Puzzel is inmiddels van stal en heeft haar eerste tochtje van dit jaar (bijna) achter de kiezen. Lag er gisteren vroeg in, dus vanmorgen ook vroeg er weer uit. De zon moet nog wakker worden, vooropgesteld dat ze zich laat zien vandaag en met een grote bak sterke koffie probeer ik me op een enigszins acceptabel dagpeil te brengen. Als de koffie daar beland is waar het zijn heilzame werk moet doen wordt het tijd om te schrijven. “Ik hou van schrijven in de ochtend, als de dag nog schoon is”. Aan de aanhalingstekens kun je zien dat de uitdrukking niet van mij is. Zag hem in de Gelderlander een paar weken geleden in een stukje van Thomas Verbogt. En ja, vaste en minder vaste lezers, ook dit jaar zal ik tijdens het reizen proberen in een stukje de dag na te mijmeren. Bedenk bij het lezen van mijn stukjes dan wel dat ook irrelevante kennis waardevol kan zijn. Bijvoorbeeld een cryptogram dat ik onlangs onder ogen kreeg: woord van 12 letters zonder klinkers. Anwoord aan het eind van dit dagverslag.
De kachel snort op 21, een volmaakte stilte om me heen (maar dat komt ook omdat ik geen gehoorapparaat in heb), dus laat de eerste woorden maar komen. Ook als niemand mijn verslagen leest heb ik altijd nog wat om na te genieten als ik in het bejaardentehuis zit, samen met mijn fotojaarboeken.
maandag 2 maart: @ den helder
De N307 vormt de scheiding tussen het Markermeer en het IJsselmeer. Om van de ene waterplas in de andere te komen moeten schepen gebruik maken van sluizen. Laat nu één zo’n sluis een hele bijzondere zijn: het naviduct Krabbengat bij Enkhuizen. Het is een aquaduct waarbij zich in de waterloop een schutsluis bevindt. De weg gaat dus letterlijk onder de sluis door. Wist het niet, weer wat geleerd. Ook onderstaande foto's zijn geleend.
Temperatuur: rond de 6 graden; druilerig weer
Antwoord cryptogram: “zandweggetje”
dinsdag 3 maart: @ den helder
De Gelderlander heeft een paar keer per week een cryptofilipine waar dan uiteindelijk een spreuk uit komt rollen. Op 27 februari was het een citaat van Seneca: “Velen zijn reeds dood voordat ze beginnen te leven”. Gelukkig kwam ik heelhuids onder de lapjes vandaan om aan de uitvoering van een andere spreuk te beginnen: “Elke nieuwe dag is een leeg blad in je boek, maak er een mooi verhaal van”. Inderdaad, het begint een wat zweefteverig geheel te worden. Overigens niet zo erg als wat ik in een camperblog tegenkwam deze winter:
“Er zaten meer weerstanden in mijn koppie en dat had invloed op mijn lijf, wat weer pijn begon te doen en de nachtrust verstoorde. Ik kon de oefeningen uit AnderLevenTraining oppakken en daarmee weer de opwaartse lijn inzetten. Mijn verzet tegen sommige mensen en ervaringen in het leven veroorzaakt pijn, letterlijk en figuurlijk. Stoppen met die weerstand, dat is het ontwikkelingsproces…. Laat dit nu precies zijn waar zelfrealisatie om draait!”
Mijn zelfrealisatie bestond deze ochtend uit een bak koffie en een zondagontbijtje op de dinsdag, want: gebakken eieren en was dus een stuk aardser van aard. Na de verplichte nummertjes (de dagelijkse Sudoku, de Solitairuitdaging en de spellingsquiz – van het niveau weifel je of twijfel je?) kon ik me opmaken voor een bezoek aan het Marine Museum. Geen kip te bekennen deze week (geen vakantie en de onderzeeër was wegens onderhoud gesloten), dus op mijn dooie gemakkie eerst een studie gemaakt van de geschiedenis van de Nederlandse Marine (veel schilderijen en schepen-op-schaal) en later in het tweede gebouw een overzicht van de geschiedenis van de werf. Je bent zo een paar uur verder. Lang leve de museumkaart.
Een wandeling over Willemsoord maakte het bezoek aan Den Helder af en omdat de zon vond dat ze zich genoeg van haar beste kant had laten zien en overging in vloeibare vorm heb ik de rest van de dag in mijn blikken blokhut doorgebracht, waar – eenmaal de oren uit – de oogleden een andere positie gingen innemen en tussen de laatste regentik op het dak en de eerstvolgende die ik hoorde zo maar twee uur tijdsverschil zat. Hoezo een slot op de activiteitsspieren?
Temperatuur: rond de 6 graden; eerst zon, later regelmatig een buitje
woensdag 4 maart: afsluitdijk, paterswoldse meer en bentelo
Appje van mijn wederhelft: ga eens kijken hoe de camperplaats aan het Paterswoldse Meer eruit ziet. Tuurlijk doen we dat, maar eerst de Afsluitdijk over. Wel langzaam aan (want matrixborden) over de 32 kilometer lange dijk die in 1932 gereed kwam. Nu is er sinds dat jaar wel het nodige veranderd, niet alleen aan de dijk en de weg, maar de laatste jaren wordt het heftiger: de zeespiegel stijgt en de bodem daalt. Om ervoor te zorgen dat we in ons land droge voeten houden moet de Afsluitdijk flink op de schop. Met 75.000 speciale blokken van zo’n 6.500 kg elk wordt de dijk verhoogd, er wordt een nieuwe asfaltlaag aangebracht, er komt een vismigratierivier bij Kornwerderzand, betere sluizen en een fiets- en wandelpad met zicht op de Waddenzee. Op naar de Nieuwe Afsluitdijk.
Stelling Kornwerderzand is de enige West-Europese stelling die de Duitsers tijdens de Blitzkrieg heeft weten tegen te houden. Het bombardement op Rotterdam zorgde ervoor dat de stelling na een paar dagen toch prijsgegeven moest worden en de Duitsers over de Afsluitdijk naar Noord-Holland konden marcheren. “Een bezoek wilde brengen”, inderdaad: tot april alleen geopend voor groepen op afspraak. Reden om nog een keer terug te komen en dan meteen het Wadden Center te bezoeken. Meer informatie: www.afsluitdijkwaddencenter.nl. Misschien nog een paar jaar wachten tot alle werkzaamheden afgerond zijn? De foto van het Wadden Center in het avondlicht is geleend.
V: 147.194; A: 147.500
Temperatuur: 6 – 11 graden; regelmatig zon, af en toe de ruitenwissers aan
donderdag 5 maart: @ home
Vandaag het kleine huishouden maar weer inruilen voor het grote. Er zullen volgens Google Maps nog 36 kilometer op de teller bijgeschreven worden. Conclusie: alle systemen werken dus we kunnen over een paar weken “zonder poespas naar de tapas” (is de titel van een boek van Roos Boum). Maar voor die tijd is het devies “soms thuis en vaak on-the-move”.
