de goede kant op

“Ook je verhaaltjes die niet over camperen gaan zijn best te pruimen”, appte vaste lezeres S te W onlangs aan mijn wederhelft. Geen schroom meer om wat te schrijven dus. Ergo: op de laatste dag van de maand maar weer eens een aantal regels over januari, een niet-campermaand. Het meest belangwekkende nieuws is dat ik weer een jaar ben goedgekeurd door Pleegzuster Bloedwijn (netjes gezegd: de praktijkverpleegkundige van onze huisartsenpost). Eén keer per jaar neemt ze mijn medische leven door en komt zoals altijd tot de ontdekking dat alles goed is, behalve... en dan komt het. Dit jaar was het het gewicht, tja weet het: ze heeft gelijk. Maar weet ook dat er vanzelf de nodige pakken suiker en zakken aardappelen afgaan wanneer het voorjaar in het land is. Is al jaren zo.

Pleegzuster Bloedwijn, een rage in de jaren 50 van de vorige eeuw. Gemaakt door het Nederlandse bedrijf Chefaro, een afkorting van Chemische fabriek Rotterdam, maar eigenlijk een farmaceutisch bedrijf dat tot in de jaren 70 van de vorige eeuw vrij verkrijgbare geneesmiddelen en aanverwante artikelen op de markt bracht. Davitamon (het rode pilletje dat de levertraan moest vervangen), Azaron (voor als je jeuk had) en Predictor (een zwangerschapstest). Opgegaan in Omega Pharma en in 2012 vertrokken naar het buitenland.

Advertenties in de jaren vijftig riepen vooral de vrouwen en de oudere mensen op om dagelijks aan de Pleegzuster Bloedwijn te gaan. Aanvankelijk was het alleen bij de apotheek en drogist te koop, later was het gemakkelijker verkrijgbaar, Appie Hein had het gewoon in de schappen staan. In 1998 bepaalde de Reclame Code Commissie dat het niet langer als medicijn mocht worden aangeduid, juist omdat het alcohol bevat. Ik noem het gewoon volksverlakkerij.

Afvallen dus, kon onder meer door meer fruit te eten volgens de praktijkverpleegkundige. Immers: fruit is gezond. Sorry M (zo heet mijn pleegzuster): heb het even nagekeken en volgens mij zit je er naast. Maar goed: heb mijn jaarlijkse APK weer gehad. De hoofdpijpleiding en vertakkingen doen dankzij een aantal stents die een jaar of vijftien geleden geplaatst zijn nog steeds wat ze moeten doen, alles wat ze in het bloed en de urine kunnen terugvinden had aanvaardbare waarden, alleen dan dat gewicht. Kan er weer een jaar tegen dus. Rondje van de zaak, rondje Pleegzuster Bloedwijn. Oh nee: droge januari toch?

Een beetje wind kregen we deze maand te verwerken. Op de boot zouden we zeggen: “De snubbers kraakten bij de kikkers”. Maar ja, de boot is niet meer: de oude mannen konden het niet meer aan. Kwam deze maand wel opnieuw de bekende definitie van zeezeilen tegen: “in je zeilpak onder de koude douche staan en briefjes van € 100 verscheuren terwijl je aan het kotsen bent!” Pas aan het eind van de maand was het buiten voldoende aangenaam om weer op de fiets te kruipen. Hoogste tijd: de routes van de Avondvierdaagse moeten worden gecontroleerd en aangepast.

Misschien herinner je je nog het werkje “Korte onderrichtingen en nuttige wenken voor gehuwden” dat ik in het vorig blog genoemd heb. Eigenlijk alleen bedoeld voor katholieke gehuwden. Vooruit, voor de gezelligheid, artikel 12:

"Zoowel het Onanisme als het Nieuw-Malthusianisme is:

1. een daad van laffe en brutale zelfzucht;

2. een der zwaarste zonden van ontucht;

3. en der zwaarste zonden tegen de liefde jegens elkanders onsterfelijke ziel;

4. het vermoordt den zielevrede;

5. het verleidt tot heiligschennende biechten en communiën;

6. het leidt tot verzwakking en afval van het heilig geloof;

7. het neemt den eerbied en de achting voor elkander weg.

8. het voert dikwijls tot echtelijke ontrouw;

9. het maakt niet zelden zenuwziek;

10. het ondermijnt de volkskracht."

Heb nog wel even moeten opzoeken wat het Nieuw-Malthusianisme moest voorstellen. In eenvoudige woorden: het gebruik van voorbehoedsmiddelen. De Nieuw-Malthusiaanse Bond is na de Tweede Wereldoorlog verder gegaan onder de naam NVSH (Nederlandse vereniging voor seksuele hervorming), waar zich later (1969) weer de Rutgersstichting van heeft afgesplitst. Andere tijden, inderdaad. In onze jeugd zouden we zeggen “Dat er nog mensen zijn die in die onzin geloven”. Oeps: had vorige week een concert van de Dubliners op mijn tablet staan terwijl ik aan het koken was; komt kleinzoon T (hij is 9) binnen en zegt: “Dat er nog mensen zijn die dat kabaal mooi vinden!” Laten ik deze alinea maar passend afsluiten met een uitspraak van Jef Geraerts: “[Het verhaal ging over] het Veelkoppige Monster dat Roomse Kerk heet". Hij schreef het in een verhaaltje waarin hij weer eens te keer ging als de duivel in een wijwatervat.

Nog even iets over de titel “we gaan de goede kant op”. Nog een maandje of zo en we kunnen de matten van de bus weer schuieren. Uiteraard nadat we ons Poezeltje uit de stal hebben laten ontsnappen. Het woord Poezeltje is in september 2018 bedacht door een Carglassmeisje. En dan laten we “onder de forse motorkap 22 paarden losbreken” (Jef Geraerts in Black Venus – ja, ik heb de klassiekers weer herlezen). En als alles dan weer ingepakt en gecontroleerd is kunnen we opnieuw op zoek naar kannibalistische bidsprinkhanen, matjes met GBR (goedbedoelde rotzooi) en vooral acceptabel weer. Kortom: het valt niet mee, zo'n leven zonder camper. Sluiten we af met het tegeltje van de maand: iets over een niet-kraaiende haan in het morgenrood. W moest even gniffelen, dus het is een goeie.