de goede kant op

“Ook je verhaaltjes die niet over camperen gaan zijn best te pruimen”, appte vaste lezeres S te W onlangs aan mijn wederhelft. Geen schroom meer om wat te schrijven dus. Ergo: op de laatste dag van de maand maar weer eens een aantal regels over januari, een niet-campermaand. Het meest belangwekkende nieuws is dat ik weer een jaar ben goedgekeurd door Pleegzuster Bloedwijn (netjes gezegd: de praktijkverpleegkundige van onze huisartsenpost). Eén keer per jaar neemt ze mijn medische leven door en komt zoals altijd tot de ontdekking dat alles goed is, behalve... en dan komt het. Dit jaar was het het gewicht, tja weet het: ze heeft gelijk. Maar weet ook dat er vanzelf de nodige pakken suiker en zakken aardappelen afgaan wanneer het voorjaar in het land is. Is al jaren zo.

Pleegzuster Bloedwijn, een rage in de jaren 50 van de vorige eeuw. Gemaakt door het Nederlandse bedrijf Chefaro, een afkorting van Chemische fabriek Rotterdam, maar eigenlijk een farmaceutisch bedrijf dat tot in de jaren 70 van de vorige eeuw vrij verkrijgbare geneesmiddelen en aanverwante artikelen op de markt bracht. Davitamon (het rode pilletje dat de levertraan moest vervangen), Azaron (voor als je jeuk had) en Predictor (een zwangerschapstest). Opgegaan in Omega Pharma en in 2012 vertrokken naar het buitenland.

Advertenties in de jaren vijftig riepen vooral de vrouwen en de oudere mensen op om dagelijks aan de Pleegzuster Bloedwijn te gaan. Aanvankelijk was het alleen bij de apotheek en drogist te koop, later was het gemakkelijker verkrijgbaar, Appie Hein had het gewoon in de schappen staan. In 1998 bepaalde de Reclame Code Commissie dat het niet langer als medicijn mocht worden aangeduid, juist omdat het alcohol bevat. Ik noem het gewoon volksverlakkerij.

Afvallen dus, kon onder meer door meer fruit te eten volgens de praktijkverpleegkundige. Immers: fruit is gezond. Sorry M (zo heet mijn pleegzuster): heb het even nagekeken en volgens mij zit je er naast. Maar goed: heb mijn jaarlijkse APK weer gehad. De hoofdpijpleiding en vertakkingen doen dankzij een aantal stents die een jaar of vijftien geleden geplaatst zijn nog steeds wat ze moeten doen, alles wat ze in het bloed en de urine kunnen terugvinden had aanvaardbare waarden, alleen dan dat gewicht. Kan er weer een jaar tegen dus. Rondje van de zaak, rondje Pleegzuster Bloedwijn. Oh nee: droge januari toch?

Een beetje wind kregen we deze maand te verwerken. Op de boot zouden we zeggen: “De snubbers kraakten bij de kikkers”. Maar ja, de boot is niet meer: de oude mannen konden het niet meer aan. Kwam deze maand wel opnieuw de bekende definitie van zeezeilen tegen: “in je zeilpak onder de koude douche staan en briefjes van € 100 verscheuren terwijl je aan het kotsen bent!” Pas aan het eind van de maand was het buiten voldoende aangenaam om weer op de fiets te kruipen. Hoogste tijd: de routes van de Avondvierdaagse moeten worden gecontroleerd en aangepast.

Misschien herinner je je nog het werkje “Korte onderrichtingen en nuttige wenken voor gehuwden” dat ik in het vorig blog genoemd heb. Eigenlijk alleen bedoeld voor katholieke gehuwden. Vooruit, voor de gezelligheid, artikel 12:

"Zoowel het Onanisme als het Nieuw-Malthusianisme is:

1. een daad van laffe en brutale zelfzucht;

2. een der zwaarste zonden van ontucht;

3. en der zwaarste zonden tegen de liefde jegens elkanders onsterfelijke ziel;

4. het vermoordt den zielevrede;

5. het verleidt tot heiligschennende biechten en communiën;

6. het leidt tot verzwakking en afval van het heilig geloof;

7. het neemt den eerbied en de achting voor elkander weg.

8. het voert dikwijls tot echtelijke ontrouw;

9. het maakt niet zelden zenuwziek;

10. het ondermijnt de volkskracht."

Heb nog wel even moeten opzoeken wat het Nieuw-Malthusianisme moest voorstellen. In eenvoudige woorden: het gebruik van voorbehoedsmiddelen. De Nieuw-Malthusiaanse Bond is na de Tweede Wereldoorlog verder gegaan onder de naam NVSH (Nederlandse vereniging voor seksuele hervorming), waar zich later (1969) weer de Rutgersstichting van heeft afgesplitst. Andere tijden, inderdaad. In onze jeugd zouden we zeggen “Dat er nog mensen zijn die in die onzin geloven”. Oeps: had vorige week een concert van de Dubliners op mijn tablet staan terwijl ik aan het koken was; komt kleinzoon T (hij is 9) binnen en zegt: “Dat er nog mensen zijn die dat kabaal mooi vinden!” Laten ik deze alinea maar passend afsluiten met een uitspraak van Jef Geraerts: “[Het verhaal ging over] het Veelkoppige Monster dat Roomse Kerk heet". Hij schreef het in een verhaaltje waarin hij weer eens te keer ging als de duivel in een wijwatervat.

Nog even iets over de titel “we gaan de goede kant op”. Nog een maandje of zo en we kunnen de matten van de bus weer schuieren. Uiteraard nadat we ons Poezeltje uit de stal hebben laten ontsnappen. Het woord Poezeltje is in september 2018 bedacht door een Carglassmeisje. En dan laten we “onder de forse motorkap 22 paarden losbreken” (Jef Geraerts in Black Venus – ja, ik heb de klassiekers weer herlezen). En als alles dan weer ingepakt en gecontroleerd is kunnen we opnieuw op zoek naar kannibalistische bidsprinkhanen, matjes met GBR (goedbedoelde rotzooi) en vooral acceptabel weer. Kortom: het valt niet mee, zo'n leven zonder camper. Sluiten we af met het tegeltje van de maand: iets over een niet-kraaiende haan in het morgenrood. W moest even gniffelen, dus het is een goeie.

zuinig over de drempel

Even wat van me laten horen, het is al weer geruime tijd geleden dat ik mijn laatste blog verstuurd heb. Niks gebeurd sinds november? Niet met de camper, die staat fijn geschorst gestald. Maar ook zonder camper gaat het leven door: natuurlijk was er Sinterkerstennieuw en in december mochten we onze vijftigste trouwdag ook nog even meepakken. Bijzondere dag, want we trouwden op de dag dat mijn vader 50 werd. Honderd zou hij dus op 21 december geworden zijn. Dat feit heb ik met broer, zussen en aanhang bij een “fout” restaurant in Miste gevierd en ja: W mocht ook mee. Het feestvarken staat niet op de foto, want ze mocht op het knopje drukken. Gezellig etentje. Soort van de kerstboom indrinken en daarna mocht ik aan de grote kerst- en nieuwjaarspuzzel. Weer wat geleerd: een gecastreerde bok noemt men een hamel. Buren vroegen of ons huwelijk de storm niet had overleefd. Zie onderstaande foto.

En voor de rest? Vrijwilligerswerk en daarnaast van die dagen waarin je genoeg tijd hebt om je bezig kunt houden met allerlei onbenullige dingen, bijvoorbeeld met de geschiedenis van de gloeilamp. Algemeen aangenomen wordt dat dat Thomas Edison de uitvinder is, maar volgens nationalgeographics.nl is dat niet correct. Elektrische lampen, waaronder lampen met gloeidraden, bestonden al sinds het begin van de negentiende eeuw: de eerste gloeilamp werd in 1806 ontwikkeld door Humphry Davy. Deze waren echter erg kwetsbaar en hielden het niet lang vol. Thomas Alva Edison werd pas in 1847 geboren (Ohio), dus hij kan nooit de uitvinder van de gloeilamp geweest zijn. Wel is het zo dat hij verbeteringen aan het oorspronkelijk ontwerp aanbracht.

En ja, dan hadden we ook nog verkiezingen. Weet niet hoe het met jou gesteld is, maar elke keer als ik de afgelopen jaren de toiletcassette moest ledigen, gingen mijn gedachten uit naar Geert Wilders. Weet niet waarom ik het een met het ander associeer, maar vind het wel frappant. Het legen van het wc-tonnetje is één van die minder prettige dingen die bij tijd en wijle moeten gebeuren, dus regelmatig denk ik aan die witblondgrijze kuif. Misschien vind ik ook daarom die afstort wel een minder aangenaam klusje. Gelukkig valt er in de winter weinig te storten dus zijn er maar een paar “actieve herinneringen”. Heb ooit gezegd dat ik ga immigreren als hij premier wordt. Weet alleen inmiddels niet meer naar welk land dat dan moet. Volgens een recent onderzoek (ben de bron kwijt) zijn er nog maar drie min of meer linkse landen in Europa: Duitsland, Denemarken en Portugal. Portugal lijkt we wel wat om naar te verhuizen, heb alleen het idee dat ze daar “links” een jaar of twintig achter lopen op de rest van Europa.

En dan de goede voornemens voor het nieuwe jaar. Ik vraag het wel eens aan onze overfitte buren: "Biertje?" "Nee hoor we drinken niet zo ongezond” en ze knabbelen lekker door op hun selderij en worteltjes en tomaatjes, dit wegspoelend met een glas bronwater. Wat is er mis met het "gewoon" oud zijn, en worden? Het lullige is dat ook deze soort nette sportieve ouderen dood gaan. Ik gun ze een paar jaar meer dan ik, maar daar hebben ze dan ook wel erg hun best voor gedaan en er is geen garantie dat je dan ook echt langer leeft als je zo fanatiek jonger wil blijven of zijn. Mijn motto “Beter te dik in de kist dan een feestje gemist.” Niet helemaal eerlijk: ben 2 januari ook begonnen met de goede voornemens, er moet weer eens een mud af. Alleen wordt die mud (die er af moet) elk jaar groter.

Andere activiteit: bezig met het sorteren van foto's. Je kent dat wel: doos met zooi van het zolder van je ouders gered. Vooral foto's, maar in de categorie “drukwerk” zat er ook een juweeltje tussen: “Korte onderrichtingen en nuttige wenken voor gehuwden”. Uitgever Eduard van Wees, Breda. Schitterend en ik mag het als oud-katholiek lezen want er staat IMPRIMATUR op het werkje. Even voor de niet-roomsen onder mijn lezers: als je een leuk boekje had geschreven moest dat eerst goedgekeurd worden door een censor van de katholieke kerk. Had die censor geen bezwaren tegen de publicatie, omdat hij geen ideeën in het werk aantrof die het geloof schade konden toebrengen of in strijd waren met de leer van de kerk dan kreeg dat werk het stempel “nihil obstat” (vertaald: niets staat in de weg). Als schrijver was je er dan nog niet: na de nihil obstat mocht het manuscript naar de bisschop die uiteindelijk toestemming moest geven het werk te laten drukken (de zogeheten imprimatur). Mijn pareltje kreeg zijn imprimatur op het feest van de heilige Lebuinus in 1928. Toen W zag hoe ik mij op dit werkje van zo'n 12 bladzijden stortte zei ze: “Ben bang dat ik het integraal in je blog weer tegenkom”. Klopt lieve W, integraal maar dan wel verdeeld in hapklare brokken, zodat je elke keer wat hebt om over na te denken. Wat vind je van punt 2: “Het hoofddoel van het huwelijk is: kinderen voor God voort te brengen en christelijk op te voeden”. En als je daarbij je schouders ophaalt heb ik hier punt 4 in de aanbieding: “Om het sacrament des huwelijks waardig te ontvangen, moet men in staat van heiligmakende genade zijn, dus zuiver van doodzonde”. Het wordt nog veel erger, maar meer in het volgende blog.

Lag in de winter ook nog een paar keer op de bank. Een keer met een griepje, duurde wel ruim twee weken. Nee geen corona: kapitalen uitgegeven om te testen. Kom veel in aanraking met broze oudjes, die wil je wel wat meegeven, maar dan geen ziekte. “Jij hoort inmiddels tot die broze oudjes”, waren de geruststellende woorden van W. Daarvoor last van mijn rug: kon niet meer staan, alleen nog liggen. Even Thomas Verbogt (columnist van de Gelderlander) aanhalen: “Liever gebruik ik het woord sportblessure dan aftakeling”.

Tenslotte nog even terug naar de titel van dit blogje: “zuinig over de drempel”. De (zeer) oude garde kent Wim Kan, de uitvinder van de oudejaarsconference nog wel. Kwam een paar van die voorstellingen van hem tegen, onder meer de eerste tv-oudejaarsconference van 1973. Klik maar even: https://www.youtube.com/watch?v=smf_WrRn_hI. In de jaren 70 was de politiek nog kleurrijk en Wim Kan verkeerde in topvorm. De beschrijving die bij het fragment van de voorstelling hoort luidt: “Na een formatie van maar liefst 164 dagen krijgt Nederland op 11 mei het kabinet-Joop den Uyl. Het rode kabinet met een roze randje. Van Agt wordt vice-premier, maar ook Duisenberg, Van der Stoel, Westerterp, Vredeling, Vorrink, Pronk, De Gaay Fortman, Gruyters, Van Doorn en Lubbers zullen al snel de nodige stof voor de conference leveren. Ajax wint voor de derde achtereenvolgende maal de Europacup en Cruijff vertrekt naar Barcelona. Er zijn protesten tegen het naaktstrand bij Callantsoog. Engeland wordt lid van de eeg, al gaat dat niet van harte. Op 29 maart verlaten de laatste Amerikanen Zuid-Vietnam. De senaatscommissie begint aan de Watergate-verhoren”.

Genoeg teken van leven voor vandaag. We wachten af tot opnieuw een winter is “verghangen” en het busje weer tevoorschijn mag komen. “Begin niet weer over die vergangen winter”, sprak W, “daar heb je vorig jaar al een bladzijde mee volgezeverd”. Even gecontroleerd en inderdaad: https://berrynales.blogspot.com/2023/03/die-winter-is-vergangen.html. De oude dag nadert met rasse schreden.