nog een dagje noord-limburg

Eigenlijk moet ik zeggen: nog twee daagjes Noord-Limburg. We hebben bijgeboekt. Het weer blijft mooi en als de rest van de Nederlandse camperplaatsen net zo druk wordt als Heiderust, wordt het moeilijk een plekje te krijgen. En waarom zouden we verkassen? We hebben nog genoeg dingen die nodig ontdekt moeten worden. Ging de fietstocht gisteren naar het zuiden, vandaag hebben we een paar knooppunten in het noorden geprikt. Blijft er morgen het westen over. Mooi verdeeld toch? Zag een raar vlaggetje hangen. De eigenaresse van de camperplaats kon me vertellen dat dit de streekvlag van Noord-Limburg was. Weer wat geleerd.

dinsdag 30 maart: @ baarlo – fietsrondje naar het noorden

Het pontje tussen knooppunt 4 en 5 (Baarlo – Steyl) kunnen we intussen dromen. Wel een andere kapitein vandaag, maar de prijs blijft hetzelfde: 90 cent per fietser. Is overigens de standaardprijs voor alle pontjes hier in de buurt. Steyl ligt bijna tegen Tegelen aan. Bedacht me eerder deze week waar ik Tegelen van kende. Blijken de Passiespelen te zijn die elke vijf jaar in deze plaats worden gehouden. Nou ja, bijna elke vijf jaar, want die van 2020 gingen niet door. Uitgesteld tot 2021 en ook de voorstellingen die dit voorjaar zouden worden gehouden zijn doorgeschoven naar een later moment dit jaar. Misschien dat er in het najaar iets coronaproofs georganiseerd kan worden. Decors, kostuums, muziek: alles is klaar en de medewerkers staan te trappelen om aan de slag te kunnen. Er kan en mag alleen nog niet gerepeteerd worden.

Van Tegelen zagen we alleen de Maaskant. De plaats ging vrijwel naadloos over in Venlo die we tot knooppunt 7 ook vanaf de Maaskant gezien hebben. Toen vonden we het interessant om de binnenstad te inspecteren. Verrassend! Het centrum is leuk en voor een deel zelfs historisch te noemen. W nam een foto en sprak “Wat eeuwig zonde dat al die terrasstoelen opgestapeld zijn”. Ik kon het natuurlijk niet laten en zocht op internet een foto van hoe het er in betere tijden uitziet in Venlo. We kwamen beiden tot de slotsom dat we eens (misschien wel binnenkort) de camper in de jachthaven neer zullen zetten en dan de binnenstad van Venlo te voet verkennen.

De Jumbo die we onderweg tegenkwamen mocht de lunch verzorgen. Natuurlijk weer een broodje ongezond en om dat te compenseren een smoothy van 250 milliliter en 138 kcal. Pas later genuttigd in een verrassend natuurgebied Het Zwart Water. Onderstaande prent is werk van Maartje van Tilborg dat je in verschillende vormen kunt kopen en kunt gebruiken als “werk aan de muur”. Google maar eens op “werk aan de muur maartje van tilborg”. Nee, ik krijg geen commissie. Mooi natuurgebied, maar er is maar één land dat betonnen fietspaden dwars door kwetsbaar landschap aanlegt.

In Velden kwamen we op onze oorspronkelijk geplande route terecht bij het veer Velden – Grubbenvorst. Lief kerkje daar in Grubbenvorst. Het beloofde ijstentje konden we niet vinden (misschien niet goed gezocht?).

Na Grubbenvorst kwam het minder mooie deel van de route: veel langs de doorlopende weg en erg veel bebouwde kom. En het merendeel hoort bij Venlo al noemen ze het Blerick. Gewoon doortrappen, kilometers maken en genieten van de stukjes route die toch bloedjemooi waren. Bij een indruk krijgen van het landschap horen ook wat minder mooie plaatjes. Een Lidl aan het eind van de route maakte het feest compleet, hoefden we niet door te fietsen tot Baarlo voor het noodzakelijke droog. W stelde weer een verantwoorde, doch voedzame maaltijd samen. Buiten koken, voor het eerst dit seizoen. 

Mooie dag, inlijsten wederom! 45,5 kilometer op de teller en we beginnen de billen te voelen.

van bentelo naar baarlo

Ik had jullie verlaten in Bentelo, afgelopen vrijdag, waar ik mijn rustdag beschreef. Inmiddels zijn we een paar dagen verder en hebben we ook weer eens allerlei weervarianten meegemaakt.

zaterdag 27 maart: @ home

“Unseasonable low” is een beleefde Engelse manier om te zeggen dat het pokkenweer is. Je komt ook de term “biblical rains” tegen. Samenvattend van die buien waar Noach natte dromen van zou krijgen. Precies: dat weer was het zaterdagmorgen. Nog een paar hagelstenen die probeerden de zonnepanelen te beschadigen en een boordcomputer die waarschuwde voor kans op bevriezing van natte weggedeelten, want: minder dan 3 graden buiten. Hoogste tijd om 36 kilometer rustig naar huis te tuffen, ja: in de regen. Regen… zolang het de wijn niet teveel verdund is er niks aan de hand is een uitspraak die we gebruiken bij onze zeiltochtjes. Vooruit nog één als afsluiter: als je ziek wordt van de ijsklontjes heb je te weinig rum gebruikt.

Thuis mijn geweten weer eens flink geknuffeld, wat nat en droog ingeslagen voor de komende dagen, een uitstapje gemaakt naar de fietsenboer voor een noodzakelijke reparatie en de avond en nacht in het stenen huis doorgebracht.

zondag 28 maart: @ baarlo

Vertelde ik vorige week al niet dat er een spoedig weerzien zou zijn met Baarlo? Had alleen niet verwacht dat het al zo snel zou zijn. “Ben je verliefd geworden op Baarlo?” vroeg W toen ik voorstelde om de warmste dagen van maart door te brengen in dat dorpje op de linkeroever van de Maas. Verliefd is een groot woord, maar Boalder (zoals de Noord-Limburgers) hun dorp noemen heeft wel wat. Op naar de gemeente Peel en Waal dus waartoe Baarlo sinds een gemeentelijke herindeling zo’n jaar of tien geleden hoort en wederom naar Camperplaats Heiderust. Via het Nederlandse snelwegennet naar Ravestein (net over de Maas) en vervolgens de N277 naar Kessel. Het was een stuk drukker op de camperplaats dan een kleine week geleden: bijna alle plekken bezet. Heiderust werd al snel goedgekeurd door W, vooral omdat ze vrolijk begroet werd door een leuke knul van een jaar of zestien (bleek de zoon van de eigenaar te zijn) die blijkbaar viel op haar grijze haren. Ook voor W geldt inmiddels: de vrucht der ervaring rijpt niet aan jonge takken.

Nog even een fietsuitje naar de Maas, alleen vergeten dat mijnheer Beaufort op visite was. Heeft ook één voordeel: als je een rondje fietst heb je de helft van de tijd de wind achter. Heb altijd gemeend dat die Beaufort uit Frankrijk kwam, maar Francis blijkt een Ier te zijn en is officier in de Royal Navy geweest. Hij leefde rond 1800 en aan hem hebben we de “schaal van Beaufort” te danken. Dus heb je wind tegen: geef Francis de schuld!

Een warme maaltijd bereiden in het kabouterkeukentje en tot de ontdekking komen dat Netflixen ook heel goed op een laptop kan: het bleef nog lang gezellig in het busje.

V: 156.348; A: 156.514

Rijtemperatuur tussen de 13 en 15 graden; halfbewolkt.

maandag 29 maart: @ baarlo – fietsrondje naar het zuiden

“Het is weer eens maandag, dat heb je wel vaker na een zondag” denk ik terwijl het aroma van versgezette koffie me tegemoet komt en ik W voorzie van haar eerste kopje-thee-op-bed dit camperseizoen. Dat er nog maar vele mogen volgen. Ontbijtje, de bushouding doen en vervolgens een fietstochtje uitstippelen. We noteren dan wel knooppunten, maar eigenlijk houden we ons er nooit helemaal aan: een spannend weggetje links, een leuk kerkje rechts. “Ga je mee verdwalen? Ik weet de weg!” is een leuke uitspraak van Loesje. En ja: we missen regelmatig een bordje.

Het pontje Baarlo-Steyl over en je komt meteen in een andere wereld. Steyl ademt kloosterleven. “Het stinkt hier een beetje rooms” volgens W. Er is zelfs een missiemuseum. Toen de Congregatie van het Goddelijke Woord vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw missionarissen uitzond naar China begonnen deze geestelijken met het opsturen van voorwerpen uit de landen waar ze werkten. Deze zaken vormden de basis voor het Missiemuseum Steyl. Het doel van de verzameling was toekomstige missionarissen en bezoekers meer informatie geven over verre landen en culturen. We zullen nog een keer terug moeten, want museum gesloten. Niet alleen omdat het maandag was, maar ook vanwege de coronamaatregelen. Met onze museumkaart kunnen we gratis naar binnen. Misschien bezoeken we dan ook het Schutterijmuseum eveneens in Steyl dat dit jaar een tentoonstelling heeft over de passiespelen van Tegelen.

Onze route ging vervolgens langs de rechteroever van de Maas. Links en rechts wordt bij een rivier altijd stroomafwaarts bepaald. Al snel kwamen we bij het sluizencomplex bij Belfeld aan. Aannemer Heijmans is momenteel (in opdracht van Rijkswaterstaat) bezig de nivelleerschuiven in de sluisdeuren te herstellen. Met behulp van deze schuiven wordt de sluiskolk gevuld en geleegd. De VVV van Belfeld had ervoor gezorgd dat de knooppuntenroute door het dorp liep om de plaatselijke middenstand te steunen. Onze lunchboodschappen stelden we evenwel uit tot Reuver waar de lokale Lidl ons kon voorzien van een broodje ongezond. Vlak bij de Lidl ligt het gerenoveerde stationsgebouw. Na het oversteken van de Maas bij Kessel hebben we onze lunch onder toeziend oog van een drietal eenden opgesmikkeld, in het zonnetje uit de wind.

In Baarlo gaf de plaatselijke thermometer een leuke stand aan. Later op de avond zagen we op het journaal dat in ons gedeelte van het land de hoogste temperaturen waren bereikt. Moeilijk weer om je op te kleden: ‘s morgens de handschoenen aan, ‘s middags zou de korte broek uit het vet kunnen.

Met 48,7 kilometer op de teller en nog voldoende vonkjes over konden de stoelen in de zon en de oogleden zakken. Een dag om in te lijsten.

en de zon ging ook vandaag weer onder

 vrijdag 26 maart: @ bentelo

Was het gisteren zo’n dag dat je de zonnecrème zonder gevaar voor eigen leven in de tube kon laten zitten, vandaag deed het koperen ploertje beter haar best. W verwachtte nog dat ik in de loop van de dag thuis zou komen (appte ze mij), maar een blik op Buienradar was voldoende om te constateren dat dat voor haar ijdele hoop was. Ik gun me nog een dagje vakantie op de Bentelose Esch, bij John. Eerst een snelle verplaatsing, waarbij het af en toe ging kriebelen: wanneer kunnen we de neus van Puzzel weer naar het zuiden richten en kilometers maken die aantikken. En wanneer je dan kijkt naar de 14-dagenverwachting van bijvoorbeeld Sevilla besef je dat het hier in Nederland toch wat behelpen is. Misschien dit najaar weer?

Kreeg een appje van A te W met de vraag of ik het soms vervelend vond om oud te worden, omdat een deel van mijn eerste blog van dit jaar daar over ging. Nee A te W, al maakt de coronavaccinatiestratie me wel duidelijk dat ik inmiddels tot de groep kwetsbare ouderen hoor en dat het ook helder is dat je met 70 jaar ruim over de helft van je leven bent. Maar schrik nog steeds wanneer er een kaartje op de deurmat valt dat aankondigt dat er weer een ongeveer-leeftijdsgenoot omgevallen is. Ook kreeg ik rillingen van een kerstkaart van iemand die in 2020 zijn vrouw had verloren. De kaart bevatte de volgende woorden:

Al gaat het leven deze kerst

even niet zoals gepland.

Alles komt vast goed

nu of op een later moment.

Gemarineerd in de cafeïne kon ik Puzzel op zijn staart trappen voor een monstertocht van 90 kilometer. Eerst de Veluwe over naar ‘t Harde en Epe (via de N309), de A50 naar Apeldoorn, de A1 naar afslag Rijssen en vervolgens wist zij van Google Maps een verrassende route naar de camperplaats in Bentelo waar T&R te L hun rijdende viersterrenhotel net vertrekklaar aan het maken waren. Voor je het weet ben je een uur verder: T is niet al te scheutig met woorden, R maakt dat meer dan goed. Gezellig!

En verder? Een paar klusjes: tolvignetstickers uit 2019 verwijderen, maar tot de ontdekking komen dat je nagellakremover of aceton nodig hebt voor een optimaal resultaat; eindelijk de groene milieusticker voor Duitsland opplakken (moest al sinds de vervanging van de voorruit een paar jaar geleden), een beetje lijm hier en daar en verder vooral “zijn” en niet “doen”.

V: 156.201; A: 156.291

Rijtemperatuur: oplopend tot 15 graden.

door nederland zonder snelwegen

donderdag 25 maart: @ nunspeet

Teveel opties, ik kan dat niet zo goed handelen. Normaal is er dan een W die de knoop doorhakt. Vandaag moest ik het zelf doen. Genoeg Baarlo gezien, dus verder maar waarheen? Fietsen is er niet meer bij, want een vrijwel lege accu en de lader ligt @home. Wandelen door een stad is dan het alternatief, maar heeft niet mijn eerste voorkeur. Bootjes kijken in een jachthaven kan heel leuk zijn, maar de meeste plekken gaan pas per 1 april open of denken dat het geld uit mijn zwembad klotst. Weersverwachting erbij (verwachting! Voorspellen doe je met een glazen bol). Het wordt Nederland zonder snelwegen, een ritje van Limburg naar het noorden van de Veluwe. 168 kilometer in 3:26 uur. Je moet in Nederland aardig wat capriolen uithalen wil je niet op een snelweg terecht komen, ik heb het gemerkt. Maar is het niet Loesje die sprak “de wereld is te rond om stil in een hoekje te zitten”?

Even wat elementaire attributen aanvullen bij de Aldi in Baarlo. Fijn zo’n winkel buiten de bebouwde kom met een parkeerplaats waar je de camper goed kwijt kunt. Het wordt de komende dagen variaties op bami, vooropgesteld dat je daarin geïnteresseerd bent. Weggespoeld met een Kaapse Pracht, zo’n lekkere volle rode.

Een flink deel van de route liep over de N277. De weg (een vrij lange noord-zuidroute) begon voor mij net ten zuiden van de Aldi bij Baarlo en ging van rotonde naar rotonde. Er zijn niet veel plaatsen die op de route liggen: de N277 is een relatief nieuwe weg die ze om de bebouwingen hebben aangelegd (de weg werd gebouwd in het kader van de ontginning van de Peel, ergens tussen 1924 en 1940; de rotondes hebben ze later geknutseld). Eigenlijk kwam ik alleen door de bebouwde kom van Ysselsteyn en Elsendorp. In de verte zag ik het plaatsje Zeeland liggen en kon ook de verkeerstoren van luchtmachtbasis Volkel spotten. Bij Reek mocht ik de N277 achter me laten en werd vervolgens door Grave, Nijmegen en Arnhem gestuurd. Hogekunstnavigatiewerk, want snelwegvermijdend. Ik heb het geweten.

Het oversteken van de Veluwe ging vooral over de N310 via Otterlo, Harskamp, Uddel en Elspeet. Fijn, rustig weggetje door een bosrijke omgeving. Alleen de regen werd niet in de vakantiefolder genoemd.

Camperplaats de Zwaan is er eentje van het clubje BijOns, dus je weet van tevoren al dat het wel goed komt, want van alle gemakken voorzien. En dat voor € 14,00 per nacht all-in (voor één persoon, met zijn tweetjes is het een Euro duurder). Het enige nadeel is dat het midden op het platteland ligt en je wel een fiets of zoiets nodig hebt om je te verplaatsen. Ja, ik weet het, maar ik heb het niet gemist. Een halve huttendag met een snorrend kacheltje is ook lekker.

V: 156.033; A: 156.201

Rijtemperatuur: teruglopend van 13 naar 10 graden; ja: noordwaarts. 

it sil heve ofwel: it giet oan

 

Ja hoor: gejat. Twee uitspraken om aan te kondigen dat de Elfstedentocht georganiseerd wordt/werd. “It sil heve” (Jan Spiekema – 1985) en “it giet oan” (Henk Kroes – 1997). Beide uitspraken betekenen zoiets als: het gaat beginnen, het gaat door, we gaan van start.

Het gaat beginnen: Puzzel is van stal en voorzien van allerlei elementaire behoeftenbevredigende zaken. Het wordt de hoogste tijd om te vertrekken want de treurwilg naast ons huis heeft al een tijdje een groengele kleur en de krokussen zijn al weer een paar weken uitgebloeid. De solowimpel gaat deze dagen in de top want W heeft andere dingen te doen. Ik mag weer nieuwe terreinen verkennen en natuurlijk van tijd tot tijd enige tekst voor de website op het scherm slingeren. En niet te vergeten een lijstje maken van de dingen die de camperboer binnenkort moet herstellen. Veel spul voor een camper is nu eenmaal gemaakt voor het gebruik tijdens een paar weekendjes en één zomervakantie per jaar en wanneer je – zoals wij – vaker op stap gaat, gaan er eerder dingen stuk. Op een boot is het nog erger: koop een boot en werk je dood. En de allermooiste uitspraak las ik deze winter in een zeilblog: “zeezeilen is hetzelfde als in je zeilpak onder de koude douche staan en briefjes van 100 € verscheuren terwijl je aan het kotsen bent”. Veel zeilers ruilen als ze ouder worden hun boot in voor een camper, weet dus nu ook waarom.

Alleen op stap dus, indachtig de woorden van Jacob Cats (opgeschreven in 1625): “De man moet op de straat om zijnen handel gaan; het wijf moet in het huis de keuken gadeslaan”.

dinsdag 23 maart: @ baarlo

Met de cruisecontrol op 100 over de A18, A12, A50 en A73 richting Venlo, maar niet nadat ik eerst de plaatselijke hofleverancier had ontdaan van het nodige nat en droog. Vlak voor de A73 de Maas passeert neem je de afslag naar de N273. Deze weg staat ook bekend als de Napoleonsbaan en als je die helemaal afrijdt kom je in Ittervoort bij de Belgische grens uit. Zo ver hoefde ik vandaag niet: al na een paar kilometer ligt voor het dorp Baarlo camperplaats Heiderust. 15 € all-in, dus de stekker in de ene doos en voor het bruine werk heeft men wat aangepaste dozen. Het is vandaag 6-campers-druk, dus plexat en je staat ver genoeg van elkaar om geen snotterschaamte te hoeven hebben. Ik red me hier wel een paar dagen. Niet alle camperplekken helemaal effen, maar met een paar blokken goed te doen.

Valt niet veel meer te vertellen over deze dinsdag. Het bijzondere is dat er geen bijzonderheden zijn! Om algeheel instortingsgevaar te voorkomen heb ik tegen siëstatijd even geprobeerd of de bedden het nog deden en inderdaad: kon weer een controlepunt afvinken. Het laatste wat me nog te binnenschoot toen mijn ogen dichtvielen was “Als je vertrekt, ben je een vertrekker. Maar als je bent vertrokken, ben je dan ineens een vertrokker?” Mens, wat kan het leven toch moeilijk zijn!

V: 155.873; A: 156.033

Rijtemperatuur oplopend van 8 naar 13 graden; we gaan naar het zuiden!

woensdag 24 maart: @ baarlo

Werd vanochtend wakker met spierpijn. Gistermorgen twee gasbussen in de gaskast van de camper geplaatst. Da’s een klus die uitgevoerd moet worden in een veel te kleine ruimte, waarbij je standjes moet innemen die een beroep doen op verscheidene spieren en gewrichten. Oh, waren we nog maar jong en onverslijtbaar. Maar het is niet de tijd die voorbij gaat, maar wij. En: ik hoef op mijn leeftijd niet meer naar Lowlands, dat scheelt.

De zon liet zich al van haar beste kant zien toen ik opstond. En geloof het of niet: deze ochtend was W eerder met haar BeterSpellenAppje, een test om te kijken of je nog op de hoogte bent van de spelling van onze taal. Je weet wel, van die onmogelijke dingen als rozengeur en maneschijn, cd’tje, e-mailen en T-shirt. Vandaag struikelde ik over rekwisieten, dacht dat het nog ouderwets geschreven werd als requisieten. W is daar beter in, maar is dan ook een stuk jonger. Kon de koffie buiten drinken en noteren: zwarte koffiekan niet vergeten. Och, met een filter boven op een kopje is het weliswaar behelpen, maar het functioneert.

Het Chinese Wonder opgezadeld en een leuke tocht uitgestippeld met de Fietsknooppuntenapp, titel: kastelen rond Baarlo. Baarlo wordt het kastelendorp genoemd omdat het een viertal van die ouderwetse dingen heeft.

Ze hebben alle inmiddels een nuttige functie gekregen: twee worden er nog bewoond, De Berckt is een groepsaccommodatie geworden en Riddergoed de Raay een vijfsterrenhotel.

Het is een leuk tochtje geworden. Ook een stukje langs de Maas, maar het veer Baarlo – Steyl laten liggen. Bewaren we voor een keertje met W, want terugkomen doen we zeker. Mooie Sint Petruskerk in Baarlo en om de paar honderd meter bankjes om uit te rusten. En als je maar vaak genoeg pauzeert heb je zo een gat in de dag. Erg fijn weer: ‘s morgens volop zon, ‘s middags een paar wolkenvelden erbij; een thermometer die ik tegen het lijf liep gaf om twee uur ‘s middags 16 graden aan. Noteren: acculader fiets inpakken! Wordt wandelen de rest van de week.