W weer druk met vriendinnen, mantelzorgen en andere zaken
die het leven interessant en leuk maken. “Ga er maar een paar daagjes tussenuit”
is dan vaak de beste remedie om haar niet voor de voeten te lopen. Koelkastje
vol, wijntje in het midden-onder en op naar de Lutte.
maandag 2 augustus: de
Lutte
Op 800 meter van het Lutterzand (mooi wandel- en
fietsgebied) ligt camperplaats Erve Velpen (hoog beoordelingscijfer op
Campercontact). Niet dat ik wandelend of fietsend in het Lutterzand terecht ben
gekomen: het regende (bijna) de gehele dag. Ook het terrein was wat drassig,
maar een verharde ondergrond voorkwam wegzakken in het Twentse veen. Mooie
plekken bij een boerderij en alle voorzieningen voorhanden. Het merendeel van
de tijd deed de internetverbinding het ook. Toen het droog werd deed Gerard
Vrooijink zijn incassoronde: 7 € en één flapje per persoon toeristenbelasting.
Stroomaansluiting 2 euro. Een tasje met twee Johmasalades vormde een aardig
welkomstcadeautje: Johma (oet Twente) is gevestigd in Losser. Overigens is de
naam afkomstig van de oprichters Johan en Martin die in 1968 in een schuurtje
in Glanerbrug begonnen zijn met hun saladefabricage, maar interesseert dat
iemand? De Twentse Boerenkip van Johma vond ik wat lekkerder dan het Franse
Kruidentuintje. Het was prettig lezen: wijntje, toastje (met die boerenkip), de
regendruppels op het dak en de voorlaatste Tom Clancy die op mijn reader staat.
V: 73.851; A: 73.922
dinsdag 3 augustus: via
Noordpolderzijl naar Musselkanaal
Een blik op de buienradar maakte de vraag “wat gaan we doen
vandaag?” in één keer géén vraag meer: het noorden van het land zou het grootste
aantal “droge momenten” laten zien. Was al een tijd van plan opnieuw
Noordpolderzijl te bezoeken, voor mij het mooiste stukje Nederland. Ooit een keer op de Nieuwe Zorgen (een tjalk dus) opgestapt voor een heerlijke week op de Nederlandse en Duitse Wadden. Ook een van de eerste overnachtingen met het puzzeltje vond hier plaats, zie de foto in de kop van dit blog. Noordpolderzijl, wie is er niet geweest? Via de A31
naar het noorden, de A7 naar Groningen en daarna weggetjes met mooie
vergezichten naar de Waddenzee, het laatste stuk single-track-road, dus steeds de uitwijkplekken goed in de gaten houden. Bij het Zielhoes aan de haven zijn een aantal
nieuwe camperplaatsen en iets trekhutterigs aangelegd (op één grote witte doos
na was het een dooie boel, maar het ziet er mooi uit). De blauwwitte luchten
boven de haven nodigden uit tot het maken van een groot aantal foto’s die ongetwijfeld
als achtergrond zullen dienen in het fotojaarboek 2016.
Noordpolderzijl is de kleinste zeehaven van Nederland en is
ontstaan na de inpoldering van het gebied ten noorden van Usquert en Warffum. Door de
inpoldering verdween ook de open zeeverbinding van die twee plaatsen. Voor
kleine vissersschepen (die voornamelijk op garnalen visten) werd Noorpolderzijl
de nieuwe thuishaven. Inmiddels zijn er geen vissersboten meer te vinden:
schaalvergroting zorgde er voor dat de visafslag moest sluiten en de
overgebleven Usquerter vissers (met UQ op de boeg) moesten uitwijken naar
Harlingen en Eemshaven. Noordpolderzijl heeft jarenlang in het nieuws gestaan
vanwege een uitgebreide en onsmakelijke ruzie: de gemeente (onder aanvoering van de
burgemeester) wilde het Zielhoes – een plaatselijk bruin café in de voormalige
sluiswachterswoning – moderniseren en op het grondstuk achter de zeedijk een
camping, bezoekerscentrum met douches en wellnessvoorzieningen uit de grond
stampen. Diverse partijen waren het hiermee niet eens. De rechter is er
uiteindelijk aan te pas gekomen en op 1 augustus 2014 kopte het Nieuwsblad van
het Noorden “’t Zielhoes blijft zoals het altijd was”.
Een steeds terugkerend drama is evenwel het dichtslibben van
de haven. De gemeente laat het haventje regelmatig uitbaggeren, maar het is
vechten tegen de bierkaai. In juni 2016 meldde RTV Noord “de geul is
uitgebaggerd, zodat de haven weer bereikbaar is voor wadvaarders”.
Terug naar vandaag. Een dubbele espresso op het terras van ’t
Zielhoes (tegen een prijs waar ik twee weken zelf koffie van kan zetten) later
vond ik het nog te vroeg om al definitief ergens neer te strijken, dus “snelwegvermijdend”
met het zonnetje door de voorruit naar Musselkanaal, een lintdorp op de grens
van Groningen en Drenthe. 
Musselkanaal (onderdeel van de gemeente Stadskanaal) heeft
voor campers twee overnachtingsadressen in de aanbieding: camping Musselkanaal
en passantenhaven Spoordok, beide met hoge beoordelingscijfers. Het werd de
passantenhaven waar ik me settelde tussen overwegend 70-plussers. Wat gebeurt
er met al die campers als de eigenaren straks niet meer reizen? Musselkanaal:
er valt weinig over te vertellen. Je schijnt er goed te kunnen vissen en de
topattractie is ongetwijfeld het standbeeld van Bruintje Beer dat moet
herinneren aan een koekjesfabriek. En…. het regende vanaf de namiddag tot de
volgende ochtend.
V: 73.922; A: 74.205
woensdag 3 augustus:
van Musselkanaal naar de Achterhoek
Spoordok heeft een uitstekende internetverbinding. Helaas
krijg je de toegangscode pas op het moment dat de beheerder zijn ronde met de
knip doet en dat was ’s avonds tegen negenen. De verbinding was zo goed dat ik
zonder één hapering kon kijken naar een opname van de laatste aflevering van het
wereldberoemde programma “we zijn er bijna” met Martine van Os van omroep Max.
Het programma zou in Musselkanaal opgenomen kunnen zijn, ook daar gebeurt
niets. Ik verheug me nu al op de uitzendingen van volgend jaar: er gebeurt weer
niets, maar ik blijf kijken.
Via de Duitse A13 (wat rijdt dat lekker relaxed), Ahaus en
Zwillbrock terug naar de Achterhoek. En ja hoor: tussen de buien door was het
droog. Het waren weer een paar erg leuke dagen.
V: 74.205; A: 74.363
