Een aantal redenen om (gepland) naar Delft te verkassen: kleinzoon Q moet worden opgehaald voor een logeerpartijtje in de Achterhoek, op zondag kan een cadeaubon ingewisseld worden (een fietstocht met de (schoon)kinderen in Amsterdam, georganiseerd door Baja Bikes) en mooi weer op de Abtwoudse Hoeve, een camping waarbij de prijzen omgekeerd evenredig zijn met het aantal kledingstukken dat je draagt.
vrijdag 31 juli tot maandag 3 augustus: @ delft
We zijn toch maar bofkonten: ontbijten in een stralende zon met uitzicht op de gebouwen van Oceanco Alblasserdam. Oceanco is een jachtenbouwer van bootjes met een prijskaartje van zo’n 200 tot 300 miljoen. En ja: er zijn uitschieters, maar dan alleen naar boven. Sinds de oprichting in 1987 heeft de werf ruim 30 schepen gebouwd. Eigenaar: een Omaanse miljardair. Bijgaande foto is afkomstig van de website van Alblasserdamnieuws. De onderstaande overigens niet.
Over bofkonten gesproken. Ik las onlangs de volgende wijsheid: “Als je ervan overtuigd bent dat een konijnenpoot een geluksbrenger is, denk er dan aan dat hij voor het konijn zelf niet gewerkt heeft."
W vond dat ze wel van Alblasserdam naar Delft kon fietsen. Samen een leuke route uitgestippeld en ik werd via WhatsApp via jaloersmakende foto’s op de hoogte gehouden van de vorderingen. Jaloersmakend inderdaad: ik had te maken met een file door werkzaamheden bij de aansluiting van de A16 op de A20. Mijn uitzicht was dus voornamelijk beperkt tot achterbumpers. Voor de afwisseling keek ik regelmatig op het scherm van mijn achteruitrijcamera en zag dan inderdaad voorbumpers.
Herenigd op de camping en na wat stroomproblemen (één van de kabels voert geen prik meer door) uitvoerig gebruik gemaakt van de kiepstoelen tot W om half vier vond dat ze best een ijsje had verdiend en of ik maar een route wilde uitstippelen naar Schipluiden. Een mooie fietstocht: W een ijsje gescoord en ik ben weer voorzien van een ontbijtsapje voor de komende dagen: Schipluiden heeft een prettige AH. Dertig kilometer later konden de kiepstoelen weer opgezocht worden. Ruim boven de 30 graden, maar in de schaduw (en ook op de fiets met de nodige wind) goed vol te houden.
V: 151.641; A: 151.678. Wel drie kwartier over gedaan.
Een regenbui in de nacht van vrijdag op zaterdag zorgde voor enige verkoeling, zodat de temperatuur in de bus in de loop van de nacht daalde van 28 naar 20 graden. Transavia heeft weer een groot aantal vliegtuigen in de lucht en in een tijdsbestek van drie kwartier kwamen de groen-witte gevallen vanaf vliegveld Rotterdam met de bestemmingen Dubrovnik, Malaga, Girona, Zadar, Brindisi en Faro over de camping scheren. W heeft nog altijd geld tegoed van die jongens omdat haar vlucht in mei naar Faro niet vertrok. De wind is gedraaid. Hier kijk je niet naar de vlaggen maar luister je naar het geluid. Gisteren hoorde je de A13 in de verte, dan weet je dat de wind in een oostelijke hoek staat. Vandaag was het kedenkedeng van treinen: de wind komt dan uit het westen. Niet hinderlijk allemaal, maar doodstil is het nooit in de Randstad.
De ochtend "ter vrije besteding", dus een deel van de omgeving opgezocht dat we nog niet zo goed kennen: de natuur rond Zoetermeer. Dat we kennismaakten met de kerk aan de Dorpsstraat in Zoetermeer had te maken met het feit dat het al een behoorlijke tijd geleden is dat we een lokale fietsenmaker hebben gesponsord. Een van de veren van het zadel van de Giant begaf het en neem van mij aan dat het verrekte ongemakkelijk fietsen is op een zadel dat ernstig scheefhangt. Zadel had geen schuld, inmiddels twaalf jaar oud. Humor van de bovenste plank van de lokale fietsenboer: "met uw billen zou ik voor een bankstel gaan". Laat hij nou een "bankstelzadel" bedoelen, zo eentje met erg veel gel. Kost een paar cent, maar dan heb je ook wat. Vergeet ik nog te vertellen dat de lunch uitstekend, maar niet geheel belangeloos, verzorgd werd door de AH van Delfgauw: koffiebroodjes. Toch weer een kleine zestig kilometer op de teller staan.
's Middags kwam kleinzoon Q met zijn moeder op visite. Het weer klaarde zienderogen op: was het tot half vier behoorlijk bewolkt, vanaf dat moment trok het zwerk open en deed de koperen ploert haar best. Niet zo warm als gisteren, maar een graad of 23 zat er toch wel in. Warm genoeg om te zwemmen in de vijver. Bijna iedereen zwemmen, ik mocht nadenken over het eten. Het werden pannenkoeken in de buitenlucht gebakken (stinkt de bus niet zo).
Zondag stond in het teken van het inlossen van verjaardagsvouchers. Al geruime tijd stond een begeleide fietstocht door Amsterdam op het programma met de vier (schoon)kinderen. Het had nogal wat voeten in de aarde om op tijd aan de Oosterdokkade te zijn. Niet omdat schoonzoon M nog onder de douche stond toen wij ons in Delfgauw meldden, ook niet omdat kleinzoon Q nog geparkeerd moest worden bij "andere opa" in Lisse. Nee, Amsterdam was weer eens voorzien van gele borden en dan met name in de buurt van de Oosterdokkade waar onze parkeergarage was en zowel de ingebouwde navigatie van de auto als Google Maps niet op de hoogte waren van de laatste afsluitingen en omleidingen.
Toch allemaal om half 11 aanwezig voor een tocht van zo'n drie uur door Amsterdam. Niet helemaal door de stad, want begeleide fietstochten mogen niet meer door hartje Amsterdam, dus de Dam, de Wallen, het Spui en meer van dat soort highlights gingen aan onze neus voorbij. Niet erg denk ik, de route die we nu gevolgd hebben was al druk en op sommige plekken gevaarlijk genoeg. De groep was dan wel niet zo groot (wij met ons zesjes, drie Belgen en de gids), maar regelmatig werd de fietsrij door een plotseling op rood springend verkeerslicht gesplitst. Geboekt bij Baja Bikes en uitgevoerd door MacBike. Er bleef genoeg Amsterdam over om te bekijken. Wat we wel gezien hebben (niet in de juiste volgorde, want die weet ik niet meer): de grachtengordel, de Jordaan en de Pijp, de Joodse buurt, de oude haven en de Schreierstoren, Artis en de Plantagebuurt, het Vondelpark en het Museumplein. Via het Nemo- en het Scheepvaartmuseum kwamen we met onze drie-versnelling-fietsjes-zonder-trapondersteuning weer heel op het vertrekpunt aan. Nederland mag dan vlak zijn, Amsterdam is dat beslist niet met al die venijnige bruggen.
Een prettige lunch in Amsterdam-Noord maakte de dag compleet. Je mag met één van de ponten oversteken, mits je voorzien bent van een mondkapje. Even twee sprookjes uit de wereld helpen: het zit niet prettig en voor "het mooi" hoef je zo'n ding ook niet op. Opmerking van zoonlief: "ik zie één voordeel: als je dat mondkapje op houdt eet je ook veel minder!" De vraag is dan natuurlijk op wie dit het meest betrekking heeft? En Amsterdam uitkomen met de auto was ook weer een hele crime.
Mooie dag, zo willen we nog wel vaker jarig zijn.
Maandag was ons korte uitstapje weer afgelopen. Tempus fugit, of in gewoon Nederlands: de tijd vliegt. Fijn dat we gisteravond de luifel droog hadden binnengedraaid, vanmorgen kregen we een fikse bui op ons dak. Volgens de app van W kwam er op een bepaald moment 27,4 mm/uur op ons neer; het was maar een kort buitje, dus er zal echt geen 3 cm zijn gevallen. Kleinzoon Q oppikken want die blijft een paar daagjes in de Achterhoek logeren. De weg naar huis verliep niet echt van een leien dakje: van Arnhem tot aan de Duitse grens regelmatig stilstaand verkeer. De vertraging die we zouden oplopen hebben we door over Doesburg en Wehl te rijden niet ingehaald, maar het was een stuk plezieriger rijden.
V: 151.678; A: 151.871. Een beetje om om de file te ontlopen.
Rijtemperatuur: oplopend tot 22 graden.
