familieweekend losser

Broerlief had dit jaar de organisatie en koos voor een “nette” camping in Losser in het glooiende gedeelte van het Twenteland: een tweetal plekken voor de campers van de ouderen en een huisje voor het jonge spul (de jongste is inmiddels de zestig ook gepasseerd). Camping “de Veldzijde” ligt net buiten de plaats Losser. Niet al te dicht op elkaar: goed voor de stappenteller en je zit niet de hele dag op elkaars lip. Alles pico bello voor elkaar op deze plek, alleen was het voor W en mij even wennen: onze laatste campings waren van het type “natuurkampeerterrein” en die zien er nu eenmaal iets anders uit dan een “nette” camping waar je vriendelijk verzocht wordt om bij het vertrek de steentjes uit het gras te halen en het grind aan te harken en waar in de douche een speciaal bakje gemonteerd is voor je bril (voor de duidelijkheid staat er dan ook nog "bril" op dat bakje). Niks mis met “de Veldzijde”, alleen “anders”. 

We hebben ons er overigens met zijn achten uitstekend vermaakt en de woonkamer van het appartement was groot genoeg om ons allen te herbergen op momenten dat het weer niet helemaal wilde meewerken en tijdens de frisse avonduurtjes. Over het weer gesproken: bijgaande foto is van Meteosat-11 en gemaakt op 7 juni om 11:00 uur. Meteofrance vindt het waarschijnlijk best goed dat ik dit plaatje leen. Samenvatting: donderdag warm; vrijdag mooi met een stevig windje; zaterdag regen en stormachtig, maar ook droge perioden zodat we nog van alles konden ondernemen; zondag zonnig, warm en aangenaam; maandag prettig en windstil.

donderdag 6 juni: drielandenpunt 

Via het Winterswijkse buitengebied (even de fietsen ophalen in Kotten) door Duitsland naar de gemeente Losser. Deze gemeente bestaat uit de kernen Losser, Overdinkel, de Lutte, Deurningen en Glane. Volgens ons is de voornaamste bron van inkomsten het toerisme, maar dat heb ik niet geverifieerd. Na installatie fietsje gepakt en met zijn tweetjes

een verkennend rondje gereden. Centrum Losser – 13 – 18 – 70 – 69 – 05 – 52 – 15 – camping. Opvallendste punt: de Drilandsteen bij Gronau/Overdinkel. De tekening hiernaast laat de drie kanten van de steen zien (het is maar één steen).

Wanneer je Drielandenpunt hoort denk je aan Vaals, niet aan Overijssel. Er zijn er meer. In het verleden hadden we immers meer landen dan tegenwoordig. Het drielandenpunt Driland heeft overigens een veel langere geschiedenis dan dat knooppuntje in Vaals.

De grensmarkering waar we het nu over hebben gaf in 1659 de plek aan waar het bisdom Utrecht, het bisdom Mūnster en het graafschap Bentheim elkaar raakten. Het prinsbisdom Münster (ja dat van Bommen Berend) ging op in Pruisen, Bentheim werd geannexeerd door het koninkrijk Hannover en het grondgebied van het bisdom Utrecht ging uiteindelijk behoren tot het Koninkrijk der Nederlanden. Tegenwoordig geeft de steen nog steeds een drielandenpunt aan: Nederland – Nordrhein-Westfalen – Nieder-Sachsen. De steen staat aan de kant van een grote weg, vanaf de fietsroute in de verte te zien. 

Zus en zwager waren inmiddels met hun Dickenmarianneke op de camping gearriveerd en met wat-ieder-nog-in-huis-heeft-en-nog-net-niet-over-de-datum-is werd een heerlijke driegangenmaaltijd gefabriekt. Om onder de wandeling uit te komen bood ik spontaan aan om de afwas te doen, de rest heeft een leuk kuiertje gemaakt naar het centrum van Losser. 

V: 135.606; A: 135.671 
Het weer: prettig buitenzitweer. 

vrijdag 7 juni: de familie compleet 

Een fietstochtje met zijn vieren naar het Lutterzand. Volgens Wikipedia ‘een aardkundig monument tussen De Lutte en Denekamp’ en als je de plaatselijke VVV moet geloven ‘een absolute topper wat betreft de combinatie van natuur, ontspannen en genieten’. Kortom een gewild toeristengebied met zandverstuivingen, afkalvingen van de hoge Dinkeloevers, heidevelden, jeneverbessen, oeverzwaluwen, ijsvogels en reeën. En tussen al dat geweld ploeterden vier andere voorbeelden van “natuurschoon” door het glooiende landschap. 

Het Lutterzand was oorspronkelijk markegrond. Dat betekent dat het gemeenschappelijk eigendom is van de boeren in de omgeving. Het gebied werd eeuwenlang gebruikt om te voorzien in de behoefte aan brand- en timmerhout. Het vee kon er grazen. Plaggen werden gestoken om de landbouwgronden te verbeteren. Het gebied werd door dit intensieve gebruik wel uitgeput en langzaam maar zeker (17e en 18e eeuw) veranderde het in een grote zandvlakte. Bij oostenwind raakte grote delen aangrenzende landbouwgrond onder het zand bedolven. De oogst had daar sterk onder te leiden. Toen het de spuigaten uitliep besloot Marke de Lutte het Lutterzand te herbebossen. Uiteindelijk werd in 1819 de meeste markegronden verdeeld en werd de Marke zelf opgeheven. Voor een paar percelen bestond geen belangstelling en toen de belastingdienst tot de ontdekking kwam dat ze centen misliep omdat de grond van niemand meer was, verkochten ze het voor een habbekrats aan een paar boeren; dus eigenlijk grond verkopen dat van niemand is. Aanwezigheid van toeristen betekent in Nederland: voldoende plek om koffie te scoren. De bediening was dan wel niet vlot, maar geen probleem: de vier gepensioneerden hadden geen haast en hadden daarna nog alle tijd om de camping op te zoeken vóór de rest van het gezelschap arriveerde. 

Knooppunten-Berry had op zijn nieuwe speeltje voor de gehele familie (min één) een route uitgestippeld langs de grens met Duitsland. Overdinkel lag ook op de route. Dit plaatsje is het meest oostelijk gelegen dorp van Nederland en is rondom ingesloten door meanderende riviertjes: de Dinkel in het zuidwesten en de Ruhenbergerbeek in het noorden. Overdinkel heeft zijn bestaan te danken aan de textielfabrieken van Gronau. Eind 19e eeuw trokken deze fabrieken als magneten werkzoekenden aan. Deze arme drommels vestigden zich langs de weg van Losser naar Gronau, een weg die niet meer was dan een karrespoor. Omdat alle huizen en krotten langs het pad moesten komen is Overdinkel een dorp met lintbebouwing geworden. Als organisator van het weekend mocht broer T voor de avondhap zorgen. Hij toverde een goed te pruimen maaltijd op tafel. 

pinksterzaterdag 

De fietstocht van deze dag stond in het teken van windkracht 5 tot 6, zandstormen, een introductie tot geocaching en kennismaken met “kunst”. Zie de foto’s. 

De middag werd door een ieder op eigen wijze ingevuld: een spelletje, nog een fietstochtje voor wat mooie foto’s, een boekje of een dutje. Hongerige magen moesten worden gevoed.

Laat in Losser een Mexicaan zijn neergestreken. Of het een echte Midden-Amerikaan is weten we niet, de bediening zag er in ieder geval Nederlands, mooi en jong uit. En dat alles draagt de naam El Charro. Nu ken ik El Charro alleen als titel van een film ergens uit de vorige eeuw: 1969 was het geloof ik dat Elvis Presley als cowboy optrad (en één van de weinige keren in een film niet zong). Charro zal wel Mexicaanse cowboy te paard betekenen (of zo; tenminste wanneer je de diverse logo’s van eethuizen met die naam bekijkt). Op zijn Amerikaans gegeten: veel vlees en bonen. Goed binnen te houden. Wandelen: kleine twee kilometer heen en dezelfde afstand ook weer terug.

pinksterzondag 

De wind is gaan liggen, het is zelfs kortebroekenweer geworden. Op de fiets naar Enschede waar in het Volkspark een kunstmanifestatie werd gehouden. De route naar Enschede verliep voor een deel langs de kunstroute. Door het Twentse land is (voor de duur van de pinksterdagen) een tocht uitgezet die loopt langs werken die door kunstenaars worden geëxposeerd. Was op zaterdag niemand te bekennen, vandaag was het poepje-druk en werd het vaak filerijden. 

Restaurant de Orchidee in Losser is in het weekend geopend om te wokken: zo’n all-in formule. De vier bejaarden in het gezelschap (65+) betaalden twee Euro minder dan het jonge spul. We kwamen er per ongeluk terecht en het was prettig toeven. 

pinkstermaandag 

De bewoners van het vakantiehuisje, het jonge spul dus, moest al op tijd hun tijdelijke onderkomen verlaten. Het ontbijt werd daarom in het zonnetje op het terras voor het Dickenmarianneke naar binnen gewerkt. De kippen (voor het ene echtpaar) en de pijlgifkikkers (voor het andere) riepen, dus bleven de oudste vier weer over. W had voor programma gezorgd: een bezoek aan de lentefair op Landgoed Kaamps in Deurningen. 

Tijdens onze fietstocht naar dit het-viel-een-beetje-tegen-evenement kwamen we verrassend langs Twente Airport (zonder H), de nieuwe naam voor vliegbasis Twenthe (met H). Rond 1930 aangelegd, na de oorlog de basis voor onder meer Starfighters en later F16’s. Ze knalden in mijn jeugd en jonge jaren regelmatig bij ons in de buurt door de geluidsbarrière.

In 2004 werden de vliegtuigen verkocht of verplaatst. Ook de burgerluchtvaart (chartervluchten en zo) was een stille dood gestorven. Het vliegveld heeft er een aantal jaren min of meer ongebruikt bijgelegen. Er ontstond juridisch getouwtrek over het al dan niet behouden van de militaire status. Niemand durfde het aan om te beginnen aan een doorstart als burgervliegveld. Uiteindelijk werden er nieuwe plannen gemaakt en die resulteerden erin dat Twente op 30 maart 2017 werd heropend voor het uitvoeren van zakenvluchten. In het weekend is het vliegveld geopend voor sportvliegers en voor de zweefvliegclub. Heel af en toe landt er nog een groot vliegtuig op Twente Airport. Dit vliegtuig maakt dan meteen zijn laatste reis, want de eindbestemming is AELS (Aircraft End of Life Solutions), een bedrijf dat vliegtuigen die uit de vaart zijn genomen sloopt. Schitterende natuur rondom het vliegveld. Tegen vijven bleef ik alleen achter op de camping. W had voor dinsdag het balboekje vol staan en ook D&M hadden dringende bezigheden. Gewoon lekker ontgroepen, wel binnen in de camper want er kwam een leuk buitje over. 

Het was weer een gezellig weekend en (zoals mijn moeder dan noemt) good van ett’n en drink’n.      

dinsdag 1! juni: @ zwillbrock

De bus en de bestuurder een grote schoonmaakbeurt en tegen elf uur op naar Zwillbrock om overnachting nummer 90 in het spreadsheet te kunnen bijschrijven. Rustig de tijd om dit blog bij te werken en om bij te komen van alle belevenissen. De nacht doorgebracht in alle stilte (de kerkklok zwijgt tussen tien en zeven) met nog vijf andere huizen-op-wieltjes (waaronder een identieke Roadcruiser, maar met een Duits nummerbord).

woensdag 12 juni: @ home

V: 135.671 (dinsdag Losser); A: 135.755