Als de zon begint te schijnen begint het camperbloed te kriebelen. En elke
keer als we met ons kleine prutsautootje over de N18 rijden kunnen we het niet
nalaten een korte zwaai te geven naar de plek waar ons Puzzeltje de winter
doorbrengt: geschorst en wel (in ons geval is schorsen langer dan één maand
lonend). Wel aan het infuus, zodat starten bij het verlaten van de stalling
géén probleem hoeft te zijn. Ruim twee maanden moesten we “overbruggen”: geen
reisverhalen schrijven, maar lezen.
Ik heb vooral genoten van de (bijna) dagelijkse verhalen van
Inge (www.ingopreis.nl): vrouw van iets
boven de vijftig die na het overlijden van haar vrouw de hele mikmak heeft
verkocht en met camper (Propje) en hond (Pub, die inmiddels wel een jaar of
tien oud is, dus zo puppie is het beestje niet meer en een hond heeft op die
leeftijd zijn of haar puberteit ook al lang achter de rug) onder het motto “Een
slimme meid is op haar wijnglas voorbereid” door Europa zwerft. Alles wat mis
kan gaan aan haar camper gaat zo’n beetje mis en dat ligt vooral aan de
leveranciers: borg van een vakantiehuis die niet wordt terugbetaald, een
schotel voor tv en internet van vier mille die het niet doet, een garagehouder
die van alles op een rekening geschreven heeft, maar eigenlijk niets gedaan
heeft, een krakkemikkig navigatiesysteem, telefoonproviders die meer beloven
dan ze leveren en uiteindelijk de rechtsbijstandverzekering die er een potje
van maakt, zodat aanklagen van alle hiervoor genoemden ook een verschrikkelijke
puinhoop wordt. Ik doe overigens slechts een greep. Een van de hoogtepunten van
de dag als het dagelijkse blog van Inge weer op de digitale deurmat valt. Inge
is op dit ogenblik (na een reis van een paar maand) terug in Nederland om “orde
op zaken te stellen”, want ze “zit aan haar gezeiktax”. Schadenfreude ist die
schönste Freude, n'est pas?.
Een tweede gezellige schrijver – maar dan van totaal andere
aard – is Guy. Een man van inmiddels zo’n 70 jaar oud die jarenlang met zijn
camper en zijn hond (Huub) in het vroege najaar verkaste van Leuven naar de
omgeving van Benidorm om daar de winter door te brengen. Een paar jaar geleden
is (om gezondheidsredenen: problemen met het hart) de camper ingeruild voor een
caravan, maar Guy en Huub leven nog steeds en maken eigenlijk helemaal niets
mee. Guy zit, rookt, drinkt, leest, kijkt tv en denkt na en tussendoor weet hij
sappige verhalen te schrijven over zijn dagprogramma. Vrouwlief (een jaar of
tien jonger) komt af en toe overwippen maar heeft nog een totaal ander druk
leven (gemeenteraadslid, reisleidster). Van zijn en haar leven doet onze Guy in
zijn blog “camperhuub” (www.camperhuub.wordpress.com)
dagelijks kond. Je krijgt door het lezen van zijn verhalen een aardig beeld van
deze manier van overwinteren-op-één-plek.
De derde blogger die ik dagelijks volg is net als Guy een
Belg: Snelle Eddy. Aanvankelijk trok deze motorrijder met zijn vrouw in een
camper de wereld rond, maar zijn Nancy heeft de pijp aan Maarten gegeven en
woont (alweer sinds jaren) in een stenen huisje in België. Overigens is het
tweetal nog steeds getrouwd, ze zien elkaar een paar keer per jaar. Nancy
schijnt dus nog geen Maarten te hebben. Ook Eddy brengt een groot deel van het
jaar door in de buurt van Benidorm. In zijn dagelijkse verhalen heeft hij het
vooral over motoren, geocatching en eten. In bepaalde periodes heeft tachtig
procent van de foto’s op zijn site een eet- en smikkelachtergrond en is zijn
blog meer een restaurantrecentiepagina (google maar even op “mobiele honden”).
Dan vergeet ik tientallen andere reisverslagen te vermelden.
Geschreven "zin" (coördinaten van te bezoeken objecten) en "onzin" (het is zondag
dus hebben we een ontbeitje, nee dit is geen typefout) om ideetjes voor nu en
volgende jaren op te doen, verhalen over dichtbij en verder-weg. Immers: je
moet toch wat in deze donkere dagen? Zo krijg je vanzelf de smaak te pakken en dan
haal je het wonder op vier wielen gewoon drie weken eerder dan gepland uit de
stalling met de rotsmoes “even uitproberen of alles nog wel werkt”. En – wees
eerlijk – je moet afzien om je target te halen: 200 overnachtingen in het
bussie dit jaar. Vorig jaar waren het er welgeteld 163.
En mijn eigen blog? Rond kerst noteerde Blogspot de 5000e
click. Het eigen bezoek aan de site telt niet mee, maar of een click gelijk is
aan een pageview, of dat één click kan staan voor het lezen van meerdere
verslagen, weet ik niet. Het zijn dus in ieder geval niet alleen mijn twee
zusjes die deze flauwekul lezen.
vrijdag 17 februari:
@ Den Helder
W. heeft een uitermate gevuld balboekje dit weekend, zodat
ik een paar dagen in mijn eentje kan nadenken over de zin van het leven. De
route gaat volgetankt (voor Puzzel) en voorzien van een natje en een droogje
(niet voor Puzzel) de andere kant op dan de auto’s met gevulde dakkoffers (de
arme inzittenden komen ergens vlak voor de sneeuw in niet misselijke files te
staan: Frankrijk, Oostenrijk, Duitsland, overal is het prijs; tenminste als je
de mededelingen op de radio mag geloven). Zij naar het oosten en het zuiden en
ik eerst naar het westen en vervolgens naar het noorden, tot het punt waar je
bijna natte voeten krijgt. Ruim na de noen uiteindelijk het anker laten vallen
in Willemsoord (Den Helder). Vorig jaar maakten we voor het eerst kennis met
deze camperplaats bij de jachthaven. Lees of herlees eventueel http://berrynales.blogspot.nl/2016/07/een-weekje-holland.html
Na wat aanloopproblemen (geen stroom: een of andere
onverlaat had de hoofdschakelaar omgedraaid) weer even wennen aan de enorme
leefruimte van een paar vierkante meter en het gepruts in het kabouterkeukentje.
Stroompaal is hier afgezekerd op 6 ampère, dus na de berekening Watt=Volt x
Ampère en rekening houdend met het feit dat 1 Kwh één hele Euro kost, de
elektrieke verwarming in het achteronder laten liggen en de gaskachel maar
aangezet (uitgeprobeerd: check!)
V: 83.390
A: 83.622
zaterdag 18 februari:
@ Blijham
Na een middagdutje van twee uur gisterenmiddag en een
schoonheidsslaapje van ruim negen uur vannacht, kun je stellen dat de matras
nog steeds goed ligt (of was ik slaap achter?) Ik was de tweede van zes womobezitters
die de jachthaven verliet. De Wohnmobile stonden goed verspreid, dus geen last
gehad van het gesnurk van een buurman.
De bedoeling was om het Vlietermonument (motto: een volk dat
leeft, bouwt aan zijn toekomst) te bezichtigen, de plek waar in 1932 de
Afsluitdijk met een laatste kruiwagen zand werd gesloten. Op het monument (in
de vorm van een uitkijktoren) kun je de Waddenzee en het IJsselmeer overzien.
Tja, gisteren misschien, maar vandaag even niet: de wereld was tot een uur of
elf erg klein, zo klein dat zelfs de vliegtuigen op Schiphol niet (dan wel
behoorlijk vertraagd) opstegen. Ik kon op de parkeerplaats bij het monument de
toren niet eens zien liggen. Dus weer een nieuw lijstje:
te-bekijken-wanneer-het-niet-mist. De foto’s komen dus van internet. In het
Friese en Groninger land werd het wat beter en gaf het Ducato-boordsysteem ook
niet meer aan dat er gevaar voor bevroren wegen bestond. Toegegeven: die Ducato
is er al heel snel bij; bij 3 graden boven nul begint het beestje al te piepen (en
laat zijn water lopen, maar dat is een Pösslsysteem). En gelukkig wordt nu de
bottleneck bij Joure eens aangepakt. Nog even en we kunnen daar ook fluitend
langs.
Camperpark De Turfstee staat vermeld onder Blijham, maar
ligt in werkelijkheid een kleine kilometer buiten Oude Pekela. Wereldsteden
zijn dat, die Pekela’s. Echt bruisen van activiteit doet Oude Pekela niet, maar
omdat je een stappenteller niet voor niets op je verjaardag hebt gekregen en warempel de zon zich even van de betere kant laat zien, even
een frisse neus halen.
Twee bijzonderheden over Oude Pekela: je struikelt er
over de kerken (de oudste is de Hervormde Kerk gebouwd in het laatste kwart van
de 17e eeuw) en er staat een standbeeld van de Rodys (ook geschreven
als RO-D-YS). Even voor onze jeugdige lezertjes: in de (latere) puberjaren van
schrijver dezes vormden de koppen die op bijgaande foto staan een bekende
beatband met een aantal grote hits zoals “take her home” en “just fancy”. Beide
nummers zijn op youtube te beluisteren, een aanradertje! Kun je meteen zien (en
horen) waarvoor opa zo rond 1967 in de “beatkelder” van Meijer in Groenlo op
zondagmiddag warm liep. En voor de mensen die echt “diep” willen gaan: http://www.ro-d-ys.com/
Bier koud: de koelkast doet het op accu en op walstroom
(check!), morgen nog even op gas proberen.
V: 83.622
A: 83.816
zondag 19 februari: @
De Lutte
Een stuk of vijf van de vijfenvijftig plekken waren vannacht
bezet op de Turfstee. Geen vetpot voor de uitbater zou je zo zeggen. Na een
uitvoerig afscheid van en een goed gesprek met André, die tussen het roken door
aan het klussen was (de winter-wc binnen is klaar, nu de douche nog) de neus
van Puzzel gericht op het Groninger veen. Het Duitse veen kwam daarna vanzelf
en is – wat ik er tussen de regendruppels door van gezien heb – een stuk
mooier. Niet alleen is de turf daar plotseling Torf geworden, maar er zijn nog
echte veengebieden te vinden. Binnenkort maar eens een paar daagjes Twist doen,
schijnt een mooie camperplek te hebben. Fietsje mee en “wie döt ons wat
vandage”? (Oeps: Drents, geen Grunnings, laat staan Duits.) We keep in touch.
Heb vandaag wel de nodige kilometers veensloten gezien en weet nu ook weer wat
lintbebouwing is. Opvallend is ook dat Momferd (die van de Fabeltjeskrant)
zowel in het Nederlandse als het Duitse land behoorlijk bezig is. Beetje natjes
aan de voetjes onder de grond?
Goede herinneringen aan Erve Velpen in De Lutte. (Her)lees
eventueel http://berrynales.blogspot.nl/2016/08/een-tussendoortje.html.
Dus hier het ankerbiertje maar gesavoureerd (of zeg je dat alleen van eten?) Helaas
toilet en douche afgesloten, geen Gerard te bekennen en betalen via een vlopje.
De stroom en de wifi doen het wel, dus in de elementaire camperlevensbehoeften is
voorzien. Zoemertje op de laagste stand (denk aan de natuurkundige wet W=VxA)
en wat later op de middag de gaskachel een beetje bij (fles moet toch leeg omgewisseld
worden voor een volle voordat we aan onze voorjaarstocht beginnen): een mens
wil het toch warmer hebben dan 17 graden? En dan het weer. Ik heb een (dure) vochtmeting
uitgespaard vandaag. Van binnen alles kurkdroog behalve het condenswater dat ik
vanochtend van de binnenkant van de cabineruit mocht verwijderen. Koudebrugje
of zo? Check! Oeps: de koelkast nog niet op gas uitgeprobeerd. Check! All
systems ok!
V: 83.816
A: 83.916
maandag 20 februari:
@ home
Aan alle leuke dingen komt een einde, dus ook aan mijn
weekendje “even kijken of alles nog goed werkt”. Gisteren net voor het donker
nog even de gasbus verwisseld en de nacht op een volstrekt verlaten terrein
doorgebracht. Lekker rustig. De laatste kilometers naar huis. Het was weer
gezellig met mezelf.
V: 83.916
A: 83.988
Net over de grens en maar een kleine 60 km van ons huis
verwijderd: de gemeente Reken in Duitsland. Verdeeld over de Ortsteile Gross
Reken, Reken Bahnhof en Klein Reken (plus nog een paar kleine
twee-huizen-en-een-schuur-plekjes. En het leuke is: ’s morgens bij het opstaan
weet je nog niet dat je ’s avonds in Reken “te bedde” gaat. Spontaan ideetje
van W: “Ik weet een knus camperplaatsje met een Gasthof waar je ook goed kunt
eten”. Leuk dus. Op naar Gross Reken, waar twee camperplaatsen zijn: één bij
het Berghotel (zag er een beetje drassig uit) en één voor de poorten van
camping Gross Reken. De laatste plek werd het dus. Deze camperplaats wordt door
de gemeente geëxploiteerd en je mag alleen tegen woekertarieven gebruik maken
van het sanitair van de camping want Privateigentum, (bronnen: reviews van de
campersite op campercontact, vriendelijke briefjes van de campingeigenaar op de
toiletgebouwen en mededelingen op het publicatiebord van de Stellplatz). Een
kniesoor die daar in het “buitenseizoen” op let. Soms zijn we roomser dan de
paus, maar als er niemand op de campingreceptie aanwezig is om de
Scheissgebühren in ontvangst te nemen, heb ik nergens moeite mee. De
overnachtingskosten van de camperplaats mochten in een parkeerautomaat (6 €,
inclusief Entsorgung), een beetje stroom kwam uit een ander paaltje (1 € voor 2
kwh). Je mag maximaal 48 uur op deze locatie doorbrengen, eigenlijk te kort om alle
fiets- en wandelroutes te verkennen.
