najaarstocht 4: aix-les-bains

maandag 28/09: van langres naar aix-les-bains

“Strek bloe” was het vanmorgen volgens W. in haar beste Engels. Ik moest even nadenken wat ze bedoelde en kwam tot “tight blue”, maar mijn Engels dateert nog van de kweekschool en die episode is al lang geschiedenis, dus ik sta niet in voor een juiste vertaling.

Een mooie rit, allereerst door Bourgondië: akkers en akkers, lichtglooiend met de bomen al een beetje herfstachtig getint. Op een bepaald moment uitzicht op een watertje met minstens honderd grote zilverreigers. Bij reigers is nog duidelijk sprake van apartheid: de blauwe broertjes en zusjes (die eigenlijk gewoon grijs zijn) stonden op een kluitje bij elkaar op een tiental meters afstand van de zilveren exemplaren. Neus van het busje naar het zuiden en in de buurt van Dijon konden we de ANWB-overzichtskaart van Frankrijk omdraaien: we zitten nu op het zuidelijke gedeelte van de kaart. Opschieten doet het van geen meter op deze fantastische D-wegen, maar dat hoeft ook niet. Leuk plekje gevonden om te brunzen.

 

Einddoel van de dag was Bourg-en-Bresse (Bresse van de kippen, weet je wel?) of ietsje verder. Het werd inderdaad ietsje verder: Aix-les-Bains aan het Lac de Bourget: een hutje-mutje-Acsi-camping waar boven op de prijs van € 16,00 nog 2 x 60 cent taxe de séjour bijkomt, maar dat heb je wanneer er Bains in een naam voorkomt. Gratis wifi – dat weer wel! Voldoende gelegenheid om mijn zusjes bij te kletsen.

 

De camping (Sierroz) ligt vlak bij het meer. Tussen het meer en ons busje heeft zich een immens groot circus genesteld, Cirque Arlette Gruss. Er schijnt nog een circus Gruss te zijn, namelijk Alexis Gruss. Het circus van de (inmiddels bejaarde) Arlette bestaat sinds 1985 en ziet er erg verzorgd uit (afgaande op de tenten en de voertuigen). Wilde dieren zijn er overigens ook nog genoeg: het tettert de hele dag door. Tijdens ons middagwandelingetje langs het meer hebben we de hele operette van alle kanten bekeken.

En toen kwam de spruitjeslucht: echte ouderwetse lucht van spruitjes die je al jaren niet meer uit Nederlandse supermarktspruiten kunt peuren, ook al laat je ze tien uur op een vuurtje in een pannetje met antiaanbaklaag koken. Bij E leClerc kochten we een paar ons echt grote spruiten; van die dingen waarvan je zegt: dat is pas echte spruitkool! Volgens ons waren het biologische spruiten want zelfs met slechts tien minuten koken begon het in de bus te meuren. Maar dan heb je echte gezonde groene bommetjes met kalium en fosfor, vitamine C en veel glucosinolaten (hetgeen zeer kankerremmend moet zijn).

V: 60.290; A: 60.615

dinsdag 29/09: aix-les-bains en chambéry

Fijn zo’n kacheltje in de bus: binnen een half uur is de temperatuur opgekrikt van 12 naar 19 graden en is het leven weer aangenaam. Nog maar een dagje camping in Aix-les-Bains.

Frisjes buiten tot een uur of twaalf, maar toen mochten de accu’s van de fietsen weer geleegd worden. Mooie tocht, eerst langs het meer naar Bourget du Lac (jazeker: aan het Lac de Bourget). Nog even gekeken naar de camperplaats die we oorspronkelijk op het oog hadden. Goede keuze van ons: voor een paar euro meer hebben we op onze camping plenty voorzieningen, waaronder stroom, een douche en wifi. Vervolgens naar Chambéry dat ons niet kon boeien. De fietstocht wel: geheel fietspad (heen en terug, hetgeen niet verwonderlijk is, omdat we dezelfde weg terug genomen hebben).

najaarstocht 3: langres

zaterdag 26/09: van nisramont naar langres

Baden Powell vertelde ons vroeger: “Als je ergens gekampeerd heb moet je twee dingen achterlaten; ten eerste: niets en ten tweede: je dankbaarheid”. We hebben niet helemaal geleefd volgens de regels van onze grote verkenner, immers: de gemeente had niet voor niets om de tien meter een prullenbak geplaatst. Overigens: de dankbaarheid werd daardoor ineens een stuk groter!

Je moet er wat voor over hebben om goedkoop de dieseltank in Luxemburg te willen vullen en Miep-Miep (inmiddels behoorlijk bejaard en absoluut niet meer bij de tijd) blindelings vertrouwen (overigens: Chang heeft het inmiddels begeven, ons Chineesje heeft het niet lang volgehouden!). Het grote voordeel van dit alles is dat je Luxemburg van een onbekende kant ziet, een aantal keren de grens met België passeert en dus op het eind van de rit een groot aantal sms-jes van de kpn hebt: dit bedrijf vermeldt elke keer weer heel vriendelijk dat je een grens bent overgestoken en dat ze leuke tarieven voor je in de aanbieding hebben, zowel in België als in Luxemburg en wat later op de dag heeft de kpn ook nog Frankrijk-aanbiedingen. Overigens shoppen in een grote Luxemburgse mall (paradijsje voor iemand die van sterke drank houdt) bevordert de doorstroomsnelheid ook niet. Wat er overigens precies bedoeld wordt met de wegmarkering op de parkeerplaats (zie foto) is ons niet geheel duidelijk. Intussen wel een aantal ideetjes opgedaan voor volgende tochten: plaatsen die we altijd links (of rechts) laten liggen (Metz, Nancy, Toul) en “alle Neuf-Chateauxtjes van Frankrijk in één reisje”.

Camping Navarre in Langres was het einddoel van de dag. Langres ligt aan het eind van de D74 die door de Val de Meuse gaat (zie verslag 30 en 31 mei van dit jaar: “de Maas van bron tot monding”). Het sanitair was een stuk smeriger dan een paar maanden geleden, maar het einde van het seizoen nadert: de tent gaat 1 november dicht tot half maart volgend jaar, dan kan de hogedrukspuit er eens goed door. Langres, de stad van de ramparts en Diderot (intussen zo’n bekende dat ik Denis mag zeggen). Genoten van de hardlopers die over onze camping naar de ramparts renden, liepen, schuifelden, waggelden (afhankelijk van de conditie en het gewicht).

 

 

 

 

Wel eens draadloos internet gezien?

V: 59.940; A: 60.290

zondag 27 september: langres

W. en ik hebben een iets ander ochtendritme, het scheelt ongeveer een uur. We kunnen er overigens beiden goed mee leven.

Een wandeling van zo’n 3,5 km over de wallen (je ziet elke keer nieuwe dingen) en een fietstocht door de stad (het duurt even voor je door al dat eenrichtingsverkeer door hebt hoe het straatpatroon in elkaar zit) waren de fysieke activiteiten van de dag. Geestelijk was er veel meer beweging: wat vind je van een boek over en van iemand die na jarenlang de hele wereld te hebben afgereisd, zich van de wereld heeft afgezonderd en zes maanden in een blokhut in Siberië aan het Baikalmeer gaat wonen. De man vindt het vreemd dat zijn liefje (die in Frankrijk is achtergebleven) intussen gaat drossen. Gelukkig heeft de schrijver voldoende wodka en sigaren op voorraad om zijn verdriet te verwerken. W. heeft de dag benut om ideeën op te doen voor het vervolg van onze tocht.

Ik moet er aan wennen dat mijn linker pols weer is voorzien van een horloge, een erfstuk van mijn vader: kijk nog steeds op allerlei andere plekken om te zien hoe laat het is.

 

 

 

najaarstocht 2: nisramont

Vrijdag 25/09: van huis naar Nisramont

Zo’n vier weken lang is “thuis” daar-waar-ons-busje-staat. De neus is naar het zuiden geplaatst en gestopt wordt daar waar het aantrekkelijk is om te stoppen. Emmerich ligt dan wel niet helemaal op een zuidelijke koers, maar het is wel aantrekkelijk om daar bij de OBI te stoppen voor een Duits busje propaan (hoera alweer een Euro goedkoper); we hebben een van oorsprong Duits busje, dus ook Duitse gasflessen.

Een beetje dom rijden door Duitsland brengt ons uiteindelijk op de juiste weg: de A73 van Venlo naar Maastricht. Vroeger zag je op wegwijzers overal Luik staan, tegenwoordig is dat meestal Liège, er zal wel een afspraak zijn gemaakt om voortaan plaatsnamen in hun lokale vorm op de borden te zetten. Het is onze eerste gezamenlijke pensionadoreis “van betekenis”. Het is wel een apart gezicht om twee bejaarden-in-wording naast elkaar in de bus te zien zitten: W. met de walkmandopjes in de oren om zoveel mogelijk geluid op te vangen en B. met de gehoorapparaten in het opbergvak om maar zo min mogelijk hinderlijke bijgeluiden te horen; vooral het dakraam zorgt met apparaten in de oren voor een irritant kabaal wanneer de snelheid boven de 100 km per uur komt. Een oud bootlied bezingt het al “een goed gesprek te voeren is alles wat ons rest”. Toch maar eens nazoeken of een spoilertje voor het dakraam een oplossing is.

Einddoel van deze dag is de camperplaats bij het stuwmeer van Nisramont, in de buurt van La Roche en Ardennes. De dam is aangelegd op de plek waar de twee Ourthes (de westelijke en de oostelijke) besloten hebben voortaan als één rivier samen door het leven te gaan tot de Maas in Luik een einde aan hun leven maakt. Bij de dam is een waterzuiveringsinstallatie gebouwd en een hydro-elektrische centrale maakt het plaatje bijna compleet: het is België, dus moet er nog een kroeg bij! De camperplaats is gratis en dat weten acht campers te waarderen. Ik heb nog een uurtje voor klimgeit gespeeld, W. noemt dat wandelen.

V: 59.646; A: 59.940

najaarstocht: 1. voorbereidend weekend

Vrijdag 18/09 tot zondag 20/09: Wierden

Onze eerste pensionadotocht (samen) is nakende: de 25^e hopen we te vertrekken. Eerst maar eens een weekendje “proefcamperen” om te kijken of alles aan boord is en we geen elementaire zaken zoals kerriepoeder, mierenlokdozen en ontstoppingsmiddel vergeten.

De keuze is gevallen op camperplaats de Huurne in Wierden: redelijk in de buurt en op zaterdag is er een shantykorenfestival in Rijssen (op fietsafstand). De Huurne is een fantastische camperplek, alleen jammer dat het door de vele regen van de laatste dagen behoorlijk drassig is. Eén tip: zet je karretje niet onder de eikenbomen in deze tijd van het jaar en vooral niet 's nachts. Op vrijdag tussen de buien door nog een droog fietstochtje kunnen regelen.

Zaterdag stond in het teken van de Zingende Padden uit Wapenveld, het Kamper Schokkerkoor, het Shantykoor Riessen uit Rijssen en de Leesanghers uit Enter. Er waren nog een paar andere koren, maar die hebben we niet zien optreden. Na de derde Klok van Arnemuiden (ik wist niet dat er zoveel varianten op dit lied waren) was het genoeg geweest. Mooie fietstocht langs de Regge, die van Diepenheim naar Ommen loopt, waar de rivier in de Overijsselse Vecht mondt. Opvallend was “de Dakhorst”, een waterbuffer langs de Regge met een heerlijk betonnen fietspad.

Weetje van de dag: Wierden is een kraanwatergemeente. Een gemeente mag zich kraanwatergemeente noemen als zij toezegt alleen nog water uit de kraan te schenken in het gehele gemeentehuis, dus geen bronwater meer. Oost-Gelre is overigens ook kraanwatergemeente.

Missie geslaagd: een leuk weekend en we hebben alles aan boord, zelfs de twaalf USB-kabeltjes met verschillend uiteinde.