over een dode paus, een jarige koning en ander ongemak - 4: of we ons wel vermaken?

Sommige lezers maken zich zorgen om ons. Denken we. Ligt misschien aan de vraagstelling. “Vermaken jullie je eigenlijk wel?“ is een vraag die in varianten de afgelopen dagen een paar kijk voorbij kwam. Antwoord is kort en krachtig: best wel. Weet ook dat bijvoorbeeld E te Z geen genoegen neemt met deze twee woorden. Voor haar en voor (misschien vele) anderen hier de invulling van een willekeurige dag. Neem bijvoorbeeld zaterdag 26 april. Het ochtendprogramma heb je al kunnen lezen: ik was er om een uur of half acht uit en heb me beziggehouden met nieuws, mail, whatsapp en een begin gemaakt aan de plaatsing van de standhouders op de ambachtendag van a.s. donderdag. Ook voor een fietsroute gezorgd en de nodige feiten bij plaatsen aan de route opgezocht. Toen W een paar uur later uit haar holletje kwam (bezig geweest met telefoon en reader) ontbeten en de fietsroute doorgenomen. Tegen kwart voor twaalf op de fiets en om kwart over twaalf stonden we ruim een half uur stil bij de fietsenmaker in Haarle voor een nieuwe binnen- en buitenband. Fietsen tot een uur of vier. Vervolgens W lezen en ik blogwerk. Daaarna eten koken (gebakken aardappeltjes met spek en ui, caesarsalade en een schouderkarbonade; vanillevla met kersen (uit pot) toe. W heeft de afwas gedaan en daarna hebben we de laatste delen van The Glass Dome, een zesdelige Netflixserie bekeken. Yep: op de laptop.

The Glass Dome (originele titel Glaskupan) is gebaseerd op een boek van Camilla Läckberg, de populaire Zweedse crimeschrijver bekend van de boeken- en filmreeks Fjälbacka Murders. Fjällbacka is een rustig kustplaatsje in Zweden met nog geen duizend inwoners, maar om de een of andere reden wemelt het daar van de psychopaten en wraakzuchtige moordenaars. “[The Glass Dome] gaat over een criminoloog die terugkeert naar de plek van haar jeugdtrauma om er daar achter te komen dat de geschiedenis zich lijkt te herhalen.“ (Volkskrant 23 april 2025). Glaskupan speelt zich niet af in Fjälbacka maar in een fictief stadje in het midden van Zweden, waar de oude mijnindustrie littekens in de gemeenschap heeft achtergelaten. Het is een streek met diepgewortelde vreemdelingenhaat en genoeg randfiguren die bij het minste of geringste het recht in eigen hand nemen. Nog een keer de Volkkskrant: “The Glass Dome is een prima voorbeeld van Nordic noir, waarmee nog maar eens wordt bewezen dat de Scandinavische landen nog altijd betrouwbare leveranciers van dit type misdaadseries zijn. Zoals gebruikelijk in het genre zitten er een paar stevige wendingen in het plot, die wellicht niet allemaal even waarschijnlijk of verdiend zijn.“

maandag 28 april: @ kötteldiek

Laat wakker: acht uur. W communiceerde al een tijd met de buitenwereld. Al snel kwam ik voor ernstige problemen te staan: hoe schrijf je woorden als bagatalliseren, graffiti en is het nou caramel of karamel. Van 1954 tot 1995 maakte dat laatste niet zoveel uit: er was een voorkeurspelling (insekt, produkt) en er was een alternatieve spelling (insect, product) die ook werd toegestaan. Geloof alleen dat wij op de kweekschool de voorkeurspelling moesten gebruiken. In 1995 kwam een eind aan die “losbandigheid“. Veel woorden die met een k geschreven mochten worden, moesten voortaan weer met een c en in sommige gevallen werd juist voor de k gekozen (akkoord). Er werden wel algemene regels gegeven, maar natuurlijk kwamen er weer de nodige uitzonderingen. Wat vind je bijvoorbeeld van het volgende: we schrijven bijna altijd cc in woorden met acco (accommodatie, accordeon, accorderen) maar met de uitzondering akkoord. Voor de lezers die het nog niet door hebben: elke werkdag is er op www.beterspellen.nl een taaltest te vinden, op maandag zelfs twee. W en ik leren nog steeds, maar komen ook vaak de onlogica (met een c) van de Nederlandse taal tegen.

Na het ontbijt (het Omniaoventje mocht weer zijn best doen) kreeg de binnenkant van Puzzel een grote poetsbeurt. Was nodig volgens W, kon ik op zoek naar mijn verdwenen gehoorapparaat (van tafel gevallen en waarschijnlijk in een “gat“ terechtgekomen. Verzekeringswerk, maar knap vervelend met een paar vergaderingen voor de deur. Vervolgens ging W op de fiets naar de Kötteldiek, zo’n 60 kilometer in drie uur en mocht ik na het lozen en afstorten dezelfde kant op. Ongeveer dezelfde afstand in één uur. Voordeel van W: ze had de wind pal achter volgens Buienrader (noord), nadeel: er was geen wind (kracht 0), samenvattend: N0. En voor je het weet zit je weer van alles te regelen voor museum, A4d, elektrocar en Veilig Verkeer Nederland. Ook moest een deel van een wandelroute nog (extra) gecontroleerd worden. Misschien toch eens kijken of ergens de geraniums in de aanbieding zijn. Oh, voor de statistieken: rijtemperatuur oplopend naar 19 graden.

over een dode paus, een jarige koning en ander ongemak - 3: tussen haarle en de borkeld

Of ik het boek “Het dorp dat er niet had moeten komen“ gelezen heb, vroeg lezer H te L zich af. Dit naar aanleiding van mijn blog van gisteren waarin ik Mariënheem noemde. Nee, lezer H te L: je kunt niet alles lezen. Wel even stiekem geloerd of ik echt was zou missen. Geloof het niet. Het boek belicht de geschiedenis van 75 jaar dorp en kerk van Mariënheem. Als je weet dat de kerk er in 1937 is neergezet kun je uitrekenen dat het boek in 2012 is uitgekomen. Beetje lijvig werk: door de vele foto’s konden er 370 pagina’s gevuld worden. Het boek dankt zijn titel aan een uitspraak die een provinciaal planoloog eind jaren veertig deed tijdens een bijeenkomst. De man duidde ermee op de ietwat ongelukkige invulling van de kern Mariënheem: de kerk en de school aan de ene kant van de provinciale weg (de N35), de meeste woningen aan de andere kant.

“Wat moet ik me voorstellen bij Haarle?“ was de vraag van T te E. Eigenlijk niet zo veel, beste T te E. Haarle is ontstaan als kleine agrarische buurtschap aan de rand van de Haarlerberg en Sprengenberg. Dit gebied was al duizenden jaren bewoond, grafheuvels zijn hiervan het bewijs. Vastere bewoning kreeg Haarle waarschijnlijk vanaf pak-hem-beet 800. Zeshonderd jaar later bestaat de buurschap uit ongeveer dertien boerderijen. Deze boerderijen werden verpacht aan boeren, die elk jaar een deel van hun oogst als opbrengst aan de eigenaren van hun boerderijen moesten afstaan. Het overgrote deel van de boerderijen was eigendom van kloosters en kapittels, de adel en gegoede burgerij uit steden als Zwolle en Deventer. De eigenaren van deze grote boerderijen vormden gezamenlijk een marke. Deze organisatievorm beschermde de gezamenlijke onontgonnen gronden die rondom de buurschap lagen. Er was tot aan de komst van de kunstmest voldoende woeste grond nodig om de enken via het plaggenstelsel vruchtbaar te houden. Het markestelsel verdween grotendeels al rond 1850, de boeren werden steeds meer zelfstandige ondernemers. Die organiseerden zich nog wel in coöperaties als de C.A.V.V. (Coöperatieve Aan- en Verkoop Vereniging) en de Werktuigenvereniging.

De laatste decenia speelt toerisme een grote rol: de vakantiegangers weten Haarle steeds meer te vinden. Het dorp heeft met het Nationaal Park de Sallandse Heuvelrug natuurlijk een geweldige achtertuin en vergeet niet: het dorp heeft én een buurtsuper én een fietsenmaker!

zondag 27 april: @ haarle

Weer een heel rustig begin van de ochtend. Het duurde tot elf uur voor we op de fiets zaten. Een iets grotere tocht dan zaterdag. Had een route gevonden in de Recratiegids Salland met de naam “naar de Borkeld“. De oorspronkelijke route ging vanuit Raalte via Haarle naar een natuurgebied ten zuiden van de A1, de Borkeld. Route kon vanaf Nieuw Heeten eenvoudig worden aangepast, het stukje in de hoek van Raalte hadden we zaterdag al gezien en gaat door een vrij saai open landschap.

Enkele hoogtepunten: natuurlijk weer een paar bergjes moeten beklimmen. Een onbekende voor ons was de Apenberg. Eigenlijk geen Salland meer want het bultje hoort bij Markelo (volgens de boekjes) en Markelo is onderdeel van de gemeente Hof van Twente (volgens mij). Salland of niet, het uitzicht vanaf de Apenberg is mooi. Op het hoogste punt (37 meter, maar in de benen voelde het als een berg van de buitencategorie) kun je via een oriëntatietafel je topografische kennis testen. Het mag dan geografisch niet tot Salland gerekend worden, het maakt wel onderdeel uit van de Sallandse Heuvelrugan en wel van het natuurgebied De Borkeld, een erkend Natura 2000-gebied van zo’n 600 hectare groot. De Borkeld ligt tussen Markelo, Rijssen en Holten. W is van de beestjes en de plantjes en wist me te vertellen dat je hier de levendbarende hagedis, nachtzwaluw, klokjesgentiaan en het heideblauwtje kunt tegenkomen. Ik ben meer van de geschiedenis en de aardrijkskunde en deed met grafheuvels uit de Steentijd en archeologische vondsten die wijzen op bewoning tot wel 13.000 jaar geleden een duit in het zakje. De stenen bijlen, huidenschrapers en wat andere stenen werktuigen konden er nog wel bij in (in dat zakje dan). 

Beiden vonden we het schandalig dat in de jaren 70 van de vorige eeuw autosnelweg A1 dwars door een natuurgebied werd aangeleg. Je kunt een en ander wel vergoeilijken door te zeggen dat er rekening gehouden is met de bijzondere natuurwaarde van jeneverbesvelden. De weg maakt daarom een bocht ten zuiden van Rijssen. Op dezelfde plek werd in 2003 een dierpassage (ecoduct) over de snelweg aangelegd, met ernaast een oversteek voor wandelaars en fietsers.

Opvallend aan deze tocht: de vele vrij smalle gravelpaden door schitterende landschappen. En natuurlijk weer veel Canadese vlaggen die een liefdesrelatie aangaan met Nederlandse soortgenoten.

Om half drie waren we terug voor een “break“ bij de camper met de bedoeling om een uur of twee later een tweede tochtje af te werken. Dat werd ’m niet: onze lijven hadden weinig tot geen moeite om zich aan de stoelen in de zon aan te passen en zo werd het vanzelf tijd om aan gehaktballen en sperziebonen te denken. Een mooie dag. Graad of 19: kon in de trui fietsen. Gevoelstemperatuur later in de zon aanzienlijk hoger. Het grote nadeel van deze camperplek is dat er niets te doen is, het grote voordeel evenwel: er is helemaal niets te doen (wijze woorden van W). En morgen? Morgen is er weer een dag. We moeten naar de Kötteldiek want plichten roepen. Een paar mooie dagen. Met dit weer hoef je echt niet op vakantie naar het buitenland.

over een dode paus, een jarige koning en ander ongemak - 2: bergen beklimmen

Vaste lezeres L te D had verwacht dat ik een andere bijzondere dag zou hebben genoemd, de dag waar ook zij verzot op is: de eerste zaterdag van mei. Dan vieren we de Dag van het Naakt Tuinieren. Wel even een paar dagen van tevoren de brandnetels (gekleed) verwijderen en ook een beetje voorzichtig zijn met rozen en distels. Maar dan kun je helemaal uit je dak, tenminste als het weer een beetje meezit. Altijd een twijfelgevalletje begin mei. Je hebt trouwens geen bunder grond nodig om deel te kunnen nemen aan de happening: een simpel balkonnetje, een bloembol en een paar handenvol potgrond is al voldoende. Mocht de zon schijnen vergeet dan factor 50 niet. Weet nog wel een paar plekken waar je bijzonder gul moet smeren. Kan natuurlijk de voordelen van bloot zijn ruim uitmeten, maar beperk me tot het volgende: de hersenstichting toonde aan dat twintig minuten in je blootje in de natuur je cortisolspiegel (simpel: ons stresshormoon) aanzienlijk kan verlagen.

Vandaag mochten we genieten van nog zo'n bijzondere dag, namelijk Koningsdag. Sommigen krijgen alleen van het woord al een glimlach van oor tot oor. Ik heb verrekte weinig met het koningshuis. Vreemd volk, die Oranje Nassaus. Om met Debby Gerritsen (AD, 23/04/25) te spreken: “waarom zou ik gaan hossen voor een man die ik niet eens ken? Een man die op kosten van de belastingbetaler zwijnen afknalt op zijn toegeëigende kroondomein, een speedboot van twee miljoen koopt en met z’n familie naar hun villa in Griekenland vliegt terwijl zijn onderdanen thuis in lockdown zaten. [….] Maar goed: ieder beest zijn eigen feest”. Laten we Koningsdag zo samenvatten: ik heb er zoals gewoonlijk weinig van meegekregen. Een buurjongen sprak onlangs de gedenkwaardige woorden: "Koningsdag, is dat die dag dat je oranje condooms gebruikt?“

zaterdag 26 april: @ haarle

Heerlijk zo’n ochtend wakker worden in de camper. Na het ontwaken kacheltje aan en nog even terug onder de lapjes om een wat comfortabeler leefomgeving te creëren. Immers: amper 9 graden is een beetje fris. Grote pot koffie en een W die nog een uur geen teken van leven toont. Blog van gisteren afgemaakt terwijl de Witte Wieven de velden onveilig maken. Pas om een uur of half elf werden die verdreven door de zon en werd het tijd om te ontbijten.Bijgaande foto is gemaakt door ChatGPT met de opdracht: "Maak een foto met als thema een ochtend met mist over het weiland". Mooit dat het kan. Hoef je zelf niet in je blote kont naar buiten toe. AI neemt het zware werk voor je uit handen.

Een uur later zaten we op de fiets. Had een knooppuntenroute via een gpx-bestand omgetoverd in een Komootroute en gaan met die banaan. Alleen de banaan was niet erg vooruit te branden. Na een paar minuten had W namelijk vrijwel geen lucht meer in haar fietsband zitten en moesten we op zoek naar een fietsenmaker om onze verzameling aan te vullen. Laat nu Haarle niet alleen een buurtsuper hebben maar ook nog beschiken over de firma Spijkerman die van heel veel dingen geld probeert te maken. Brandstof, medische hulpmiddelen en bloemen interesseerden ons niet zo, maar de man die rijwielen herstelt en ons tijdens het wachten voorziet van een kopje koffie hebben we in ons hart gesloten. Gelukkig had de fietsenmaker meer verstand van banden dan van koffie, want dat laatste was echt niet te pruimen. Binnenbandje en ja: de buitenband heeft ook zijn beste tijd gehad! Voor 45 € kon W na een klein half uurtje de tocht voortzetten. Kortom: ben je in de buurt van Haarle en je hebt fietsproblemen: gewoon doen. Meer info op https://spijkerman-haarle.nl/.

En onze fietsroute? Bekende punten op een wat andere manier aan elkaar geknoopt. Vooral veel bergen van de Sallandse Heuvelrug en de routemaker (was ik niet deze keer) was de mening toegedaan dat je zoveel mogelijk pukkels aan elkaar moet rijgen: Haarlerberg, Holterberg, Noesterberg, Sprengerberg, Eelerberg om er maar een paar te noemen. We zagen onderweg veel combinaties van Nederlandse en Canadese vlaggen. Dit jaar is het 80 jaar geleden dat Nederland werd bevrijd en in Salland gebeurde dat door Canadese troepen. Vandaar.

Ongeveer halverwege de route deden we Hellendoorn aan en kwamen na een omleiding (tuurlijk Koningsfeesten ook in Hellendoorn) bij museumboerderij Erve Hofman terecht. Gesloten helaas, maar het zag er gelikt uit. De exploitatie van het museum is één van de activiteiten van “Oald Heldern De Noaberschop“, dé erfgoedinstelling voor de gemeente Hellendoorn. Andere activiteiten van deze organisatie: in het leven houden van oude ambachten, organiseren van diverse traditionele activiteiten onder andere met Pasen, het onderhouden van een depot en archief. Museumboerderij Erve Hofman is een in Saksische stijl ingerichte boerderij uit de 15e eeuw. Het woongedeelte is nog in originele staat. Je vindt er historische gebruiksvoorwerpen en werktuigen. Op het erf staan een bakoven, een schaapskooi, een paardenkarnmolen, een waterput, een iemenschoer en een wagenloods. Soort Achterhoeks Openluchtmuseum maar dan in het klein en vooral: aangeharkt.

Na de bultjes kwamen we in het vlakke land terecht. Het bekende werk: vroeger was hier heide en veen, nu keurig tot landbouwgrond omgetoverd. Hoogtepunt was natuurlijk Mariënheem, niet omdat dat zo’n mooi dorp is, maar omdat we daar met gevaar voor eigen leven de drukke N35 mochten oversteken. Heb er wel eens vaker over geschreven in het verleden. Opvallend is de kerk, niet omdat het gebouw zo mooi is maar vanwege haar geschiedenis. De kerk, Onze-Lieve-Vrouw Tenhemelopneming, heeft aan de wieg gelegen van Mariënheem. In 1937 kwam eerst de kerk, toen de bewoners en vervolgens de school. Maar zoals dat met veel kerken ging en gaat: het heeft een andere (multifunctionele) bestemming gekregen en is “geëvolueerd van een traditionele religieuze instelling naar een veelzijdige ruimte die zowel spirituele als culturele en sociale functies vervult binnen de gemeenschap“. Bron: https://hierinsalland.nl/.

Mooi fietstochtje. Na 44,3 kilometer konden we de deur van Puzzel weer opendoen en de accu’s voeden met vonkjes die morgen weer nodig zijn. Want na deze mooie dag komt er morgen weer een dag. We blijven nog wat hangen. Het is hier lekker rustig en nog veel te zien. Halfbewolkt, maximaal 17 graden, beetje wind (O/NO2). Zon op/onder: 06:14/20:51.

over een dode paus, een jarige koning en ander ongemak - 1: samen naar haarle

Een dode paus en dat in combinatie met Sylvia Witteman (column afgelopen week in het Parool). Sylvia citeerde de uitspraak "Testiculos habet et bene pendentes", voor de niet-latinisten onder ons: "Hij heeft testikels en ze hangen er goed bij". Een keer eens wat ander dan "Habemus Papam!" Voor je me lichtelijk aangeschoten gaat noemen (nee, nog geen drup gehad): er zit een kern van waarheid in dit verhaal. In de negende eeuw was een vrouw erin geslaagd paus te worden. Ze werd ontmaskerd toen ze beviel van een zoon tijdens een processie (kan me geschiktere momenten voorstellen). Om een herhaling van dit bedrog te voorkomen, werd de nieuwe paus sindsdien op een stoel met een gat in het midden gezet en werd gecontroleerd of hij testikels had. Tenminste: dat is het verhaal. Of er echt een vrouwelijke paus heeft bestaan zal wellicht ten eeuwigen dage een mysterie blijven en dat gat in de stoel zullen we ook maar met een flinke korrel zout nemen. Om met Sylvia af te ronden: eigenlijk moet je dat met alles wat met het roomse geloof te maken heeft doen. Behalve Antoine Bodar, daar moet je alleen een kaarsje voor opsteken. En toen de paus eenmaal was gaan hemelen werd hij al snel gevolgd door onze enige driesterrenkok. Zo blijkt maar weer dat je moet genieten van elk moment van je leven. Voor je het weet ben je er geweest. Er is leven voor de dood.

Je weet dat ik dol ben op “bijzondere dagen” en is de website www.fijnedagvan.nl één van mijn lievelings. Heb het er al vaker over gehad, maar zal nog een voorbeeld geven. Afgelopen week had iedereen het over Tweede Paasdag (dit jaar op 21 april). Niks bijzonders zou je zeggen maar veel landen kennen geen Tweede Paasdag: in Spanje en Portugal bijvoorbeeld mogen ze gewoon werken. Nu valt daar wel wat voor te zeggen want die jongens vieren de hele week voor Pasen al feest: de Semana Santa, dus zou de maandag erbij een beetje TE zijn. Voor mij was 21 april de Internationale Dag van de Creativiteit en Innovatie. De dag is als zodanig uitgeroepen door de Verenigde Naties met de volgende motivatie: “De Dag van de Creativiteit is bedoeld om aandacht te vragen voor het belang van creativiteit voor menselijke groei. Dat draait specifiek ook om de creatieve economie: kunstenaars, schrijvers, filmmakers enzovoort. Zij zijn een belangrijk deel van de wereldeconomie en de menselijke ontwikkeling.”

vrijdag 25 april: @ haarle

W is inmiddels weer in Nederland. Beetje bruin, dat wel. Donderdagmorgen in Eindhoven van het vliegveld geplukt. Tijd om samen wat te ondernemen, busje heeft het te lang zonder bazin moeten stellen. En natuurlijk moest ik haar mijn nieuwe pareltje laten zien: camperplaats 't Haarlerveld in Haarle (in het Nedersaksisch hebben we het over Hoarle), gemeente Hellendoorn. Een gat van niks dat Hoarle, iets meer dan 2.000 inwoners. De plaatsnaam Haarle is een samenvoeging van "Haar" en "Le". "Haar" staat voor "lange hoogterug en "le" is een verzwakte vorm van 'lo” een plantkundige aanduiding die duidt op "een bos met laag geboomte waarin stukken open weidegrond liggen". Denk maar aan Groenlo en Ruurlo. En ik vertelde het de vorige keer al: de trots van Haarle is de buurtsuper. Word in deze omgeving altijd een beetje gek van de treinen. Ze zijn er in allerlei soorten en maten en vooral kleuren. Niet alleen de NS spoort hier, ook Blauwnet en Arriva. Iets ten noorden van Haarle loopt de spoorlijn Zwolle – Almelo. Haarle zoek je dan tusen Raalte en Nijverdal (meer richting de laatste plaats). Aan deze lijn had Haarle een eigen stopplaats van 1881 tot ergens in de twintigste eeuw. Ten zuiden van Haarle loopt het lijntje Deventer – Enschede.

Vrijdag eerst, zoals gebruikelijk, een beetje klungelen op het museum. 's Middags, veel minder gebruikelijk, het nageslacht mogen gidsen. De familie kwam er met Pasen achter dat het wel interessant was om een rondleiding over het museumterrein te krijgen van opa. Wel graag verkleed in museumuniform. Opa's doen dat graag. De afgesproken rondleiding van een uurtje werd er uiteindelijk een van twee uur. We kwamen ook teveel interessante dingen tegen.

Pas na vijven konden W en ik de bus inladen en via onze campersuper naar Haarle afreizen, waar we na een uur karren over de N18 en A/N35 nog keuze genoeg hadden op Camperplaats 't Haarlerveld en de erwtensoep (uit de diepvries thuis) geserveerd naast de rookworst (van de Hema) op een broodje (van de Aldi) al snel kon worden opgediend. Ritje van 78 kilometer met als eindstand 214.902; kun je zelf uitrekenen wat de beginstand was. Rijtemperatuur oplopend tot 14 graden (toen het zonnetje eenmaal zijn gezicht liet zien). Meer cijfers morgen.

pasen 2025

W is een weekje naar Cyprus, samen met kleinkind 3. Toegegeven: zijn vader en moeder mochten ook mee. W vindt dat leuk en gezellig: heerlijk zeven dagen in een all-inclusive resort hangen bij het subtropische zwembad, ze hoopt dat het buitenbad voldoende warm is. En ja: ook nog wat van de omgeving zien, waarschijnlijk voldoende oude stenen en schildpadden. Overdag is het er warm genoeg, 's nachts zal het nog wel wat afkoelen. Nee, ik hoef niet mee: is niet zo mijn ding en ik geloof dat ik de ongetwijfeld gezellige sfeer zou verpesten. Prima deal zo: ieder zijn ding. Kwam eigenlijk tot de ontdekking dat zowel W als ik erg weinig van dat eiland (zo'n 70 kilometer ten zuiden van Turkijke) weten. Veel verder dan “vroeger was het van Engeland” en “aartsbisschop Makarios” kwamen we in eerste instantie niet. Ergens vanuit de tenen kwam nog opwellen “eigenlijk Aziatisch maar het hoort bij Europa, want ze hebben er de Euro” en “ruzie tussen de Grieken en Turken”. Wees gerust: ik ga niet in op details en laat het bij wat hierboven staat. Zou pagina's kunnen vullen met allemaal wetenswaardigheden over deze historische speelbal tussen oost en west. Verhaal zou niet passen in dit camperblog want 1: ik ben er niet geweest en nog belangrijker 2: Puzzel heeft nooit wiel aan land gezet. Hoor later wel van W of ze daar nog steeds Britse stopcontacten hebben en of je de grens tussen zuidwest (Griekstalige deel) en noordoost (Turkstalige deel) kunt oversteken.

W naar Cyprus betekent dat ik de handen een week vrij heb. Nou ja vrij? Een beetje vrij, want het museum roept om aandacht en daarnaast is onze tuinhuizenbouwer nog niet klaar en dol op koffie, maar nog belangrijker: dol op gezelligheid tijdens de koffie. Donderdag in alle vroegte naar Eindhoven Airport: iets meer dan anderhalf uur heen, iets minder dan tweeënhalf uur terug. Niet leuk meer in Nederland tussen acht en negen uur 's morgens. Beetje eten gekookt voor een paar dagen, toch maar eens kijken of er ergens nog een plek in de herberg vrij is voor bussie en baasje. Verschil moet er zijn: twee weersprofielen, je mag zelf bepalen welke bij W hoort en welke bij mij.

vrijdag 18 april: @ haarle (overijssel)

Op Goede Vrijdag, in het Spaans Viernes Santo, wordt de kruisiging van Jezus herdacht. Vond dat vroeger in mijn lagere schooltijd een echte ramp: in tegenstelling tot de protestantse leerlingen mochten wij van de katholieke tak van de samenleving gewoon naar school en aan het eind van de middag gezellig met zijn allen naar de kerk waar een of andere geestelijke met een paar schandknaapjes 14 afbeeldingen (je mag ze staties noemen) ging bewonderen. Bleef het maar bij bewonderen: volgens mij moest er bij elk plaatje een complete rozenkrans gebeden worden of zo. Voor roomse kinderen was het echt de lijdensweek! Afbeelding bij deze alinea: statie 14 oftewel Jezus wordt van het kruis afgenomen.

Eerst ruim een halve dag naar het museum met het nodige overleg. Om twee uur genoeg gekletst en naar Haarle, ja: de plek waar ik vorig weekend ook was. Gewoon goed, goedkoop en vooral heel rustig. Zij van Google Maps vond dat ik vandaag het best over de N18 (Enschede) en A35/N35 naar Haarle kon rijden. Gods wegen zijn soms ondoorgrondelijk, die van Google zijn nog erger. Wel een kilometertje of zo meer, want V: 214.661, A: 214.748. Rustig op de weg, wel veel vakantieverkeer. Rijtemperatuur oplopend tot 13 graden. In het zonnetje uit de wind was het op de cp goed toeven. De macaroniprut (donderdag onder het toeziend oog van bouwvakker Rudi) thuis klaargemaakt (ook een portie voor zaterdag) hoefde alleen maar opgewarmd te worden. Astrid Joosten luidde het weekend in met een vestje dat goed bij Pasen paste: knalgeel, deed gewoon pijn aan de ogen. Nog even voor de statistieken: zon op/onder om 06:31/20:37.

zaterdag 19 april: @ haarle

Beetje frisjes bij het opstaan (half acht), even de Truma een tandje bijzetten. Ruim een uur later kon die al weer uit want die grote gasvormige bol nam het verwarmingswerk over. Zon heeft goed haar best gedaan, kwam via de app tot de ontdekking dat de zonnepanelen thuis op deze zaterdag 18,5 kWh stroom hebben teruggeleverd aan het net. Misschien wel iets meer want er zijn altijd een aantal sluipverbruikers in huis aanwezig. Verwacht geen spannende verhalen vandaag. Als ik die zou vertellen waren het leugens. Gewoon een dag met een boekje in een hoekje, de puzzels uit de krant van vrijdag, de koppen van het nieuws in de digitale dagbladen, twee keer twee broodjes afbakken, een praatje met een andere Pösslbuseigenaar dat en die ik niet kon ontlopen (je weet het nog: ben vaker mol dan konijn) en na de macaroniprut in de avondstand met onder meer 2,5 uur de film die zo mooi met een roodborstje begint. Uiteraard: de gladiator. Misschien al wel 20 keer gezien. Wat kan het leven mooi zijn.

zondag 20 april: @ harreveld

Kinderen en kleinkinderen vonden opa waarschijnlijk zielig. Oude man alleen thuis, die moeten we voeden, laven en entertainen. Uitgenodigd voor een paasvuur met hapjes en drankjes. Uitnodiging neem je natuurlijk in dankbaarheid aan, kun je de kleinkinderen weer een stuk gegroeid bewonderen. En laat het nageslacht maar in de overtuiging dat ik zielig en alleen ben. Je kunt natuurlijk onmiddellijk de bus aantrappen als je uit je bed stapt (07:15 uur), maar om nu bij de familie om een uur of acht 's morgens aan te komen? Opa entertainen is daar aan toe, maar toch niet de hele dag! Schrok nog even toen de kachel in storing sprong. Eerste gedachte is dan: gasbus leeg, tweede gedachte: dat kan niet, derde gedachte: opnieuw proberen. Resultaat: een snorrende Truma. Dat was wel nodig bij een binnentemperatuur van 5 graden bij het opstaan, de koudste nacht van deze week. Kijk dat soort dingen kosten kracht en emotie op de vroege ochtend.

Op zoek naar een mooie paasgedachte om op te sturen naar de diverse appgroepen (de paaswensen blijven binnenbliepen) kwam ik bijgaande cartoon van Leo Kemper tegen. Hoort bij een artikel op www.hierinsalland.nl uit 2023 met onder meer de volgende tekst: “Jan Slettenhaar uit Haarle, wie kent hem niet? In Haarle weet iedereen wie hij is. Hij runde immers jaren de lokale Buurtsuper. Maar Jan gaat, Linda komt. De nieuwe eigenaar is Linda Heethaar. Zaterdag nam Jan afscheid. Deze week doet Linda de winkeldeur weer open. Ze weet precies hoe dat werkt, want Linda werkt ook al sinds jaar en dag bij de Buurtsuper.” Van dat soort berichten kan ik echt blij worden.

W was er niet bij, dus ik mocht zelf de afwas doen, de bus “kuisen” en alles weer op de juiste plek terugzetten. Daarna kwam mijn eigen werk: stroomkabel inrollen, gaskraan dichtdraaien en voorstoelen omdraaien. Het zweet liep in straaltjes van mijn lijf, bijna een dagtaak al die arbeid. Met een zwaai afscheid nemen van de Wohnmobile (inderdaad merendeel waren Nachtbarn die de Ostern in Salland doorbrachten). Met maximaal 9 units was de camperplaats iets beter bezet dan vorige week. Met zo'n gering aantal is de cp nog lang niet gedegradeerd tot een ‘deurkruk aan deurkruk’ parkeerplaats wat je soms ziet. En mocht de camper naar ‘apies’ beginnen te ruiken dan zijn hier vier douches te vinden. W zou het woord varken in dit verband gebruiken in plaats van aap. Had onlangs een notitie gemaakt (voor later gebruik weet je wel): “Wij mensen zijn verticale varkens”. Uitspraak van Herman Vermeer van de Universiteit Wageningen (bron: Gelderlander 1 november 2024). Van Herman komt ook de opmerking “Mens en varken lijken fysiologisch veel […] op elkaar”. Bron foto in deze alinea: https://nos.nl/artikel/2155100-wetenschappers-maken-embryo-van-varken-en-mens

En weer deed Zij van Google Maps mij versteld staan: een totaal andere route dan vrijdag. Weet het: de eindbestemming is Harreveld en niet Lichtenvoorde maar dat die paar kilometer zo'n verschil kunnen maken. Dus vandaag een overwegend zuidelijke koers eerst door Salland en later door de Achterhoek. En elke keer als ik dat bordje “Achterhoek” tegenkom denk ik: moet toch een keer het verschil tussen de Graafschap en de Achterhoek opzoeken.

De "campingreceptioniste" (mijn schoondochter) liet me een mooi plekje uitzoeken (vaste ondergrond en stroom binnen handbereik) en door de kleindochters werd ik vergast op een spelletje Hitster met smartlappen. Dacht even “Lig liever op mijn eigen kussen stil te dromen dan te luisteren naar een liedje van Hepie en Hepie”, maar kleindochters vonden het interessant dat ik te tekst compleet kon meebleren. Vooruit: tweede couplet. Intelligenter wordt het niet:

De nacht is zo eenzaam zonder jou
Ik droom nog van die tijd die er eens was
'k Lig op m'n kussen stil te dromen
Want liefste ik blijf je steeds trouw.

Een gezellige middag daar in Harreveld. Eerste barbecue van dit jaar (buiten jazeker!). Muziekspelletjes gespeeld, maar dat vertelde ik al. Ook liedjes "van toen" gezongen met als hoogtepunt "de Zuiderzeeballade" door opa. Er gaan geruchten dat dat op zijn 75e verjaardag tegen hem wordt gebruikt, schijnt stiekem een opname van gemaakt te zijn. Sylvain Poons en Oetze Verschoor, opgenomen in 1960. Toch een heel ander geluid dan dat wat er uit de smartphones van de kleindochters kwam. En kleinzoon? Die deed niet mee, die was voetbalwedstrijden aan het bekijken. Een mooie dag. Tijdens het eten en een groot deel van de nazit hielden we het droog, pas tegen half negen moesten we verkassen om niet nat te worden. Zo'n fijn gereformeerd buitje, hoorde ik laatst iemand deze regenvorm benoemen. En morgen? Morgen is er weer een dag, dan gaan we huiswaarts. V: 214.748; A: 214.804. Rijtemperatuur maximaal 17 graden. Zon op/onder: 06:27/20:39.

maandag 21 april: @ kötteldiek

En zo komt aan alle leuke dingen een eind, ook aan Pasen 2025. Wakker worden, afscheid nemen en terug naar de Köttediek, waar de bouw van het tuinhuis inmiddels in de laatste fase is gekomen. Ik was best gezellig.