Het wordt weer tijd om wat te vertellen. Het is inmiddels 22
oktober en heet in dit deel van Spanje, ik vraag me af of het wel normaal is:
al een aantal dagen zitten we met temperaturen ruim boven de 30 graden, vandaag
en gisteren liep het tegen vieren op tot 35. ’s Nachts koelt het al een paar
dagen niet echt af, het blijft een eindje boven de 20. W. heeft vooral van die
nachttemperaturen last.
Vrijdag 17 oktober
Camping El Portus bij Cartagena. We hebben echt geen r…
uitgevoerd. Een dagje niksen is ook lekker, W. veel aan het strand (50 meter
verder), dus een beetje verbrand. Veel lezen, beetje de was doen en verder
NIKS. Er valt hier ook weinig anders te doen dan niksen en soms heb je daar
echt een dagtaak aan.
Zaterdag 18 oktober
Vertrokken van El Portus. Eerst een binnendoortje over “witte”
weggetjes naar Totana en toen ging het snel, alleen maar snelweg: Lorca, Baza,
Guadix (boodschappen gedaan bij de Lidl) en uiteindelijk Beas de Granada. In de
verre zien we de met sneeuw bedekte toppen van de Sierra Nevada.
V: 39.356; A: 39.652
Zondag 19 oktober
De bedoeling was dat we met het openbaar vervoer naar
Granada zouden gaan: de camping heeft een uitstekende busverbinding! Alleen:
niet op zondag. Dus mocht OBBB voor openbaar vervoer spelen en dat was een fluitje
van een cent. We kwamen goed 10.00 uur bij Alhambra aan en de vraag was of we
nog wel kaartjes konden bemachtigen. Er is een speciale parkeerplaats voor
campers en bussen en om half elf hadden we twee tickets voor het middagbezoek
van 14.00 tot 18.00 uur met om 16.30 een bezoek aan de Palacios Nazaries. Het
was een fantastische dag, en ja: het is toeristisch en ja: er komen zeven
miljoen bezoekers per jaar, maar het was een heel interessant dagje met als hoogtepunt
de Palacios Nazaries.
We kwamen tegen zevenen weer op dezelfde camping in Beas
terug waar de Franse buren vroegen of we de weg waren kwijtgeraakt en de
Engelse achterburen ons maar erg dapper (brave) vonden dat we met de camper
naar Alhambra waren gereden. Volgens W. was het niet brave maar braaf wat we
gedaan hadden. We hebben de dag afgesloten met een hapje bij het restaurant bij
de camping, waar we buiten op het terras de nodige vis naar binnen hebben
gewerkt en weggespoeld. Spannend was het grote bord met gefrituurde
ansjovisjes. De patatas die we erbij besteld hadden zullen nu nog gebakken
moeten worden.
V: 39.625; A: 39.698
Maandag 20 oktober
Gisteren cultuur, vandaag natuur (tenminste het eerste deel van
de dag). Vanuit de camping konden we de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada
zien liggen en als je dan op de kaart kijkt weet je dat je naar Pradollano moet
rijden. De weg erheen (en terug, want er loopt maar één weg) was geweldig:
fantastische uitzichten. In de winter rijd je hier in de file (Pradollano is
een skidorp), nu was er geen kip op de weg.
Na dit uitstapje het gaspedaal stevig ingetrapt. We hadden
een behoorlijke afstand af te leggen en omdat dit deel van Spanje qua natuur
niet echt afwisselend is (we hebben honderden kilometers tussen de olijfbomen
gereden) hebben we er maar een afstanddag van gemaakt: lekker doortuffen op de
autovia. Overigens is Sevilla geen leuke stad om te doorkruisen met de camper.
Vorig jaar hebben we het met de benenwagen heel anders ervaren.
W. had een ACSI-camping in El Rocio geprikt. We hadden al wel
iets over het plaatsje gelezen, maar wat we daar aantroffen was in één woord “crazy”.
Het dorp kent geen geplaveide wegen: er is alleen maar zand. Het dorp maakte de
eerste dag een verlaten indruk: er staan honderden gebouwen die toebehoren aan
broederschappen (hermandades). De gebouwen worden gebruikt als onderkomens
tijdens de jaarlijkse pelgrimstocht (rond Pinksteren). De tweede dag dat we er
waren was het al een stuk drukker en het schijnt elke zondag groot feest te
zijn. Lucky Luke zijn we in dit westernstadje niet tegengekomen.
Vertrek: 39.698; aankomst: 40.136
Dinsdag 21 oktober
El Rocio ligt aan de rand van een natuurgebied Parque
National de Doñana. Het is een uitgestrekt moerasgebied dat toen wij er waren
nog droog lag. Men vertelde dat de Marismas (wetlands) vanaf november onder
water staan en dan plaats bieden aan miljoenen vogels. We hebben ’s morgens een
korte wandeling gemaakt naar het dorp en een “safari” geboekt voor later in de middag.
In een kleine vier uur werden we met een 4-wheeldrive door een deel van het
nationale park gereden en een enthousiaste gids die vier woorden Engels sprak (I
don’t speak English) vertelde in rap Spaans van alles over boompjes, plantjes
en beestjes. En ja, we hebben van alles gezien: herten, verschillende
roofvogels en wilde zwijnen. De lynxen die hier voorkomen hadden een rustdag.
Al met al een leuke ervaring met een hoog Hoge Veluwe gehalte. Maar volgens mij
waren we een klein maandje te vroeg.
Woensdag 22 oktober
Nadat we vanmorgen het grijze en het zwarte water hadden
geloosd werd het tijd voor een kleine verplaatsing richting Portugese grens. De
kustweg die we hadden uitgezocht liet alles zien, behalve de kust. Wel veel
aparte bomen die volgens W. op broccoliroosjes leken, maar volgens deskundigen
tamarisken moeten zijn (moet ik nog wel even nazoeken). Bij het boodschappen
doen zijn we bijna weer in de Mercadonaval gelopen: al twee keer deze reis zagen
we een grote Mercadona en telkens bleek dit geen winkel te zijn maar een
distributiecentrum. Dus vandaag geen Mercadona maar een “gewone” onbenullig
grote Carrefour. Boodschappen doen voor twee dagen duurt dan gewoon een uur!
We staan nu op een camping bij Isla Cristina en blijven hier
drie dagen en nachten vakantie vieren. Dus even niet “reizen”.
