de laatste ronde – 2: franeker

Het stond al een jaar of twintig op mijn todo-lijstje: Franeker. Niet omdat bootvriend D hier groot geworden is, ook niet omdat hier van 1585 tot 1811 de Academia Franekerensis (zeg maar: universiteit van Franeker) was gevestigd, maar omdat ene Eise Eisinga in deze plaats in zijn woonhuis het inmiddels wereldberoemde planetarium heeft gebouwd. W is niet zo geïnteresseerd in dat soort dingen en kleinzoon Q (die feilloos weet te vertellen dat Pluto inmiddels geen planeet meer is) was niet voorhanden, dus ik mocht met mijn andere ik naar het planetarium. Gelukkig hoefde ik maar één kaartje te reserveren en te betalen. Heb wel voor twee genoten, maar daarover later meer. 

donderdag 15 oktober: @ franeker 

Mocht in Emmeloord (code Campercontact 26.484) 10 € betalen: acht voor de overnachting in mijn eentje en twee voor de aansluiting op het stroomnet. Niks mis mee, maar erg luxueus was het nu ook weer niet. Goed voor een nachtje. Het feit dat er geen toilet was wist ik te tackelen: even geen viooltjesgeur in de bus, maar ook daar is overheen te komen. Een paar maanden geleden toen al het sanitair op campings op slot was wisten we niet beter. Op naar de provincie waar een aquaduct nog gewoon akwadukt heet. Nee: niks moderne spelling, gewoon Fries. 

Ried, een gehucht onder de rook van Franeker, was het einddoel van deze dag: een schitterende camping/camperplaats bij een jachthaven, op een plek waar je niet tot de ontdekking moet komen dat je het zout of de suiker bent vergeten. Open tot 1 november volgens Campercontact. Helaas, aangekomen op jachthaven It Kattegat zag het er wel erg gesloten uit en bleek inderdaad het idyllische plekje fermé per 1 oktober, vanwege “einde van het vaarseizoen”.

Ook een aantal boerencampings van de SVR-club vielen af vanwege “dicht”, dus bleef er niets anders over dan de stadscamping van Franeker, waar twee lieftallige dames uit hun neus zaten te consumeren omdat er bijna helemaal niks te doen was. “Morgen zijn er weer een paar huisjes verhuurd” vertelde de mooiste van het tweetal terwijl ze me overlaadde met informatie waarmee ik uren zoet zou zijn; niet om alle activiteiten uit te voeren, maar alleen al om het papierwerk door te nemen. Gelukkig doet de camping aan afvalscheiding en is er een ruime papierbak voorhanden. Het schatje van de receptie wist ook te vertellen dat er voor vandaag van Eise Eisinga geen sprake meer kon zijn. Volgeboekt, alleen nog een reservering te maken voor 16.00 uur. Als je weet dat het museum een uurtje later dicht gaat weet je voldoende. Niet erg: het miezerde toch. De foto van de bus op de camping is overigens van vrijdag toen het zonnetje scheen. De Truma (de kachel) en Spotify (de muziek) aan, een goed boek op de e-reader en het werd warempel nog gezellig ook. Vergat nog te melden dat ik eigenlijk helemaal niet in het museum zou worden toegelaten, want al een paar dagen snotterig, warm voorhoofd en koude oren. Geen koorts dus, alleen een beetje belabberd. 

V: 154.664; A: 154.751
De thermometer gaf bij vertrek 10 graden aan en stond bij aankomst nog op dezelfde waarde. Nee: niet stuk. Af en toe de ruitenwissers gebruikt. 

vrijdag 16 oktober: @ franeker

De zon doet haar best, de zakdoeken kunnen in de kast blijven. De ziekte waaraan veel oudere mannen op bepaalde tijden lijden, PHPD, schijnt weer eens overwonnen te zijn. Voor de niet-oudere-mannen onder ons: PHPD staat voor pijntje hier, pijntje daar. Gebakken eieren met spek doet ook wonderen, ook al is het brood van de Aldi inmiddels een paar dagen oud. Via de poort aan de achterzijde van de camping (met geheime code) sta je zo bij de Lidl en de AH op de stoep en vandaaruit is het nog maar een klein eindje naar het centrum van Franeker (Frjentsjer op zijn Fries, maar de uitspraak is weer heel anders). Leuk stadje. Dacht dat we ooit met het skûtsje voor de kerk van Franeker hadden gelegen, maar de bruggen kunnen niet open en voor de kerk ligt geen water. Zal dus wel een ander stadje geweest zijn, Dokkum of zo. Foto’s aan het eind van dit verhaal. Zal je niet vermoeien met details: een oud stadje, ontstaan rond 800, de rest van de geschiedenis vind je op Wikipedia. 

Het planetarium dus. Moest er voor betalen, museumkaart niet geldig. Over 6 € kom je ook snel heen. Eise Eisinga bouwde zijn planetarium in de periode tussen 1774 en 1781. Men was pas een paar eeuwen eerder tot de ontdekking gekomen dat niet de aarde het middelpunt van het universum was maar dat er een lading planeten (waaronder die aarde) draaide om de zon. De kerk had er wat moeite mee, maar dat terzijde (“Ook rijst de zon op, en de zon gaat onder, en zij hijgt naar haar plaats, waar zij oprees”). Dat de zon niet het middelpunt van ons heelal is kwam men pas weer eeuwen later tot de ontdekking. In 1774 stonden een aantal planeten (en onze maan) verduveld dicht bij elkaar, gezien met het blote oog. Ene meneer Eelto Alta (predikant te Bozum) dacht dat het einde der tijden nabij was omdat de planeten en de maan zouden botsen en de aarde naar de zon zou worden geslingerd om daar te verbranden. Om de mensen een juist beeld van het zonnestelsel te kunnen laten zien en om aan te tonen dat Alta alleen maar flauwekul vertelde, bouwde Eise in zijn woonkamer een model van het zonnestelsel. Aangedreven door een slingeruurwerk geeft het sinds de voltooiing in 1781 de actuele positie van de planeten aan. Het is het oudste werkende planetarium ter wereld. Overigens is het planetarium niet compleet: er werden later nieuwe planeten ontdekt. Gelukkig voor Eise trouwens: Uranus en Neptunus zouden niet in zijn woonkamer passen ondanks de door hem gehanteerde schaal van 1 op 1.000.000.000.000. In normaal Nederlands: 1 meter in zijn woonkamer komt overeen met 1 miljard kilometer in de ruimte. Kwam door een beetje neuzen op internet tot de ontdekking dat ook in de Achterhoek een planetarium is. Wordt vervolgd. 

Bijna 7.000 stappen later was het nog te vroeg om toe te geven aan de uitspraak “de beste vergrootglazen voor de vreugde zijn die waaruit je kunt drinken” (Joachim Ringelnatz) en mocht dus het Chinese wonder op twee wielen ruim 30 kilometer zijn of haar werk doen. De route was al voor mij uitgezet op Routenet.nl en had de titel “Sexbierum, Wijnaldum en Franeker”. Mooie tocht, geen wind, prettig zonnetje. En toen de torenklok van Wijnaldum het vierde uur van de middag sloeg voelde ik me intens gelukkig op een halfrond bankje in het “centrum” van dat gat. Bijna volmaakt gelukkig dan, want het aantal streepjes op het display van de fiets was behoorlijk gedaald en: hoe minder streepjes, hoe zwaarder je moet trappen. Nog een minpunt: heb vijf kilometer langs de Waddenzee gefietst, maar de zee niet gezien. Een dijk benam me het uitzicht en geen mogelijkheid om even bovenop dat bultje te komen en het zilte nat te aanschouwen. Andere keer beter. 

Nog meer te vertellen? Alleen dat het vandaag de derde dag pasta op een rijtje was. Vandaag in de variant kipfilet met kerriesaus. Genoeg over voor nog een dag: gooien we er geraspte kaas over, weer eens wat anders.

Morgen een deurtje verder!

de laatste ronde - 1

Zeer kritische vaste lezeres S te W epte (eppen ziet er toch veel Nederlandser uit dan appen?) me dat er regelmatig gaten te vinden zijn in de kilometerstanden van Puzzel. Dat kan, zeer kritische lezeres S te W, maar ik geef met plezier een verklaring. Neem nu bijvoorbeeld het eind van de vorige reis en het begin van deze, een kloof van 442 km. Oorzaak: drie uitstapjes die W en ik ondernomen hebben met de bus. De eerste op zondag vorige week: fietsvervoer naar Doesburg en op de tweewielers een tochtje gemaakt langs beide oevers van de IJssel. Overtocht heen met het pontje Olburgen – Dieren, terug de brug bij Doesburg. 

Tweede tocht afgelopen vrijdag, ook een fietstocht, vanaf de Posbank 

en het derde uitstapje ging naar Nunspeet en omgeving. 

Bus mee, voor het transport van de fietsen dus, het zetten van een potje koffie en het maken van een soepje. Zo komt Jan Splinter door de winter. Lekker soepje trouwens: een beetje van de Jumbo (een zak paddestoelsoep), een beetje van de Lidl (de kastanjechampignons, ter plekke gebakken in een pannetje van de Ikea en olijfolie van de Plus). Normaal maak ik van dit soort feestjes geen melding hier, maar S te W vroeg er om. Zijn overigens ook nog met het autootje naar het Rijksmuseum Twente in Enschede geweest. Geen aanrader. 

Je komt nog eens wat aan de weet wanneer je je gaat verdiepen in de achtergronden van de plekken waar je komt. Zo dacht ik dat de Posbank de naam van een bepaald gebied van de Veluwezoom was. Niet waar! De werkelijke naam van dit stukje Veluwe is Herikhuizerveld. De Posbank is niets meer of minder dan een monumentale halfronde stenen bank, in elkaar geknutseld ter gelegenheid van het vijfentwintig jarig jubileum van ene meneer Pos, een hoge pief bij de ANWB. We noteren dan het jaar 1918. Wel een mooi plekje overigens. 

woensdag 14 oktober: @ emmeloord 

“Soms ben ik jaloers op je, omdat je zo’n goed huwelijk hebt”, waren de afscheidswoorden van W deze ochtend. Stof tot nadenken. Genoeg tijd daarvoor want de route naar Kampen mocht via “vermijd snelwegen” en dan ben je gemiddeld 50 procent langer onderweg. Voordeel is wel dat je asfalt tegenkomt waar je nog nooit op gereden hebt en plaatsen ziet waarvan je het bestaan niet wist. Kampen zou een mooie camperplaats hebben. Zou, want geen stroom (kon het niet vinden in ieder geval). Alternatieven in de polder genoeg: Nagele (te eenzaam), haven van Urk (too crowdy) en camperplaats Emmeloord (is eigenlijk niks, maar had geen zin meer om verder te rijden). 

Nog een paar dagen redelijk weer. Redelijk, want droog. Temperaturen worden in deze tijd van het jaar nog net met twee cijfers aangegeven, overdag dan. Even een paar dagen tuffen met het busje, tenminste wanneer een beginnende verkoudheid niet overgaat in een ziekte met de naam die ik niet meer over mijn lippen kan krijgen. Beetje nat en droog ingeslagen bij de Aldi in Groenlo, want een mooie ruime parkeerplaats voor Puzzel en nooit druk. Opvallend: 100 % mondkapjesgebruik in de winkel. Brave jongens die Grollenezen. Uiteindelijke eindbestemming: camperplaats Emmeloord.

Nog even een ommetje. Polderfietsen: heen wind voor en terug wind tegen. Had het na 15 kilometer wel gezien. Moet hier ongetwijfeld mooi zijn wanneer de zon schijnt en de thermometer 10 graad meer aangeeft: Casteleynsplas, Burchtplas, even niet aan mij besteed vandaag. Handschoenen aan en muts op. Wel na afloop anderhalf uur gedut: was er vanmorgen te vroeg uit. Maar een keertje hier terugkomen. Moet kunnen: heb gisteren gelezen dat een man van 70 nog een levensverwachting heeft van 15,3 jaar. Dus ik heb nog even te gaan, theoretisch dan. En ik ben nog lang geen 70. Duurt nog drie maanden of zo. Nog 15,5 jaar feest, het kan niet op! 

V: 154.513; A: 153.664 

Bewolkt, maximum temperatuur onderweg 12 graden.

nog een rondje – 2: het midden en het zuiden

donderdag 1 oktober: @ weesp 

Twee nachten Den Helder, voorlopig genoeg. Temeer daar het ruitenwisserweer is. Wanneer ik aan W meld dat de tocht gaat naar “ergens halverwege Loevestein” dan weet ze dat ik op camperplaats Vecht en Weide in Weesp terecht zal komen. Ben ik zo voorspelbaar of is het 46 jaar (huwelijks-)ervaring? Wel even mooi rijden: de kustroute dus. Julianadorp, Callantsoog, Petten, Schoorl. Gewoon ouderwets met de kaart op de bijrijdersstoel. Kon niet vinden hoe oud mijn Falkkaart inmiddels is. Zeer waarschijnlijk vermeldt men om verkooptechnische redenen niet het jaartal maar alleen de druk (de 80e dus). Neem van mij aan dat het ding al behoorlijk wat auto’s en een bus heeft overleefd en nu een camper haar diensten bewijst. Dat niet alle nieuwe wegen er op staan nemen we maar voor lief, zolang Schiermonnikoog nog maar in Friesland ligt en je de veerboot in Lauwersoog (en dat is dan weer net Groningen) moet nemen wanneer je dat mooie eiland met een bezoek wilt vereren. 

In Bergen had ik voldoende verzopen toeristengaten gezien en dus haar van Google Maps opdracht gegeven de snelste weg naar Weesp te nemen. Dan kom je dus in Alkmaar op de A9 terecht en mag je onderlangs Amsterdam. Regen, dus alle tijd om mijn verhaaltjes te schrijven en een prutje te maken van macaroni, een paar overgebleven paprika’s, een verdwaalde ui, goed wat knoflook en 300 gram magere rundergehakt van de Lidl uit Den Helder. Mager dat wel, maar waar al dat vocht uit dat vlees vandaan komt? Weer genoeg voor een paar dagen dus. 

Uiteindelijk stonden we met drie doosjes op een plek waar er dertig of zo kunnen staan. Schoon sanitairblok dus bijna voor me alleen. Op gras, maar goed gedraineerde ondergrond. 

V: 153.559; A: 163.675
Regen; temperatuur maximaal 14 graden. 

vrijdag 2 oktober: via loevestein naar ittervoort 

Jaren geleden zijn we bij slot Loevestein geweest maar hebben toen het kasteel niet van binnen bekeken. Misschien te duur omdat we nog geen museumkaart hadden of we zaten in de fase die buurman T (ook camperaar) omschrijft als een periode waarin je denkt “allemaal oude stenen, shovel ervoor en platwalsen”. Vandaag nieuwe kansen.

Na een koude nacht, helder en volle maan uitgerust wakker geworden. Werd nog even kriebelig van de volgende tekst: “De volle maan van 2 oktober 2020 staat in het teken Ram. Tijdens een Volle Maan staat de Maan, het vrouwelijke en de Zon, het mannelijke, recht tegenover elkaar in twee tegenover elkaar liggende Astrologische tekens. Dit veroorzaakt een conflict tussen de eigenschappen van deze tekens en een conflict tussen gevoel en verstand. De uitwerking hiervan is al enkele dagen ervoor en enkele dagen erna voelbaar. Je kunt rond Volle Maan veel last hebben van ascensieverschijnselen, zoals slecht slapen, onrust, emotioneel zijn, griepachtige verschijnselen, duizeligheid, slechte concentratie en vermoeidheid”. En zo gaat het gezever van InspirerendLeven.nl nog een tijdje door. Nou Karin en Danique Vergeer die dit geschreven hebben: niets van dit alles heeft op mij betrekking. Shovel ervoor en platwalsen. Het irritante hoofdlettergebruik is niet van mij. Nog een raad voor mijn lezers: zoek op internet niet de betekenis van “ascentieverschijnselen” op, tenzij je nog een lading spirituele termen over je heen wilt krijgen. Wel een beetje hypocriet van mij om een afbeelding van de door mij gewraakte website te gebruiken, maar ik vond het een mooi plaatje.

Slot Loevestein dus, oftewel: het stenen huis (stein) van Loef, waarbij Loef staat voor Dirc Loef van Horne, een middeleeuwse ridder. 

Waar Maas en Waal te zamen spoelt
En Gorkum rijst van ver,
Daar heft zich op den linker zoom
En spiegelt op den breeden stroom
Een slot van eeuwen her. 

Uit: Tollens gezamelijke dichtwerken I. 

In het kort: Loef bouwde op een strategische plaats bij de samenloop van Maas en Waal op de grens van Holland en Gelre vanaf 1361 een leuk stulpje dat al heel snel door de graaf van Holland ingepikt werd. Het heeft in de 660 jaar van zijn bestaan een belangrijke rol gespeeld in de Nederlandse geschiedenis. Het gedicht van Tollens (waarvan hierboven de eerste regels) gaat bijvoorbeeld over de inname van het slot door geuzenleider Herman de Ruyter in opdracht van Willem van Oranje aan het begin van de Tachtigjarige Oorlog. De Ruyter kon het niet navertellen want hij overleefde het gevecht niet (in 1570). 

Daarna deed het slot een paar honderd jaar dienst als staatsgevangenis. Een van de bekendste gevangenen is ongetwijfeld Hugo de Groot. Onze Hugo kwam op Loevestein te zitten omdat hij niet “het juiste geloof” praktiseerde. Een lang verhaal over remonstranten, contraremonstranten en de Synode van Dordrecht (1618) zal ik je besparen. Hugo kon na twee jaar gevangenschap in de boekenkist ontsnappen, raadspensionaris Johan van Oldebarneveldt werd een kopje kleiner gemaakt “wegens verstoring van de orde in Kerk en Staat”. Natuurlijk speelden naast kerkelijke twisten ook politieke meningsverschillen een rol. 

Later kreeg het kasteel moderne verdedigingswerken en maakte het als fort onderdeel uit van de Oude en de latere Nieuwe Hollandse Waterlinie. 

De bedoeling was dat ik op de camperplaats bij Slot Loevestein de nacht zou doorbrengen. Het liep echter anders. De moderne communicatiemiddelen gaven het volgende bericht prijs: “Waar ben je nu? Wij gaan zo sporten en zouden vanmiddag rond 14 uur kunnen gaan rijden. Kunnen de campertjes met elkaar kennis maken. Is dat wat?” Berichtje van zuslief M die samen met zwager D het tweede DickenMarianneke hebben ingeruild voor iets wat al heel wat meer lijkt op een camper. Na enig overleg over eisen die gesteld moeten worden aan camperplaatsen kwamen we elkaar tegen in Ittervoort, voor Puzzel ook weer bekend terrein. Leuk zo'n spontane ontmoeting. De koffie en wat anders werd genuttigd in een keurige 1,5 meter ambiance en vervolgens gingen zus en zwager de witte huisjes van Thorn bewonderen en daar een hapje buiten de deur eten. Ik had ze al vaker gezien, die huisjes dan en had nog een lading macaroniprut, ook lekker. 

V: 153.675; A: 153.876
Temperatuur oplopend tot 16 graden; een paar spettertjes.

zaterdag 3 oktober: @ home

Mocht van W nog wel even weg blijven, maar het weer was nu niet bepaald van dien aard om het voorstel met beide handen aan te grijpen. Terug naar huis dus via de A2, A73, A50, A12, A18 en tenslotte de N18. Niet de kortste weg, maar wel lekker veilig rijden met regen.

Het camperseizoen loopt ten einde, een heel vreemd seizoen. Ook een heel voordelig seizoen: klok ik normaal per jaar ergens tussen de 20.000 en 25.000 kilometer, dit jaar houdt het met zo'n 7.500 op. Eigenlijk nog best veel als je bedenkt dat het vrijwel allemaal Nederlandse kilometers zijn geweest. Misschien wordt het volgend jaar anders, misschien hebben we wel een vaccin onder de kerstboom liggen.

V: 153.876; A: 154.071
Temperatuur oplopend tot 15 graden; veel ruitenwisserwerk.

nog een rondje – 1: het noorden

“Te koud” volgens W en “Best te doen” volgens mij. De keuze is dan al snel gemaakt, gewoon samen met mezelf op stap. Fout: samen met het busje. De 100e overnachting van dit jaar aantikken. Vorig jaar zaten we aan het eind van het seizoen bijna aan de 200. 

Rondje Nederland, alleen de eerste overnachting staat vast (Oude Pekela) en (een van) de laatste (Loevestein). Maar allemaal onder voorbehoud, geheel afhankelijk van regen, wind, zon en temperatuur. Alles onder het motto “vakantie is hetzelfde doen als thuis, alleen onder moeilijkere omstandigheden”. Voordeel van niet met zijn tweetjes gaan is wel dat je veel meer ruimte hebt in de camper. Met zijn tweeën vind ik het af en toe net zo’n schuifpuzzel: tien dingen verplaatsen voor je bij het juiste onderdeel bent. 

“Maak er niet zo’n lang verhaal van deze keer”, waren de marsorders van W, “hoe minder je beleeft, hoe langer je verhalen worden”. Tja, je moet toch wat doen als je onderweg bent? Je kunt niet de hele dag lezen. Vaste lezeres K te W maakt het nog bonter: “Je bent in staat om drie bladzijden te vullen over een lucifershoutje!” Vind ik wat overdreven, maar: breek me de bek niet los! Wanneer ik een verhaal over lucifers moet schrijven zou ik beginnen met de Chinezen (zij vonden een soort lucifer uit in 557) en via de Zwaluwlucifers (“tändstickor” betekent niet tandenstokers maar aansteekstokjes) en de Zippo (de natte droom van elke rokende puber in de jaren 60 en 70) zou ik uitkomen bij de wegwerpaansteker. Drie bladzijden? Met gemak! En dan gaan we daarna nog een paar bladzijden verder met het zielige verhaal van het meisje met de zwavelstokjes. Heb je meteen wat voor te lezen voor straks onder de kerstboom.

maandag 28 september: @ blijham/oude pekela – elektronicaproblemen 

Camperplaats de Turfstee is een ideale eerste etappeplaats voor een rondje Nederland. Deze keer niet over de Hunebed Highway maar over de Deutsche Autobahn Einundreissig. Ruzie met haar van Google Maps: “deze app reageert niet! Sluiten, wachten of probleem melden?” De enige optie die echt werkt is “sluiten” en op één van die mooie parkeerplaatsen (ze heten allemaal “Rastplatz bitte sauber halten” volgens wijlen mijn schoonvader) Flitsmeister installeren. Sommigen zweren bij deze navigatie-app annex flitspalen- en snelheidscontrolewaarschuwer, ik vind het programma net-niet-af. Die Duitse jongens zijn nog steeds met de 31 bezig: al jaren mag je over een lengte van 10 kilometer enkelbaans rijden. Even ter geruststelling: het stuk wisselt wel steeds. 

“Je staat vannacht alleen” waren de woorden van André toen ik me aanmeldde en € 11,50 mocht afdragen. Alleen zijn is absoluut geen probleem: betere omstandigheden voor quarantaine kun je je niet voorstellen. Nog even een paar vliegen wegwerken, overblijfselen van ons vorige tochtje of nieuwkomers? Plotseling de geur van verbrand plastic, het tweede elektronicaprobleem van deze dag: oplader van het tablet doorgebrand. Gelukkig zat er in mijn tasje met reservesnoertjes nog een vervanger. Je zou toch maar met een tablet met lege accu zitten op zo’n tocht? De Aldi had alleen maar verse-worsten-van-het-voor-drie-dagen-formaat in de aanbieding. Tot en met woensdag is dit dus mijn avondeten: 

V: 153.117; A: 153.330
Rijtemperatuur oplopend naar 16 graden; bewolkt. 

dinsdag 29 september: @ den helder 

Even wennen aan de zonnetijden: op 7:28 en onder 19:14. Niet dat er vanochtend veel zon te zien was, maar je slaapt wat langer. Ben ik normaal ergens tussen kwart voor zeven en half acht wakker, vandaag gingen de ogen pas om kwart voor negen open. En al snel hoorde ik twee geluiden: zingend koffiewater en tikkende regen. Even de spellingstest met W spelen (geen winnaar vandaag, want beiden 100 procent) en na het zwarte vocht afscheid genomen van de Turfstee. 

Mooi tochtje binnendoor door het Noord-Groningse landschap, zo’n gebied waar je niet kunt verdwalen omdat er altijd wel een kerktoren je de goede kant op wijst. Nou ja: bijna altijd, want vanochtend hing er een grijssluier over de Groningse klei en voelde ik me intens gelukkig: de ruitenwissers deden het uitstekend! Probleem met Google Maps ook opgelost: telefoon gisteravond gereset. De camperplaats in Eernewoude had geen gasten. Bij nadere inspectie bleek dat het één grote modderpoel was en dat veel campers bijzonder veel moeite gehad hebben om uit de drab te komen, gezien de diepe bandensporen. Geen probleem: Den Helder geprogrammeerd. De brunch (gebakken eieren met katenspek) mocht ik nuttigen op een heel rustig plekje aan het Lauwersmeer en warempel: de zon liet zich daarna zien. 

Kon op een parkeerplaats op de Afsluitdijk genieten van mooie uitzichten over het Wad aan de ene kant en het IJsselmeer aan de andere. 

Camperplaats Willemsoord is een fijne plek om te staan: mooie plek en goed sanitair. Dus “blijven of niet blijven” was helemaal niet “the question”, gewoon voor twee dagen boeken. De muntjes voor de stroom (1 € voor 2 kwh) lagen nog in mijn muntenbakje, dus ik kon volstaan met pinnen van 2 x € 13,00 bij de vriendelijke havenmeester. “Geen Duitse of Belgische nummerplaten”, vertelde hij, “die jongens mogen niet naar Noord-Holland”. Waarom er dan wel een Zwitser stond met een mooie omgebouwde vrachtauto is mij een raadsel. Voor de rest alleen Nederlanders en dan ook nog niet zo gek veel. Een kuiertje over Willemsoord, meer beweging zat er niet meer in deze dag. Deur open, boek lezen. Dat doet deugd. 

V: 153.330; A: 153.559
Ochtend bewolkt en regen; middag zonnig
Temperatuur: oplopend van 11 naar 18 graden. 

woensdag 30 september: @ den helder 

Beetje een tegenvaller: de zon kon het niet winnen van de zeedampen vanochtend. Goed dat ik gisteren een tijdsslot gereserveerd had bij het Reddingsmuseum Dorus Rijkers hier op Willemsoord. Leuk museum: het geeft een beeld van de geschiedenis van het Nederlandse reddingswezen op zee. De toevoeging “Dorus Rijkers” aan de naam van het museum is een eerbetoon aan de grootste redder van schipbreukelingen die Nederland ooit gehad heeft. Een van de eerste motorreddingsboten is naar hem genoemd. Heb zo’n anderhalf uur in dit museum doorgebracht en gekeken naar historische zwart-witfilms, modellen, schilderijen en diverse reddingsboten (binnen en in de haven). Veel was al bekend, maar een bezoek aan het museum zet alles nog eens fijn op een rijtje. 

Na het broodje op het juiste moment op de fiets gestapt. Ministers gebruiken Engelse termen. We hadden laatst Hugo met zijn “Let us know”, een jaar of wat geleden gebruikte Uri Rosenthal om de andere zin de term “window of opportunity”. Mijn “window of opportunity” vandaag heette gewoon “een gat in de wolkenlaag” en Miep van Route.nl had een mooie tocht voor me voorbereid: tegen de wind in in de beschutting van huizen en bomen en de laatste 10 kilometer door de duinen en daarna vlak langs zee met windje 4 uit het zuiden pal achter. Fietsen zoals fietsen hoort te zijn. 

Nog even een studie gemaakt van de nieuwste veerboot van de Teso, de Texelstroom. Zal je niet vermoeien met allerlei feitjes over die schuit, alleen dat hij 55 miljoen gekost heeft. 

En toen ik (niet uitgeput) weer gearriveerd was bij mijn bussie en een biertje had verdiend, trokken de wolken zich opnieuw samen en probeerden regendruppels me duidelijk te maken dat voor de rest van de week de nadruk vooral komt te liggen op het tweede deel van het woord “wisselvallig”. We wachten af. Eén ding is zeker: de zonnebril zullen we de eerste dagen niet nodig hebben. 

Temperatuur: oplopend tot 19 graden. 
Ochtend bewolkt, middag zonnig, na vieren zwaar bewolkt.