oppassen in kotten – 3

27 mei tot 4 juni: @kotten 

En al weer een weekje verder. Eén nacht in ons stenen huis geslapen, een zeer ernstige bui regen afgewacht en toen maar snel weer vertrokken naar het Winterswijkse buitengebied. Om een of andere reden slapen we in ons busje beter dan in dat andere "thuis". En wat is er mooier dan ’s morgens de ogen open te doen, naar buiten te gaan en vervolgens aangekeken te worden door een vogeltje dat net als een kolibrie even in de lucht blijft hangen. 

Contact opgenomen met schoonzus die nog ergens in de Pyreneeën campert en een bezoek gebracht aan www.vogelbescherming.nl. Het blijkt te gaan om een gekraagde roodstaart. De foto (wmnatuurfotografie) die ik ontdekte was zo typerend dat ik hem maar even “geleend” heb. Geef toe dat het fladderen wat wegheeft van een kolibrie. Beestje komt voor op “kleinschalig boerenland met oude, lommerrijke erven” en laten we dat hier in Kotten nu net voorhanden hebben. “Nestelt in grote holen, nissen en nestkasten”. Dat het vogeltje ook eitjes legt in een insectenhotel wordt nergens beschreven. 

Op Hemelvaartsdag oude oma met het autootje rondgetoerd door de Achterhoek. Ze genoot van de lichtgroene weilanden, de donkergroene bossen en de typische kronkelwegen in ons coulisselandschap. Oeps: daar hebben we de regiovlag weer. Einddoel Doesburg, daar waar de Oude IJssel haar water loost in de IJssel. Beetje raar weer: jasje aan – jasje uit. En toen oma aan het eind van de middag haar pannenkoeken naar binnen had gewerkt zei ze “Schrijf maar in je blog dat ik een fantastische dag heb gehad”. Zij is één van mijn vaste lezers. Bij dezen dus. 

Het weer? Wisselend: van ’s avonds nog even de kachel aan (dinsdag de 28e) tot buiten ontbijten (wel eerst even de vogelpoep van de tafel verwijderen). En natuurlijk mag ook deze keer een foto van Meteofrance niet ontbreken. Foto gemaakt op vrijdag 01.06 om 11:00 uur. 

Vrijdag even wat vrijwilligerswerk. Het blijft gezellig om een beetje te kletsen met de passagiers. Tijdens een ritje in het buitengebied een hele verhandeling gekregen over het verschil tussen het hedendaagse hooien en de werkwijze van pakweg 60 jaar geleden. In die tijd waren er veel handen nodig om het hooi binnen te krijgen. Ik hoorde weer veel “oude” woorden als hooimijt, trommelschudder en hooikanon. Drie mannen van achter in de tachtig moesten naar een receptie gebracht worden (en een paar uur later weer opgehaald worden). Het waren net jonge jongens en “niet doorvertellen maar ik heb drie borreltjes gehad”. Leuk “werk”. 

Zaterdag (1 juni) stond in het teken van het geocachen. Dank zij de ontwikkeling van het Global Positioning System kunnen we nu op een moderne manier schatzoeken. De eerste GPS-satelliet ging in 1974 de lucht in, twintig jaar later zag het netwerk van GPS-satellieten er uit zoals we het vandaag kennen. In het begin verstoorde het Amerikaanse Ministerie van Defensie het signaal voor de burgers (met een mooi woord noemde men dat Selective Availability) zodat die burgers het mochten doen met een ongeveer-signaal. Onder het regime van Clinton werd dat in 2000 met één druk op de knop gewijzigd en werd de nauwkeurigheid met een factor 10 verbeterd. Al heel snel kwam men tot de ontdekking dat de navigatiesatellieten ook voor leuke dingen gebruikt konden worden. In 2000 werd de eerste cache verstopt en werden de coördinaten via internet bekend gemaakt. Wij maakten vandaag ons rondje Borkense Baan af. In totaal zijn er tien caches verstopt, twee hebben we er niet kunnen vinden. De mooiste verstopplek was bij Block Holland aan de Meester Meinenweg. Block Holland was het hoogste punt van de Borkense Baan. Vroeger moesten de stoomtreinen zwoegen en bonken om over dit “hoogtepunt” te komen met hun volle wagons. Dit gezwoeg kon men tot in de wijde omgeving horen. De cache was leuk verstopt (zie foto). Geen fietsknooppuntenroute dus vandaag: het kompas van de smartphone gaf de richting aan.  

Zondag tenslotte stond in het teken van de Hüttentour. Duitsland heeft langs haar fietspaden behoorlijk wat schuil/picknickhutten staan. De Hüttentour is een fietstocht langs 13 van die hutten en is het hele jaar eenvoudig af te leggen door de groen-op-witte bordjes te volgen. Eén keer per jaar maakt het Fremdenverkehrsamt Südlohn-Oeding er een waar feest van: "in 10 Hütten bieten Wirte Spezialitäten, Erfrischungen sowie Kaffee und Kuchen!" 

W had deze tour al een paar jaar op haar wensenlijstje staan en je weet dat ik alles over heb voor een Bratwurst mit Brot und Senf. Dat bleek trouwens de voornaamste specialiteit van de standhouders te zijn. De Duitsers daarentegen sleepten zich van Hütte naar Hütte om zich daar vooral te storten op de Erfrischungen (vooral bier). We hebben niet de hele tour gefietst, er moesten aan aantal hongerige nazaten gevoed worden. "Graag niet te laat eten pap, de kinderen konden de laatste dagen het bed niet vinden en morgen moeten ze weer naar school". Je hebt maar te luisteren als voedselverstrekker.

Maandag nog maar een keertje schatzoeken. W had een leuk rondje ontdekt in het Duitse land ten zuiden van Aalten. We hebben de helft gedaan, de andere helft bewaren we voor een ander oppasmoment. De caches bestonden voor een groot deel uit de bekende buisjes met logboek. Eentje stak er met kop en schouders bovenuit met de mooie naam "Natur pur 2". Vanaf de Nederlandse kant van de grens gezocht, beetje dom: later bleek het vanaf de Duitse kant een eitje te zijn.




Nog even de laatste oogst binnengehaald. Zo van het land zijn ze het lekkerst.

Dinsdag riepen de vele plichten weer. W even poetsen, ik een gasfles scoren in Emmerich (de Obi in Borken had geen voorraad). Normaal wordt een fles bij ons in de buurt bijgevuld. Een van de twee had echter het jaartal 2019 als opdruk, dus vullen zou binnenkort problemen opleveren. Omwisselen in Duitsland is gratis, je hoeft alleen de inhoud te betalen. Er staat nu in de gaskast weer twee flessen die tot 2025 mee kunnen. Zeg je Emmerich, dan zeg je ook Tolkamer. Daar nog even een uurtje bootjes gekeken en toen was de laatste Kottense oppasperiode ook voorbij. Op naar het pinksterweekend met de familie. Het was weer een mooi weekje.