van bentelo naar baarlo

Ik had jullie verlaten in Bentelo, afgelopen vrijdag, waar ik mijn rustdag beschreef. Inmiddels zijn we een paar dagen verder en hebben we ook weer eens allerlei weervarianten meegemaakt.

zaterdag 27 maart: @ home

“Unseasonable low” is een beleefde Engelse manier om te zeggen dat het pokkenweer is. Je komt ook de term “biblical rains” tegen. Samenvattend van die buien waar Noach natte dromen van zou krijgen. Precies: dat weer was het zaterdagmorgen. Nog een paar hagelstenen die probeerden de zonnepanelen te beschadigen en een boordcomputer die waarschuwde voor kans op bevriezing van natte weggedeelten, want: minder dan 3 graden buiten. Hoogste tijd om 36 kilometer rustig naar huis te tuffen, ja: in de regen. Regen… zolang het de wijn niet teveel verdund is er niks aan de hand is een uitspraak die we gebruiken bij onze zeiltochtjes. Vooruit nog één als afsluiter: als je ziek wordt van de ijsklontjes heb je te weinig rum gebruikt.

Thuis mijn geweten weer eens flink geknuffeld, wat nat en droog ingeslagen voor de komende dagen, een uitstapje gemaakt naar de fietsenboer voor een noodzakelijke reparatie en de avond en nacht in het stenen huis doorgebracht.

zondag 28 maart: @ baarlo

Vertelde ik vorige week al niet dat er een spoedig weerzien zou zijn met Baarlo? Had alleen niet verwacht dat het al zo snel zou zijn. “Ben je verliefd geworden op Baarlo?” vroeg W toen ik voorstelde om de warmste dagen van maart door te brengen in dat dorpje op de linkeroever van de Maas. Verliefd is een groot woord, maar Boalder (zoals de Noord-Limburgers) hun dorp noemen heeft wel wat. Op naar de gemeente Peel en Waal dus waartoe Baarlo sinds een gemeentelijke herindeling zo’n jaar of tien geleden hoort en wederom naar Camperplaats Heiderust. Via het Nederlandse snelwegennet naar Ravestein (net over de Maas) en vervolgens de N277 naar Kessel. Het was een stuk drukker op de camperplaats dan een kleine week geleden: bijna alle plekken bezet. Heiderust werd al snel goedgekeurd door W, vooral omdat ze vrolijk begroet werd door een leuke knul van een jaar of zestien (bleek de zoon van de eigenaar te zijn) die blijkbaar viel op haar grijze haren. Ook voor W geldt inmiddels: de vrucht der ervaring rijpt niet aan jonge takken.

Nog even een fietsuitje naar de Maas, alleen vergeten dat mijnheer Beaufort op visite was. Heeft ook één voordeel: als je een rondje fietst heb je de helft van de tijd de wind achter. Heb altijd gemeend dat die Beaufort uit Frankrijk kwam, maar Francis blijkt een Ier te zijn en is officier in de Royal Navy geweest. Hij leefde rond 1800 en aan hem hebben we de “schaal van Beaufort” te danken. Dus heb je wind tegen: geef Francis de schuld!

Een warme maaltijd bereiden in het kabouterkeukentje en tot de ontdekking komen dat Netflixen ook heel goed op een laptop kan: het bleef nog lang gezellig in het busje.

V: 156.348; A: 156.514

Rijtemperatuur tussen de 13 en 15 graden; halfbewolkt.

maandag 29 maart: @ baarlo – fietsrondje naar het zuiden

“Het is weer eens maandag, dat heb je wel vaker na een zondag” denk ik terwijl het aroma van versgezette koffie me tegemoet komt en ik W voorzie van haar eerste kopje-thee-op-bed dit camperseizoen. Dat er nog maar vele mogen volgen. Ontbijtje, de bushouding doen en vervolgens een fietstochtje uitstippelen. We noteren dan wel knooppunten, maar eigenlijk houden we ons er nooit helemaal aan: een spannend weggetje links, een leuk kerkje rechts. “Ga je mee verdwalen? Ik weet de weg!” is een leuke uitspraak van Loesje. En ja: we missen regelmatig een bordje.

Het pontje Baarlo-Steyl over en je komt meteen in een andere wereld. Steyl ademt kloosterleven. “Het stinkt hier een beetje rooms” volgens W. Er is zelfs een missiemuseum. Toen de Congregatie van het Goddelijke Woord vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw missionarissen uitzond naar China begonnen deze geestelijken met het opsturen van voorwerpen uit de landen waar ze werkten. Deze zaken vormden de basis voor het Missiemuseum Steyl. Het doel van de verzameling was toekomstige missionarissen en bezoekers meer informatie geven over verre landen en culturen. We zullen nog een keer terug moeten, want museum gesloten. Niet alleen omdat het maandag was, maar ook vanwege de coronamaatregelen. Met onze museumkaart kunnen we gratis naar binnen. Misschien bezoeken we dan ook het Schutterijmuseum eveneens in Steyl dat dit jaar een tentoonstelling heeft over de passiespelen van Tegelen.

Onze route ging vervolgens langs de rechteroever van de Maas. Links en rechts wordt bij een rivier altijd stroomafwaarts bepaald. Al snel kwamen we bij het sluizencomplex bij Belfeld aan. Aannemer Heijmans is momenteel (in opdracht van Rijkswaterstaat) bezig de nivelleerschuiven in de sluisdeuren te herstellen. Met behulp van deze schuiven wordt de sluiskolk gevuld en geleegd. De VVV van Belfeld had ervoor gezorgd dat de knooppuntenroute door het dorp liep om de plaatselijke middenstand te steunen. Onze lunchboodschappen stelden we evenwel uit tot Reuver waar de lokale Lidl ons kon voorzien van een broodje ongezond. Vlak bij de Lidl ligt het gerenoveerde stationsgebouw. Na het oversteken van de Maas bij Kessel hebben we onze lunch onder toeziend oog van een drietal eenden opgesmikkeld, in het zonnetje uit de wind.

In Baarlo gaf de plaatselijke thermometer een leuke stand aan. Later op de avond zagen we op het journaal dat in ons gedeelte van het land de hoogste temperaturen waren bereikt. Moeilijk weer om je op te kleden: ‘s morgens de handschoenen aan, ‘s middags zou de korte broek uit het vet kunnen.

Met 48,7 kilometer op de teller en nog voldoende vonkjes over konden de stoelen in de zon en de oogleden zakken. Een dag om in te lijsten.