de schaduw in

zondag 18 tot woensdag 21 juni: @ eibergen

Tegen de langste dag van het jaar aan: zon op 5:13, zon onder 21:57 en dat blijft nog wel een paar dagen. Wat ook een paar dagen blijft is de slogan “zoek vooral de zon niet op” want zelfs in de schaduw is het puffen. Laten we nu in onze achtertuin een camping hebben waar je (een groot deel van de dag) in de schaduw van een paar robuuste dennen kunt staan, waardoor het niet alleen overdag een stuk aangenamer is, maar ook de temperatuur in het puzzeltje niet te hoog oploopt, zodat de nachten niet echt fris zijn maar wel draaglijk. Daarbij: camping de Fontein in Eibergen heeft een heerlijke plas water. In de loop van zondag vertrokken alle weekendgasten, zodat we een complete kampeerweide voor ons alleen hadden. Overigens staat nadrukkelijk in het campingreglement dat naakt zwemmen niet is geoorloofd en dat je ook op de rest van de camping de broek aan moet houden. Voor de Duitse gasten (tijdens vakanties veel!) is het ook nog eens in hun eigen taal vermeld.

 

Een rustig plekje daar aan het “Gat van Vruggink” zoals de zandafgraving in de volksmond heet. Alleen wat gevogelte, waaronder een roekoekoek zonder roe, een groene specht (die qua kleurstelling beter gele specht zou kunnen heten, maar dat terzijde), een grote haas met van die mooie lepeloren (geen vogel dus) en op woensdagmorgen een vuilniswagen die meende om 06:55 uur de glasbak te moeten leegstorten (een vreemde vogel?). De vraag is of de rust blijft: aannemerscombinatie Noaber 18 (Volker Wessels heeft een behoorlijke vinger in de pap) is druk bezig 27 kilometer nieuwe weg aan te leggen tussen Groenlo en Enschede ter vervanging van de oude N18 die dwars door de kernen Eibergen, Haaksbergen en Usselo snijdt. Het wordt een leuke racebaan waar je 100 km per uur mag gaan rijden, want ongelijkvloerse kruisingen. Alleen: de weg komt pal langs de camping te lopen. De oude toegangsweg is al afgesloten en de Fontein is nu via een nieuwe “oprijlaan” te benaderen. Niet iedereen is gelukkig met de nieuwe weg, in ieder geval niet met het gekozen tracé. In de tweede helft van 2018 hoopt Rijkswaterstaat het asfalt op te leveren.

 

Bijna gooiden vleermuizen nog roet in het eten. Vleermuizen horen tot een beschermde diersoort (steenmarters trouwens ook, maar dat is een verhaal voor later), dus moest Rijkswaterstaat vóór ze aan de werkzaamheden kon beginnen zorgen voor een nieuw onderdak. Door de afbraak van een aantal oude boerderijen in Twente en de Achterhoek zouden de beestjes “dakloos” worden. De verhuizing schijnt volledig geslaagd te zijn. Een ander vleermuisprobleem is de oversteek van de N18 door die beestjes. Volgens deskundigen is vooral de grootoorvleermuis (ik had er nog nooit van gehoord) een gewild aanrijdingsslachtoffer. Door de aanleg van zogenaamde hop-overs (bomenrijen, zie de afbeelding die ik van de site van Rijkswaterstaat “geleend” heb) kunnen de beestjes met behulp van hun sonar de bomenrij als vliegroute gebruiken.

 

 

En wat doen opa en oma dan op momenten dat het niet al te warm is (in de vroege ochtend en/of de late avond)? Jawel: fietsen. We kunnen nog steeds plekjes in de omgeving vinden waar we nog nooit eerder geweest zijn en zien dingen waarvan we het bestaan niet wisten. Wel eens gehoord van havezate “De Kamp”? De eerste stenen werden gestapeld in waarschijnlijk de 13^e eeuw. Uiteindelijk kwam het complex (met authentieke put) in handen van de toenmalige gemeente Neede, die het eind vorige eeuw leuk heeft laten opknappen. In 2005 is Neede opgegaan in de gemeente Berkelland. De nieuwe gemeente besloot om de panden die in gemeentelijk eigendom waren en geen directe functie hadden af te stoten. In 2014 werd het rijksmonument eindelijk verkocht aan de Nystaetegroep die er een kleinschalige overnachtings- en congreslocatie van gaat maken. Het fototoestel hadden we zondagavond niet bij ons, maar de nieuwe eigenaar zal waarschijnlijk niet boos worden als ik een foto van zijn website gebruik. Ik reken tenslotte ook niets voor de reclameboodschap.

Maandag stonden de Needse Berg (een bultje van zo’n 35 meter in de buurtschap Lochuizen) en het Needse Achterveld op het fietsprogramma. De Needse Berg is een beetje lang geleden door zo’n gletsjerbulldozer gemaakt en wordt daarom ook wel stuwwal genoemd. Tussen 1825 en 1954 werd hier klei en zand gewonnen voor de fabricage van stenen en dakpannen. Het Needse Achterveld is een 110 ha groot natuurgebied in de driehoek Lochuizen, Markvelde en Rietmolen. Het gebied is uniek omdat er één van de laatste stukjes “natte heidevelden” in Nederland te vinden is. We waren vroeg, misschien daarom werden we aangegaapt door een ree. Een (erg donker) eekhoorntje kon zich nog net in veiligheid brengen: een paar tellen later en het was aan een gruwelijk einde gekomen door een niet-vriendelijk-uit-de-ogen-kijkende lapjeskat. De grote berenklauw staat in dit gebied mooi in bloei.

 

 

Soms kom je merkwaardige dingen tegen. Deze keer was het een bushalte midden in de wildernis. Overblijfsel van een oude weg of als kunstwerk geplaatst door een liefhebber?

 

Een ander "kunstwerk" konden we wel thuisbrengen: een duikplank van het oude zwembad 't Vleet, ergens halverwege de jaren 90 van de vorige eeuw teruggegeven aan de natuur en nu een eldorado voor kikkers. Of de kikkers de springplank ook gebruiken vertelt de historie niet. Een verrassend pad door een verrassend mooi stukje natuur.

 

 

 

 

 

Dinsdag stond in het teken van een drie-kinder-oppas. Junior wilde wel door opa van de peuterspeelzaal gehaald worden, maar alleen wanneer het transport gebeurde met de camper. De twee dames waren wat minder kieskeurig en wilden wel in het kleine prutsautootje van oma mee. Goed ingesmeerd en met een lang T-shirt aan bracht de waterplas verkoeling. Op de terugweg naar huis vielen ze bijna in slaap. Opa en oma later op de avond (op weg naar hun huis-op-wielen) overigens ook.

Het waren weer mooie dagen.