En weer thuis. Wel even wennen. De kamer is wel een stukje groter dan de ”huiskamer”
die ik de afgelopen zes weken tot mijn beschikking had, de eerste wasjes zitten
alweer in de droogtrommel, dus tijd om het verhaal van dit reisje af te
sluiten.
Maandag 03 november
De grusgrusjes (Latijnse naam voor de kraanvogels) vlogen
iets voor half acht over de bus. Ik was net op tijd om zo’n duizend vogels
voorbij te zien vliegen op zoek naar eten. Na de koffie werd het tijd voor de
voorlaatste etappe. Via Reims naar Chalons-en-Champagne (de N4 en de D944).
Vervolgens de A34 naar Charleville-Mézieres (het laatste stuk tot de Belgische
grens is in ontwikkeling) en daarna de Belgische N5 naar Charleroi. Wat zijn
die Belgen goed in het plaatsen van bordjes die aangeven hoe slecht de weg is en
wat er allemaal mis kan gaan, soms met bosjes tegelijk. En de weg is slecht! Op
naar het hellend vlak van Ronquieres. Een hoogteverschil van 68 meter in het
kanaal wordt niet met sluizen overbrugd, maar de boten worden in bakken naar
boven of beneden gesleept over “het hellende vlak”. Volgens mij kan het niet
erg efficiënt zijn met maar twee bakken. Heel interessant, alleen jammer dat het
gebeuren alleen aan de buitenkant viel te bezichtigen. Het panorama (een soort
uitzichtsplatform was gesloten tot ergens in 2015. Waarom werd niet vermeld.
Bij de site is een grote parkeerplaats waar je ook schijnt te kunnen overnachten,
maar het was nog erg vroeg (half drie) en ik stond er in mijn eentje. Het stond
me allemaal niet zo aan, ongetwijfeld zal het in de zomer drukker zijn. Dus op
naar Sint Truien, zo’n anderhalf uur verder, daar zou volgens de Facile en Route
een mooie camperplek zijn. Drukke stad en geen cp kunnen vinden. De P waarvan
ik dacht “hier moet het zijn”, lag helemaal op z’n kop. Door naar Kortessem,
een kleine twintig minuten rijden. Rustig plekje qua omgeving, alleen stond er
een straffe wind.
Al weer de derde camperplaats op een rijtje, morgen maar
eens uitgebreid douchen thuis. Maar och, ik ben opgegroeid in een tijdperk
waarin je eens per week in een teiltje mocht en dan had ik nog het “geluk” dat
ik de oudste was en er drie voor me mochten in hetzelfde badwater. Dus
uitgebreide poezenwasjes moeten af en toe kunnen.
Over het weer zullen we het maar niet meer hebben.
Vertrek: 42.986; aankomst: 43.416
Dinsdag 04 november
De laatste etappe. Wakker geworden van de kerkklokken van
Kortessem die om tien voor zeven uitnodigden voor kerkgang. Iets anders kan ik
me niet voorstellen. ’s Avonds en ’s nachts heerlijk rustig bij de tennisbaan
(te nat om een balletje te slaan?) Het voordeel van vroeg wakker worden is dat
je vroeg kunt vertrekken. Miep was de baas vandaag. De autosnelweg op die net
boven Maastricht op de A2 uitkomt, dan de A73 richting Venlo en daar de Duitse A40
op richting Duisburg. En dan in het Ruhrgebied de bordjes Oberhausen/Arnhem in
de gaten houden. Het was druk en dan vooral de andere kant op, volgens mij
stond er een file van ten minste 30 kilometer naar het zuiden, naar het noorden
kon je goed doorrijden. In Bocholt de A3 verlaten en nog even in Rhede voor de
laatste keer de tank volgegooid. Scheelt weer een kratje bier met Nederland.
Vertrek: 43.916; aankomst 43.649
De totale reisafstand bedroeg 7.646 kilometer.
De “evaluatie” volgt wanneer ik weer helemaal geacclimatiseerd
ben.
