bruggen over de rijn (1 t/m 3)

Een paar weervriendelijke dagen met “niets” in de agenda. Een mooie gelegenheid om een beginnetje te maken aan een project dat al jaren op mijn bucketlijst staat: een foto schieten van alle Duitse Rijnbruggen. W wilde wel mee mits we eerst de camperplaats in Zwillbrock zouden inspecteren (en een bezoekje zouden brengen aan de flamingo’s). 

zondag 12 mei: @ zwillbrock 

Voor de meeste mensen zijn er twee redenen voor hun bezoek aan Zwillbrock: de barokke kerk en het Zwillbrocker Venn. Voor ons was er deze keer nog een derde reden: camperplaats 66.134, op Campercontact gewaardeerd met een 6,7; een ruime grasvlakte goed voor 30 mobiele huisjes. In de nacht van zondag op maandag bleven er drie overnachten. Geen voorzieningen behalve een prullenbak. Rustig plekje als alle parkerende wandelaars verdwenen zijn (cp maakt deel uit van een mixparking) en we zullen er ongetwijfeld nog vaker komen, want: gratis. 

Het Zwillbrocker Venn is een natuurgebied bestaande uit moeras en bos. Het meertje is ontstaan nadat hier turf is gestoken. Het biedt huisvesting aan een kokmeeuwenkolonie (geschatte aantal 16.000 stuks) en is daarnaast de meest noordelijk gelegen broedplaats voor een aantal flamingo’s (W telde er een paar weken geleden 50). Van maart tot juli ben je verzekerd van een mooie foto van deze zuurstokken met vleugels (term afkomstig uit het aprilnummer 2019 van Roots; de illustratie die dit verhaaltje versiert is van Céline Vrinten en is te vinden op www.rootsmagazine.nl). De winter brengen de flamingo’s door in de slikgebieden van Zeeland (de plassen vriezen daar niet dicht) en in de nazomer foerageren ze overal in Nederland. 

Op de terugweg naar de camper nog even een bezoekje gebracht aan de kerk van Zwillbrock, officieel: parochiekerk Sankt Franziskus. De wortels van de kerk liggen in de 16e eeuw. Na de Vrede van Münster werd de grens tussen Gelderland en het katholiek gebleven bisdom Münster niet alleen een politieke grens maar ook een scheidslijn op godsdienstig gebied. In het provincies van de Republiek mochten de katholieken hun geloof niet meer uitoefenen: het calvinisme was staatsgodsdienst geworden. De gelovigen van Groenlo en de Heerlijkheid Borculo moesten uitwijken naar bijvoorbeeld Zwillbrock en Oldekotte. De Fransiscaner minderbroeders kregen de opdracht om in het grensgebied voor het zielenheil van de Nederlandse roomsen te zorgen en stichtten het klooster “Bethlehem an’t Schwillbrock” met bijbehorende kerk. De oorspronkelijke kerk werd vervangen door het huidige barokke geval (bouw 1717 tot 1720) en het gebouw heeft de tand des tijds (zelfs de Tweede Wereldoorlog) doorstaan. Het klooster werd in 1811 tijdens de Franse overheersing opgeheven en een paar jaar later afgebroken. 

Een paar uitkijkposten in het Venn, een grondige blik in de kerk en een kleine 10.000 stappen verder konden we in de avondstand (W een dutje en ik koken). Tijdens het pruttelen van de aardappelen kon ik nog net de oorsprong van de naam “Kloppendiek” (het restaurant hier heet zo) achterhalen. Een klopje of kwezel was een ongehuwde katholieke vrouw die een kuisheidsgelofte had afgelegd. Klopjes staken de kop op toen er na 1581 in het gereformeerde Nederland een algeheel verbod op kloosterorden werd ingevoerd. De dames die eigenlijk non hadden willen worden probeerden op zo’n manier hun geloof te belijden. De weg waarover vroeger de klopjes naar de kerk in Zwillbrock liepen is zo aan de naam gekomen. Nuttige informatie nietwaar? 

V: 134.800; A: 134.825 

maandag 13 mei: @ wesel 

Het grote voordeel van dicht bij huis kamperen is dat je op weg naar een volgende plek nog snel even de diepvries kunt legen en de pot vullen. Daarna op weg naar het verste punt van onze trip: Wesel waar brug nummer drie ligt. We tellen daarbij vanaf de Nederlands/Duitse grens en gaan stroomopwaarts. Vlak bij de Rijnpromenade (300 meter afstand) ligt camperplaats Römerwardt, bekend onder de code 14.785. Voor € 10 per 24 uur (en 1 € per 1,5 kwh stroom) mochten we Puzzel parkeren en onder het motto “ankommen, aufsatteln, ausatmen” volgden we in grote lijnen Radtour 1B uit de brochure “Radfahren am Niederrhein”, ons vriendelijk aangeboden door Dr. Ansgar Müller, Landrat des Kreises Wesel. Onze fietstocht had de titel “op ooghoogte met de Rijnschepen” meegekregen en leidde ons zo’n 58 kilometer langs beide oevers van de Nederrijn tussen Wesel en Orsoy. 

Het hoofddoel van onze tocht was het fotograferen van brug nummer 3, de Niederrheinbrücke bij kilometer 814 (gemeten vanaf Konstanz, de plek waar de Rijn de Bodensee verlaat). Deze tuibrug is gebouwd tussen 2005 en 2009 ter vervanging van een vakwerkbrug die hier na de Tweede Wereldoorlog werd geplaatst (inmiddels afgebroken). De Niederrheinbrücke heeft een lengte van 772 meter en de grootste overspanning is 335 meter. De brug heeft 2 x 2 rijstroken en een apart fietspad. 

Vanaf de Rijnbrug peddelden we linksrheinisch naar het zuiden via een stuk van de Rheinradweg. We konden al snel een blik werpen op de “Wacht am Rhein” in Büderich waar Churchill zich in maart 1945 met zijn onafscheidelijke sigaar op een balkon had genesteld om de oversteek van de geallieerde troepen te bekijken. Vlak voor Rheinberg bij Ossenberg kwamen we langs de gigantische Solvay Werke. Solvay is een internationaal bedrijf dat een groot aantal chemische producten maakt; er werd zoveel steenkool gebruikt dat W in eerste instantie dacht dat het hier handelde om de laatste kolenmijn van Duitsland. Rheinberg zelf lag op de schop, het lieflijke pleintje bij de kerk was amper te bereiken. Via de Bundesstrasse ging de tocht verder naar het zuiden naar Orsoy, een voormalige vestingstad (W vroeg later waarom we er niet waren gestopt). 

Een pontje (autoveer) bracht ons naar de andere kant van de Rijn en na wederom een paar kilometer Bundesstrasse vonden we een prettig fietspad dat ons langs het water via Götterswickerham en Mehrum terug naar Wesel bracht, waar we onze inmiddels houten billetjes (en voor mij de blauwe ballen) rust konden geven. Wesel zelf hebben we niet gezien, dus ook de vele ezels niet. Nu schijnt dat het echosprookje over de burgemeester van Wesel niet over deze stad gaat maar te maken heeft met Oberwesel dat een flink stuk zuidelijker bij de Loreley ligt, iets waar dit Wesel zich niets van aantrekt. Het enige ezelbeeld dat we hebben gezien stond op de camperplaats. Het wapen van Wesel kent ook geen ezel, wel drie wezels die volgens een sprookje de eerste bewoners van de stad hebben gebaard..

Moest nog wel even denken aan een van de korte stukjes uit Campert en Campert (Remco Campert en Jan Campert; 2017): 

Een ezel die dacht, dat hij een wezel was, ontmoette eens een eekhoorn, die dacht dat hij zelf een eenhoorn was. De ezel sloeg op de vlucht, omdat hij dacht dat hij een wezel was, maar de eekhoorn, die in de mening verkeerde dat hij zelf een eenhoorn was, haalde hem in en sloeg hem (eigenlijk zonder reden) bewusteloos. De wonderlijke conclusie die wij uit dit verhaal moeten trekken, is dat de ezel de eekhoorn ook voor een eenhoorn hield en dat de eekhoorn klaarblijkelijk de ezel voor een wezel aanzag. Moraal: Hoe het ook zij, foutloos leren spellen is ook voor dierren belangreik. 

V: 134.825; A: 134.885 

dinsdag 14 mei: @ rees 

Wel in Wesel geweest maar er erg weinig van gezien. We komen nog wel eens terug op dit aangename camperplekje. Eén maar: de beloofde gratis wifi hebben we niet kunnen vangen, misschien een beetje te ver verwijderd van het aanmeldingshokje waar de antenne gesitueerd is. Overigens geen probleem: we hebben samen voldoende gb-tjes op onze foons om te verstoken. Zo hebben we gisteravond weer genoten van een oude uitzending van “We zijn er bijna”. 

Neusje van Puzzel naar het noorden en via de Real (en het bijbehorende tankstation waar ze de diesel voor 1.219 in de verkoop hadden) naar de camperplaats in Rees. Voor 8 € mochten we 24 uur op één van de 47 plekjes van CP “Am Freibad” (code Campercontact 832) staan, vonkjes inbegrepen. Voor de volledigheid: de gemeente heeft deze camperplek de naam “Ebentalstrasse” gegeven. Helaas was de beheerder ziek en het blokhutje met infomateriaal afgesloten, zodat W zich moest opofferen om de nodige foldertjes bij de Touristinfo in de stad te halen. Het boekje “Radtouren in und um Rees” zal voorlopig nog een tijdje in de camperbibliotheek blijven staan, want we komen zeker terug in deze “fahrradfreundliche Stadt”. 

We deden vandaag Tour 10: Burgen und Schlösser- vier bedeutende Burg- und Schlossanlagen in Rees. Een deel van de andere tochten viel af omdat er gebruik gemaakt moest worden van één of meerdere pontjes (Rees kent er drie, alle met schitterende namen) en die varen in deze tijd van het jaar niet op maandag, dinsdag en donderdag. Op de andere dagen overigens alleen in de periode van Palmzondag tot de laatste zondag van oktober en tijdens de schoolvakanties willen sommige bootjes ook nog op de dinsdag en de donderdag varen, maar nooit op maandag). Dus wil je fietsen in de omgeving van Rees: wees gewaarschuwd en controleer vooraf de vaartijden. 

De burchten op zich waren niet zo interessant: Schloss Hueth heeft inmiddels drie vakantiewoningen die je kunt boeken vanaf € 560 per week, je wordt persoonlijk ontvangen door Herr Friedrich Freiherr von Wittenhorst (zeg maar Freddy). De ruïne van Haus Empel (in de Tweede Wereldoorlog “völlig zerstört und nicht wiederaufgebaut”) hebben we gemist. In Haus Ampel zitten sinds 1851 de Töchter vom heiligen Kreuz nonnetje te spelen en in de laatste burcht (Schloss Bellinghoven) worden losgeslagen jongeren orthopedagogisch verantwoord weer op de rails gezet. Mooie en verrassende tocht van zo'n kleine 50 kilometer. 

Natuurlijk hebben we de brug gefotografeerd. Officiële naam Rijnbrug Rees-Kalkar. Technische gegevens: een tuibrug van 982 meter lengte, grootste overspanning 255 meter; bouw 1965 – 1967; weguitvoering 2 x 1 rijstroken; positie: km 838,65. 

We komen snel terug, niet alleen om te fietsen (op dagen dat we wel het water over kunnen), maar ook om nog meer van die schitterende beelden in de stad te zien. Het was weer een bijzonder mooie dag.

V: 134.885; A: 134.911 

woensdag 15 mei: @ home 

Ja, op weg naar huis nog even de brug van Emmerik bewonderd. Brugje krijgt een make-over, dus is voor een deel ingepakt. Het is een mooie hangbrug en tevens de meest noordelijke rivieroverspanning over de Rijn op Duits grondgebied (km 853,2). Gebouwd tussen 1962 en 1965; lengte van 803 m en een overspanning van 500 meter. Uitvoering 2 x 1 rijbanen (en een brede vluchtstrook voor langzaam verkeer). Jammer dat we weer naar huis moesten, maar de diverse plichten riepen.

V: 134.911; A: 134.971