Het is al weer een tijdje geleden dat ik wat van me heb
laten horen, dus achter het tabletje maar. Net terug van een enerverend dagje
Valencia met W.
Zij ligt nu een beetje bij te komen en snode plannetjes te
bedenken voor morgen. Tja het is “anders” met z’n tweetjes: een stuk
gezelliger, maar ook: andere dingen doen. Het laatste bericht was van zondag 5
oktober. Nou over die dag valt weinig te vertellen. Heb toen de vorige brief
geschreven en verder niets gedaan en dan NIETS met hoofdletters: beetje lezen,
beetje dutten, beetje makkelijk koken, beetje internetten en redelijk vroeg
naar bed.
Maandag 6 oktober
Moeilijk wegkomen vanmorgen: allemaal bomen en laaghangende
takken. De uitvalsroute die ik me had bedacht was door een camper geblokkeerd.
Een aardige Fransman (ja, er zijn er een paar) gaf aanwijzingen, zodat ik
zonder schrammen en
schaafwonden weg kon rijden.
Miep-Miep
was verrassend. In ieder geval niet de kustweg, dat stuk hebben we al een paar
keer gereden. Voor je het weet sta je in de grensplaats Le Perthus en daar was
het kermis. Allemaal winkels, iets moet er goedkoop zijn (drank, tabak, ik zal
het nooit weten). Snel een foto gemaakt van het plaatsnaambord en de
grensovergang en wegwezen, richting Figueres (zat daar niet het Dalimuseum wat
we in een grijs verleden eens bezocht hebben?) Het kwam me allemaal erg
onbekend voor.
In
Figueres nam Miep een vreemde beslissing. Niet naar het zuiden (Gerona en
Barcelona), maar naar het westen, naar Olot. Verrassend en mooi. Geen camperverkeer.
Boodschappen gedaan bij de Aldi in Olot. Vervolgens de C26 naar Ripoll en de
C17 naar Vic. Miep stond geprogrammeerd op “snelwegen vermijden”, maar geef
eens een definitie van een snelweg? Een vierbaansweg waar je 120 mag rijden? Ik
denk dat ons Miep maar eens een keertje bijgewerkt moet worden of vervangen
door een apparaatje dat ook rekening houdt met hoogte, breedte en lengte.
Toen
stond er plotseling Tarragona op de bordjes en dat heb ik maar gevolgd. Miep
volkomen de kluts kwijt: graag rechtsaf slaan bovenop een viaduct.
De
camping in Torredembarra kon ik na enig zoeken vinden. Geen receptie meer (drie
uur ’s middags), die deed mañaña weer zaken, volgens een expert met een
campingshirt met Relax Sol erop aan. De expert sprak twee woorden Engels, ik acht
woorden Castilliaans (da’s Spaans), maar ja daar in die streken spreekt men Catalaans.
“Zoek maar een plekje, morgen melden”, kon ik ervan maken. Alles werkte, alleen
geen wifi-code. Fietsje opgetuigd en een eind weggetrapt, de vuurtoren gezien
en vervolgens via de boulevard terug, een kleine twee uur of zo. Het maakt hier
ook een uitgestorven indruk, veel zaken dicht. Gelukkig houd ik van treinen.
Elke paar minuten komt er wel een Renfe vlak langs de camping donderen, maar er
zit afwisseling in: de helft gaat naar het noorden, richting Barcelona, en de
andere helft… En vannacht gewoon de gehoorapparaten uit!
Vertrek:
38.210; aankomst: 38.493
Dinsdag
7 oktober (rustdag in Torredembarra)
Gisteravond
viel de stroom een paar keer uit, merkte ik aan de radio. Die draait als het
even kan op 220 volt (scheelt batterijen). Was elke keer met een kwartiertje
gepiept, dus de cerveza bleef gelukkig koud in de frigo.
Vanmorgen
pas om 08.45 uur wakker. Begin relaxt (schrijf je dat eigenlijk wel zo?) te
worden, geloof ik. Sluierbewolking, maar up to 25 graden. Inschrijven, paspoort
laten zien – zal wel bij Spanje horen. Wifi, maar matig. Heb er niet voor
betaald, terwijl er toch $ 3,00 op het ticket stond. De tante van de receptie
gaf me ook een verkeerde rekening mee (van een andere klant), maar wat geeft
het allemaal? Zolang je maar zout op je eitje kun strooien is er niks mis met
je arm.
Wat
later een accuutje leeggetrapt en ’s middags gewandeld langs de zee. Na een
lekker wandeltochtje bleek ik geen code te hebben voor het strandcampinghek:
kwamen er dus nog twee extra (zweterige) kilometertjes bij. Gelukkig was het
sanitair goed en schoon.
Nog
even moeten werken voor de oude school: een huilerig onderwijzeresje had zich
gemeld bij W. met de vraag of er nog een PPT-tje bestond van een
ouderavondpresentatie van 2013. Laat ik toch het betreffende document op een stickie
bij me hebben. Er moesten alleen een groot aantal foto’s naar de eeuwige
jachtvelden worden gestuurd in verband met de maximale grootte van een te
versturen bericht. D. blij, nu nog even wachten op de bloemen.
El
Tiempo laat voor de komende dagen alleen maar zon zien.
Woensdag
8 oktober
Een
fantastische dag! Niet zozeer vanwege de verplaatsing van Torrendembarra naar Betera
(Valencia Camper Park). Die verplaatsing had niet zoveel om het lijf: voet op
het gaspedaal en daarna de cruise control aan. De kustroute is een combinatie
van de N240 en de A7, een goed gratis alternatief voor de AP7 waarvoor je
betalen mag. Temperatuur oplopend tot 28 graden. Ook hier sprake van
bermtoerisme van schaarsgeklede vrouwen.
Het
fantastische van deze dag was ook niet de parkeerplaats van een Lidl onderweg.
Eerst aangesproken door een donkere schone die geld van me wilde hebben en maar
bleef aandringen totdat ik een paar ontzettend lieve woorden in het dialect
uitgesproken heb, het mens was rap weg. Toen moest ik nog het winkelwagentje
wegbrengen en werd aangesproken door een dame die me de “Wachtturm” wilde laten
lezen. En als ik ergens een gruwelijke hekel heb dan is het aan die lui.
Nee
het fantastische van deze dag is mijn nieuwe uitvinding. Tot heden toe was de
Big Mac-index een graadmeter voor het prijspeil van een land. Nu vind ik van de
MC alleen de koffie acceptabel en denk dus dat het tijd wordt voor een nieuwe
prijspeilindex. Wel: vandaag bedacht! Elk zichzelf respecterend land heeft
tegenwoordig wel vestigingen van de Lidl. Wat mij opviel is dat een groot gedeelte
van het assortiment in elk land hetzelfde is. Zo heeft elk land Grafenwalder in
de schappen staan. Voor wie niet weet wat Grafenwalder is: het is een acceptabel
Duits biertje in een half-literblik. Wat me opviel was het grote prijsverschil tussen
Frankrijk en Spanje, dus wordt het tijd voor de introductie van de
Grafenwalder-index. Tot heden toe alleen de prijzen van Frankrijk en Spanje
genoteerd, maar er zullen nog veel landen volgen. Frankrijk 0,59; Spanje 0,39.
En dat voor hetzelfde blikje bier.
Het
water ruikt naar chloor (ook op de vorige camping al), dus over op het
flessenwater voor de koffie e.d.
Donderdag
9 oktober
Een
heel behulpzame tante aan de receptie van de camperplaats legde me exact uit
hoe ik met de metro in Valencia moest komen, verkocht meteokaartjes en gaf me
zelfs een visitekaartje met de opmerking dat ik niet moest schromen om te bellen
wanneer ik in de problemen kwam.
In Valencia
eerst de verkeerde kant opgelopen (je maakt onder de grond zulke rare draaien,
zodat je je richtingsgevoel volstrekt kwijt bent). Later toch in de oude stad terecht
gekomen. Big party: het was “dia de la communidad” in Valencia. Op 9 oktober
1238 knikkeren de christenen de Arabieren de stad uit, nadat dezen hier vijf
eeuwen de baas waren geweest. Kanonschoten, optocht, oude klederdrachten, druk,
warm; echt iets voor W., maar die was hiervoor een dag te laat. Ik was redelijk
op tijd weer op de camping en heb ‘s middags en ’s avonds een complete Jeffrey Deaver
op mijn e-reader weggewerkt,
Vrijdag
10 oktober
Al
vroeg naar het vliegveld, zo’n bus raak je niet snel ergens kwijt. Een balk op
2,3 meter hoog is dus niet te hoog maar te laag en na twee rondjes aeroporte
OBBB maar op langparkeren neergezet, helemaal achteraan waar geen
schaduwtentjes waren en de bus heerlijk in het felle zonnetje stond, zonder
laag dakje boven zich.
17
Minuten te laat vertrokken vanuit Rotterdam en ook 17 minuten te laat in Valencia.
Drie keer over slikken van beide kanten, we hadden elkaar twee-en-een-halve
week niet gezien.
Zo’n
uitgang van een parkeerplaats op een vliegveld heeft twee slagbomen bij de
uitgang, eerst gaat de achterste open en mag je doorrijden tot de volgende; de
achterste gaat dicht en de voorste gaat open, zo gepiept dus. Tenzij je OBBS
bij je hebt van 6,34 meter (en een paar cm voor een ingeklapte fietsendrager).
Kaartje in de automaat, achterste slagboom gaat open, voorste blijft dicht. Iets
naar voren, voorste blijft dicht en achterste blijft open. Uit de auto en eens
goed gekeken hoe het allemaal in elkaar stak. Neus van de bus onder de voorste
slagboom en ja: achterste slagboom dicht, voorste open en weer een avontuur
verder.
Boodschappen
gedaan in de grootste Carrefour die ik ooit heb gezien, Miep-Miep die ons stuurde
door de kleinste steegjes die ik ooit heb meegemaakt, maar hoera W. is in
Spanje. De rest van de dag rust. Lezen, eten, drinken, babbelen en hetzelfde
nog eens, maar dan in omgekeerde volgorde. Dagafstand 73 km.
Zaterdag
11 oktober
Twee
toeristen hebben Valencia bekeken, Metrootje heen, metrootje terug, gewandeld,
de toeristen hop-on-and-off, hapje, drankje. Opvallend was het nieuwe gedeelte
met interessante architectuur. Meer valt er vandaag niet over te zeggen, eerst
alles maar eens laten bezinken. Morgen zeer waarschijnlijk nog eens naar
Valencia, maar dan met de fiets. In een volgend verhaal waarschijnlijk meer
over Valencia.
