dakloos – 1: de aanloop en eerste week

Zoonlief koopt met zijn familie een huis en verkoopt een ander. Komen ze tot de ontdekking dat de periodes van ontruimen en inruimen niet naadloos in elkaar overlopen. “Pap, jij vindt het toch niet erg om twee maanden in je camper te wonen?” Nee, dat vindt pap niet erg en de andere helft ook niet. Dakloos? Och: je moet toch een titel aan je verhaal geven? 

donderdag 15 augustus: @ budel 

Maar eerst even wat anders: er zat nog een gaatje in de agenda tussen bezoeken aan dierentuinen, vriendenetentje met overnachting in het busje en het vieren van verjaardagen van twee kleinzonen, dus even een bezoekje aan Budel en Bocholt gebracht. Ik hoor je denken: Budel, wat zoekt een mens in Budel? Ja het heeft een kerk (de foto van de neogotische Onze-Lieve-Vrouw Visitatiekerk is geleend), Hans Teeuwen is er geboren (weet niet of hij er nog woont) en er wordt sinds 1870 Budels bier gemaakt door een familiebrouwerij. 

De echte reden van mijn bezoek aan Budel was echter camperplaats Budel, code Campercontact 29.354. Even kijken of het klopte dat je er inderdaad zo geweldig kon fietsen over de dichtbijgelegen heidevelden en door de bossen in dat hoekje van Brabant, tegen de grens van België en Limburg aan, kortom: 25 kilometer ten zuiden van Eindhoven. Echt: W zou het hier uitstekend naar haar zin gehad hebben, dus Budel (locals noemen het Buul) staat genoteerd voor een hernieuwde kennismaking binnenkort. De camperplaats biedt voldoende ruimte als het niet vol is. Nu stonden we er met 6 doosjes, dus beslist niet krapjes. Veel documentatie over de omgeving en een porseleinen troon en dat alles voor € 9,50 met eventueel wat bijkomende kosten voor de vonkjes (4 ampère is overigens wel wat magertjes als je een senseo hebt - nee: hebben we niet!). 

V: 140.947; A: 141.113 

vrijdag 16 augustus: @ bocholt 

De beloofde zon wilde maar niet doorbreken in het Brabantse land. Tegen elven alle weersites maar eens langsgelopen en tot de ontdekking gekomen dat in de buurt van de Lichtenvoordse kei van die gele dingetjes op de weerkaart stonden. Vroeger keek je naar boven wanneer je wilde weten hoe het weer was, tegenwoordig hebben we daar ons foontje voor. Puzzel eventjes drie landen laten zien (ja, dus ook België) en een paar uur later het trouwe beestje geparkeerd op camperplaats 754, Wohnmobilstellplatz Am Aasee in Bochelt. Mooi plekje onder de bomen voor € 7,50 en voor elke kwh een muntje van 50 cent. Douche en toilet tegen betaling. De hoofdstraat zorgde voor passende achtergrondgeluiden, je bent tenslotte midden in de grote stad. Druk op alle wegen: terugkomend vakantieverkeer. 

Op zaterdag nog maar een paar kilometers naar huis. Hoogste tijd om met kleinzoon van net 7 discussies te voeren over het verschil tussen de vlaggen van Slovenië en Slowakije en dik ingemaakt te worden door hetzelfde ventje tijdens een spelletje Yahtzee-met-zes-dobbelstenen (de normale Yahtzee vindt hij te simpel). Lijkt een beetje op opa, toch…? 

V: 141.113; Bocholt: 141.306; A (thuis): 141.330 

vrijdag 23 tot zaterdag 31 augustus: @ kotten 

Huis aan kant gemaakt voor de invasie van de tijdelijke bewoners, ons nieuwe huisje voor de komende twee maanden staat al ingepakt. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de eerste activiteit voornamelijk uitgevoerd werd door mijn andere helft en dat ik me meer bemoeid hebt met ons huisje op wielen. De komende twee weken zullen we op Erve Holthoes staan, bij de boerderij van de broer en schoonzus van W. Onze aanwezigheid is vooral van inbrekerswerende en watergevende aard: de bewoners zijn er een tijdje tussenuit met camper en blafbeest. Wij offeren ons graag op. 

Over onze eerste week hier valt weinig te vertellen, behalve dan dat het warm (zeg maar heet) was, we gelukkig een bak met water naast de camper hadden staan (sommigen noemen het zwembad), een flinke stortbui over ons heen hebben gekregen (voordeel: hoeven we minder te sproeien), voor de vierde keer dit jaar geconfronteerd werden met een lekke band van een fiets, verbaasd hebben gekeken naar een "tandemkoe"  en dat we genoten hebben op onze privécamping. 

Onze “normale” werkzaamheden gingen intussen gewoon door: beetje zorgen voor twee oude moeders, wat vrijwilligerswerk in de vorm van bejaardenvervoer met de elektrocar, een middagje voedselverstrekking aan het nageslacht (je mag het ook "het verzorgen van een barbecue-etentje" noemen), campertje een grote beurt (laten) geven (twee sensoren rijker maar wat meer flappen armer) en meer van dat soort dingen. 

De ochtenden hier vind ik het mooist. Als ik tegen zevenen of nog eerder mijn ogen open, ouderwets koffie heb gezet (melitafilter en opgieten) en min of meer gekleed starend over de heiige weilanden wakker word, denk ik: “het leven is zo slecht nog niet”. De oorverdovende stilte van de nacht (mooie stijlfiguur, toch eens opzoeken wat de naam hiervoor is) maakt plaats voor plattelandsgeluiden: een koe in barensnood, een vroege boer met tractor en wat later het getrippel van paardenvoeten op de klinkers, want we liggen aan een paardenroute. Ruim een uur later komt er leven uit het slaapgedeelte van de bus en wordt de andere helft van ons wakker en moet voorzien worden van thee en telefoon. Momenteel is W druk bezig om met een paar vriendinnen een reisje naar het Voodoofestival in Benin (ergens in januari) te regelen; gelukkig heeft ze een grote bel- en databundel. We hebben elke dag nog buiten kunnen ontbijten, bijna altijd in het zonnetje. Vermoedelijk wordt dat komende week anders als je de weerprofeten mag geloven. 

Een paar keer een fietstocht gemaakt door de omgeving, waarbij we ook op zoek gingen naar nog niet gevonden caches. De landkaart van onze geocachingapp wordt steeds geler (gevonden caches) maar bevat nog genoeg groene rondjes (nog niet gevonden items) om voorlopig vooruit te kunnen. Deze week vooral bezig geweest met de Hüttentour, een fietsroute net over de grens. In juni hebben we deelgenomen aan de jaarlijkse fietstocht die langs de schuilhutten voert, waarbij elke hut is omgetoverd in een drank- en spijsgelegenheid (voornamelijk Bratwurst und Bier, maar dat terzijde). Nu hadden we de wegen bijna voor ons alleen. Op sommige gedeelten van de route heeft de cachelegger bijna om de 500 meter een schat verstopt (door de eigenaar liefdevol “ein Döschen” genoemd, heb bij een "doosje" andere associaties). De meesten bewaren we voor een volgende keer, uiteindelijk gaat het om het fietsen. 

Bij een van de hutten vroeg W of ik “wir lagen vor Madagaskar” kende, iemand had namelijk een tekst gemaakt op de wijs van dit lied en aangeplakt in de hut. Dank zij de moderne technologie klonk al snel onze albino-met-zonnebril door het Westfaalse land. Met lachend gezicht zag je Heino op Youtube de volgende verschrikkingen playbacken: 

Wir lagen vor Madaskar 
Und hatten den Pest an Bord. 
In den Kesseln da faulte das Wasser, 
Und täglich ging einer überbord. 

Ahoi Kameraden, ahoi, ahoi. 
Leb wohl kleines Mädel, 
leb wohl, leb wohl. 

En dat is dan alleen nog maar het eerste couplet met doffe ellende. 

Mocht woensdag de geplakte-band-fiets bij onze huisplakker ophalen, leuk tochtje van gemaakt en in Groenlo nog een onbekend kunstwerk kunnen bewonderen: “beeld van een stad” van Kees Jansen. Heerlijk in de schaduw kunnen fietsen over het voormalige spoorlijntje van de Gols. Niet druk (te warm denk ik), wel opvallend veel menopauzale krengen die niet teruggroetten, kan aan het weer liggen natuurlijk. 

Onze gesprekken waren deze week van het niveau “wasknijpers”: we moeten binnenkort onze voorraad bij de Action aanvullen. De Action vind je (net als de Lidl) tegenwoordig overal, dus even geoefend met vreemde talen: pinces à ligne, Wäscheklammen, clothespings, štipce na bielizeň, pinzes para la ropa, prendedores de roupa…. 

Ondanks het feit dat de woonboerderij een uitstekend uitgeruste keuken heeft (broer/zwager R is een waar keukenprinsje) maken we ons eten klaar in het kabouterkeukentje van de camper: twee pitjes, een paar Ikea-koekenpannetjes en een lichtgewicht pannensetje (nog uit onze trekkingperiode, dus al heel oud). Af en toe poken we onze imitatie Safarichef op om een bbq-sfeertje te creëren. 

Inmiddels druk bezig met onze plannen voor de periode half september – half oktober. De Eiffel, de Elzas en het Zwarte Woud beginnen te roepen. Moeten alleen de weergoden meewerken.  

Blijf genieten! Doen wij ook.