Paasweekend 2015
Pasen hebben W. en ik doorgebracht in het Woold bij
Winterswijk. Uitvalsbasis was SVR-camping “De Brömmels”, een geitenkaasboerderij
tegen de Duitse grens aan - www.brommels.nl
– van Ellen en Bert Kots. We hebben deze camping gekozen omdat we op vrijdag
twee kleindochters moesten oppassen en deze boerderij van alles voor de
kinderen te bieden had. Overigens: het wandelen met een geit hebben we maar
overgeslagen.
Vrijdag 03 april
’s Morgens de kleinkinderen opgehaald. Best wel “pannend”
voor de jongste (bijna 3) om bij opa in de camper te zitten. Alleen al de rit
naar het Woold (zo’n 16 kilometer) was een feestje. Jammer dat de ondergrond van
de kampeerveldjes de weelde van 3,5 ton niet konden dragen en we daarom
genoegen moesten nemen met een verhard plekje. We hebben er trouwens uitstekend
gestaan.
De dag was overigens zo om: spelen, eten, spelletje doen,
geitjes kijken, ijsje eten, speeltuintje in en nog een keertje geitjes kijken. ’s
Avonds werden de meiden opgehaald door zoon/vader J. en natuurlijk moesten alle
geiten nog een keer bekeken worden, papa had ze nog niet gezien.
Zaterdag 04 april
De muts op en de handschoenen aan op de fiets, want
behoorlijk frisjes. De ouders van W. wonen in Winterswijk en via een (groot)
ommetje zijn we daar geland en via een nog groter ommetje teruggefietst naar de
camping. We hebben al veel gefietst in deze omgeving en elke keer komen we
paadjes tegen waar we nog nooit eerder geweest zijn.
De broer van W. stond met zijn vrouw op een “kindluwe”
camping “De Roerdinkhof”, een kilometertje van ons vandaan. We zijn er ’s
middags op de borrel geweest en zagen daar wat een camper voor ravage kan
aanrichten in de natte weilanden (overigens een wildvreemde camper). www.roerdinkhof.nl
Zondag 05 april
Ook deze dag stond in het teken van de fiets: nog meer
onbekende paden en weggetjes. De dag begon met een veelbelovend zonnetje. De
terrasje in Winterswijk zaten dan ook al behoorlijk vol.
Kenmerkend voor het oostelijk en zuidelijk gebied van
Winterswijk is de aanwezigheid van scholtenboerderijen. Scholten waren rijke
boeren die, als een soort rentmeester, een gebied beheerden voor de eigenlijke
eigenaar van de grond. Deze eigenaren waren rijke adellijke (Hof van Gelre) of
kerkelijke (Bisschop van Munster) instellingen die zelf ergens anders
resideerden. Dit systeem noemen we het hofstelsel. Omdat het gebied rondom
Winterswijk erg afgelegen lag, bemoeiden de eigenaren van de grond en de
overheid zich hier echter niet met de gang van zaken. De scholten konden zich
hierdoor gaan profileren als officiële eigenaren van de grond, wat ze dus
feitelijk niet waren. Uiteindelijk wisten zij in een juridische strijd met de
overheid aan het begin van de negentiende eeuw, zelfs officieel eigenaar te
worden van het onroerend goed dat zij eeuwen lang beheerden.
Op zo’n fietsdag kom je dan ook aardig wat van die imposante
bouwwerken tegen.
En toen gebeurde het weer: het zadel van vouwfiets twee brak
af, op exact dezelfde manier als in Spanje bij Valencia. En ook nu weer had ik het
geluk nog maar een klein eindje te hoeven fietsen. Metaalmoeheid van de bout
die het zadel met de zadelpen verbindt? We zullen eens contact opnemen met de
leverancier.
’s Avonds werden we door R. en S. opgehaald om in een
andere buurtschap van Winterswijk, namelijk Corle te gaan eten. Boerderij de Woord, of zoals een Achterhoeker zegt:
‘Woordman’, was een kleine Saksische boerderij met slechts enkele koeien, een
paard en een klompenmakerij. De toenmalige eigenaar (begin 1900) bouwde een
zijstukje aan de boerderij om daar een borrel te kunnen schenken. Op dat moment
ontstaat het begin van een lange horecageschiedenis die bijna honderd jaar
later (1995) resulteert in boerderij-restaurant de Woord. S. was de BOB en
bracht ons na een uiterst prettige avond weer bij ons campertje terug en mocht
daarna nog een kilometertje doorrijden om haar busje weer in het weiland van de
Roerdinkhof te parkeren.
Maandag 6 april
Na een laat ontbijt en de
nodige schoonmaakwerkzaamheden was het tijd om de barre tocht (16 kilometer)
huiswaarts te ondernemen. W. vond het handiger om per fiets te gaan (hoefden we
dat ding in ieder geval niet op de fietsendrager te laden). Een paar kilometer
van huis en toch het idee hebben dat je in een totaal andere omgeving zit.
