het regent zonnestralen

donderdag 12 tot maandag 16 oktober: @ winterswijk

Waar we ook een blik op werpen – buienradar, weerplaza of weeronline – alleen maar leuke temperaturen en er wordt ons een lief zonnetje beloofd. Noemen ze dat indian summer of zo? Ik hou het gewoon op “oude-wijven-zomer”. Wel wat verplichtingen dit weekend dus een camping in de buurt. Het wordt de Vreehorst in het buitengebied van Winterswijk, ergens tussen Miste en het Woold; een Acsicamping met ruime plekken en goede voorzieningen. Op donderdagmiddag fietsen mee, W met de auto (voor de verplichtingen) en ik na vijf kilometer weer huiswaarts: wc-cassette vergeten. Het onmisbare attribuut had ik net een “grote beurt” gegeven en stond in de tuin uit te lekken. “Niet vergeten!”, nee niet vergeten en dan toch niet meenemen. De camping heeft ook vier camperplaatsen buiten de poort waar je voor een tientje kunt staan. Wij waren inclusief toeristenbelasting ongeveer het dubbele kwijt.

Wie W kent, kent ook haar motto “stilzitten is geen optie”, dus al snel gingen we op de fiets de plaatselijke wandelpaden verkennen: af en toe een stukje omrijden omdat het pad echt niet geschikt is voor rijwielen, maar 90 % is heel goed op twee wielen te doen. En wederom kregen we stukjes Achterhoek te zien waarvan we het bestaan niet wisten. ’s Avonds nog wel even het kacheltje aan om het een beetje behaaglijk te houden.

Ook op vrijdagmorgen maar even de Truma opgestookt. De buren zaten dan wel met een dikke winterjas aan buiten te ontbijten bij 12 graden, wij vonden ons gebakken eitje binnen bij 20 graden wat lekkerder smaken. De school die twee van onze kleinkinderen bezoeken sloot de Kinderboekenweek met een voorstelling af. Als beide ouders werken hebben opa en oma dan theaterdienst. Leuk en op zo'n moment iis het handig wanneer je een auto bij je hebt.

De middag stond in het teken van Henk Krosenbrink, een bekende Achterhoekse schrijver en historicus. Hij is ooit begonnen als onderwijzer, later verhuisd naar de RONO (de Regionale Omroep Noord en Oost; zeg maar de voorloper van Omroep Gelderland) en heeft zijn werkzame leven afgesloten (1990) als directeur van het Staring Instituut. Als hommage aan Henk is er een route uitgezet van zo’n 32 kilometer langs 26 historische plaatsen in het leefgebied van Krosenbrink: Woold/Miste. Tijdens de fietsroute kwamen we weer over weggetjes waar onze wielen nog niet eerder kennis mee hadden gemaakt. Bij boerderij Beestman in de Haart bij Aalten kwamen we een steen tegen met de volgende tekst:

 

De tijd is kort
De dood is snel
Wacht u van zonden
Zoo doet gij wel.

De tekst is van Hendrick Laurenszoon Spieghel en komt uit “Hertspieghel en andere zedeschriften”, voor het eerst verschenen in 1614, twee jaar na de dood van de schrijver waar we vroeger (in een heel grijs ver verleden) op de kweekschool van alles over moesten leren. Wist onze leraar Nederlands veel dat Spieghel vijftig jaar later nog in een blog van één van zijn leerlingen zou opduiken. Overigens luidt de laatste regel in het origineel “Zo doe dy wel”, maar dit even geheel terzijde.

Tijdens zo’n tochtje kom je van alles tegen, eigenlijk te veel om op te noemen. Ik volsta met een paar voorbeelden. We komen langs een wei met “aparte” schapen: zwarte kop en zwarte poten. Fotootje maken en in de bus opzoeken waarom we dit beest nog niet eerder (bewust) zijn tegengekomen. Blijkt dat het om het Suffolkschaap gaat, oorspronkelijk gefokt in Engeland. En al goochelend op internet kom je dan de volgende informatie tegen: De belangrijkste factoren voor de groeisnelheid zijn de lengte en de borstomvang van het Suffolk schaap, gecombineerd met een goed aangesloten en ruim bespierd lichaam. Volwassen Suffolk rammen halen een levend gewicht van 140 kg en ooien circa 95 kg. Waarvan akte.

 

 

 

 

Een heel verhaal zit ook vast aan boerderij Hemmink aan de Misterweg, voornaamste onderwerp: erfopvolging (Erf Hemminck wordt al in 1331 genoemd). Ik neem aan dat niemand is geïnteresseerd in een verhaal van tien kantjes. Op dit ogenblik staan er alleen nog wat restanten van wat ooit een groot bouwwerk is geweest. Het begeleidend boekje van de Krosenbrinkroute noemt het “een geconserveerde rest”. Waarom de Dienst Landinrichting en Beheer Landbouwgronden een paar halve muren heeft laten staan, de rest van het puin heeft afgevoerd en er een picknickplaats van heeft gemaakt, kan ik nergens achterhalen.

En dan tijdens al onze tochten de “wat-is-dit-nu-weer?”-vragen. De bloeiende klimop hebben we kunnen determineren, maar de rest? In enkele recensies lees je dat de route slecht aangegeven is, klopt niks van: de bordjes zijn op zich wat onduidelijk, maar de route is goed te volgen.

Terug naar ons weekendhuisje op vier wielen: open keuken, riante zithoek, schuifdeur naar een grote tuin (waarvan we het gras niet zelf hoeven te maaien), groot terras, badkamer met wastafel/douche/toilet, slaapkamer met bedleeslampjes, ringverwarming, warm en koud stromend water, stereo-installatie, koelkast (met diepvriesvak); en dat alles op een paar vierkante meter. De camping loopt langzaam maar zeker vol: herfstvakantie in Nederland, maar ook veel senioren uit Duitsland. Misschien dat het binnenzwembad en de verse broodjes ’s ochtends hieraan een bijdrage leveren? Overigens hanteren ze hier een fantastische naam voor patattent: “foodcorner”. Je moet het maar bedenken.

 

Een zwoele avond zodat het nog lang “gezellig” bleef op de camping.

Op zaterdag konden de winterjassen in de kast blijven, dus de ontbijtbroodjes werden buiten geserveerd. Als uitgangspunt voor onze fietstocht kozen we deze keer het knooppuntensysteem aan weerszijden van de grens, ook in Duitsland goed te volgen.

Tussen Winterswijk en Aalten liggen nog een aantal onbewaakte spoorwegovergangen. In totaal zijn er daar in Nederland nog een kleine 100 van, de particuliere overgangen (naar wei of huis) niet meegerekend. Prorail wil van die onbewaakte situaties af en terecht: er gebeuren regelmatig ongelukken.

 
Er is in deze omgeving weer wat nieuws: op 30 september is het Achterwooldse Klompenpad geopend. Nederland kent nu 101 klompenpaden, een wandeling over kleine weggetjes, door weilanden en over het erf van boerderijen. Het nieuwe pad is 10 (of met verlenging 18) kilometer lang en loopt door het Achterwoold (horeca bij de Brömmels, Roerdinkhof en Harminahoeve). Er wordt nadrukkelijk vermeld dat het niet geschikt is voor fietsers, wandelwagens en rollators.

 

Zondag werd de fiets gebruikt om ons te verplaatsen naar Groenlo, waar we de 65^e verjaardag van zuslief mochten vieren. ’s Middags “oude oma” opgehaald, wandelingetje gemaakt en pannenkoeken gebakken. Voor je het weet is zo’n mooi, lang weekend voorbij. Het is herfstvakantie, aan het werk (oppassen op kleinkinderen dus).