normale” leven kan weer beginnen.
V: 104.127; A: 104.302
Het was een mooi (najaars)tochtje, begonnen met een evenement van de
NKC (wereldhavendagen in Rotterdam) en daarna door België, Frankrijk naar
Spanje en via dezelfde landen weer terug. In 30 dagen vooral onbekende plekken
en plaatsen gezien. In totaal 6.101 kilometer (da’s gemiddeld 200 per dag, valt
dus nog reuze mee). Dat is dan exclusief 700 fietskilometers. De
benenwagenstappen hebben we niet bijgehouden, maar het waren er soms (te) veel.
Puzzel heeft alles goed doorstaan, behoudens twee kapotte lampjes(en de horren mogen wel eens nagekeken worden). Hoogtepunten? Elke dag had er minstens één. Dieptepunten? Twee: één voor W, namelijk de
slachting van de niet-te-vreten sardientjes in de buurt van Salamanca en voor
mij het oversteken van de drukke N332 in Santa Pola. Kortom: het was heel
gezellig en in het voorjaar gaan we ongetwijfeld weer naar het zuiden. Er valt nog steeds veel te zien en te ontdekken.