noordpolderzijl

noordpolderzijl

woensdag 5 november 2014

gelukkig hebben we de foto's nog (5)

 

 
woensdag 29/10: Salamanca

 
vrijdag 31/10: OBBB op de Ibaneta

 

 
zaterdag 01/11: Oradour sur Glane

 
keurig waterpas op blokken

 
zaterdag 01/11: camperplaats in Oradour

 
zondag 02/11: camperplaats aan het Lac du Der

 
maandag 03/11: het hellend vlak in Ronquieres
 

brief negen: 4 november 2014


En weer thuis. Wel even wennen. De kamer is wel een stukje groter dan de ”huiskamer” die ik de afgelopen zes weken tot mijn beschikking had, de eerste wasjes zitten alweer in de droogtrommel, dus tijd om het verhaal van dit reisje af te sluiten.

Maandag 03 november

De grusgrusjes (Latijnse naam voor de kraanvogels) vlogen iets voor half acht over de bus. Ik was net op tijd om zo’n duizend vogels voorbij te zien vliegen op zoek naar eten. Na de koffie werd het tijd voor de voorlaatste etappe. Via Reims naar Chalons-en-Champagne (de N4 en de D944). Vervolgens de A34 naar Charleville-Mézieres (het laatste stuk tot de Belgische grens is in ontwikkeling) en daarna de Belgische N5 naar Charleroi. Wat zijn die Belgen goed in het plaatsen van bordjes die aangeven hoe slecht de weg is en wat er allemaal mis kan gaan, soms met bosjes tegelijk. En de weg is slecht! Op naar het hellend vlak van Ronquieres. Een hoogteverschil van 68 meter in het kanaal wordt niet met sluizen overbrugd, maar de boten worden in bakken naar boven of beneden gesleept over “het hellende vlak”. Volgens mij kan het niet erg efficiënt zijn met maar twee bakken. Heel interessant, alleen jammer dat het gebeuren alleen aan de buitenkant viel te bezichtigen. Het panorama (een soort uitzichtsplatform was gesloten tot ergens in 2015. Waarom werd niet vermeld. Bij de site is een grote parkeerplaats waar je ook schijnt te kunnen overnachten, maar het was nog erg vroeg (half drie) en ik stond er in mijn eentje. Het stond me allemaal niet zo aan, ongetwijfeld zal het in de zomer drukker zijn. Dus op naar Sint Truien, zo’n anderhalf uur verder, daar zou volgens de Facile en Route een mooie camperplek zijn. Drukke stad en geen cp kunnen vinden. De P waarvan ik dacht “hier moet het zijn”, lag helemaal op z’n kop. Door naar Kortessem, een kleine twintig minuten rijden. Rustig plekje qua omgeving, alleen stond er een straffe wind.

Al weer de derde camperplaats op een rijtje, morgen maar eens uitgebreid douchen thuis. Maar och, ik ben opgegroeid in een tijdperk waarin je eens per week in een teiltje mocht en dan had ik nog het “geluk” dat ik de oudste was en er drie voor me mochten in hetzelfde badwater. Dus uitgebreide poezenwasjes moeten af en toe kunnen.
Over het weer zullen we het maar niet meer hebben.

Vertrek: 42.986; aankomst: 43.416

Dinsdag 04 november

De laatste etappe. Wakker geworden van de kerkklokken van Kortessem die om tien voor zeven uitnodigden voor kerkgang. Iets anders kan ik me niet voorstellen. ’s Avonds en ’s nachts heerlijk rustig bij de tennisbaan (te nat om een balletje te slaan?) Het voordeel van vroeg wakker worden is dat je vroeg kunt vertrekken. Miep was de baas vandaag. De autosnelweg op die net boven Maastricht op de A2 uitkomt, dan de A73 richting Venlo en daar de Duitse A40 op richting Duisburg. En dan in het Ruhrgebied de bordjes Oberhausen/Arnhem in de gaten houden. Het was druk en dan vooral de andere kant op, volgens mij stond er een file van ten minste 30 kilometer naar het zuiden, naar het noorden kon je goed doorrijden. In Bocholt de A3 verlaten en nog even in Rhede voor de laatste keer de tank volgegooid. Scheelt weer een kratje bier met Nederland.

Vertrek: 43.916; aankomst 43.649

De totale reisafstand bedroeg 7.646 kilometer.

De “evaluatie” volgt wanneer ik weer helemaal geacclimatiseerd ben.

brief acht: 2 november 2014


Zachte regendruppels op het dak van de camper, alle kraanvogels moesten voor het donker binnen zijn en dat was kwart voor zes! Geen zin in de afwas, dus maar eens kijken hoe lang de accu van mijn tablet het vol wil houden. Wijntje erbij, lampje aan en verzekerd van de veiligheid van 50 soms echt grote witte “jongens” naast me.

Woensdag 29 oktober

Op de fiets naar Salamanca, ook door de buitenwijken en juist die hadden we een paar jaar geleden niet gezien. Veel herkenningspunten in de binnenstad. Alleen de Plaza Major hebben ze omgetoverd tot een (antiek)boekenmarkt: duurt maar een maand, maar geen gezicht! Gisteravond brief zeven gemaakt, vanmorgen toen de camping leeg liep had ik een uitstekende internetverbinding, dus kon er gepubliceerd worden en ook nog foto’s geplaatst.

Donderdag 30 oktober

Grijs water lozen, betalen en vertrokken vanuit Salamanca bij een temperatuurtje van een graad of acht. Tot Burgos over de A62, daarna de N120. Graan, graan en nog eens graan (inmiddels wel gemaaid). Aan de bomen kun je nu goed zien dat het herfst is.

De Camino (de pelgrimsweg naar Santiago de Compostella) loopt vanaf Burgos voor een groot deel vlak langs de N120. Er zijn nog veel wandelaars op pad: groepjes, tweetallen en opvallend veel individualisten, vaak voorzien van een stok. Het lijkt me niet prettig lopen dit stuk, je loopt weliswaar over een wandelpad, maar op vijf meter afstand razen de vele auto’s je met een vaartje van 90 kilometer per uur voorbij. Ooit heb ik het plan gehad om ook naar Compostella te lopen, maar als ik deze condities zie ben ik blij dat het bij een plan is gebleven.

In Logroño werd het mistig, het werd ineens erg somber. Later om de middag klaarde het weer op en werd het weer een lekkere 23 graden op de A12 naar Pamplona. Vandaag de lange broek aangehad, nog wel met blote voeten in de sandalen. Gekozen voor camping Ezcaba in Pamplona. Om half zes duikt de zon achter de heuvels en dan gaat het met de temperatuur snel bergafwaarts.

Vertrek: 41.418; aankomst: 41.885

Vrijdag 31 oktober

Weer een “monsteretappe”. Om kwart over acht vertrokken in de nevel. Het eerste deel van de Pyreneeën was ook bedekt met een grijze sluier, alleen op de toppen boven de 800 meter had het zonnetje vrij spel. In Roncesvalles werd het weer strak blauw, zodat de Ibaneta – vlak voor de grens met Frankrijk - er weer vriendelijk bij lag. De laatste keer stond het groene busje op dit hoogste punt. Wel koud, OBBB werd bijna incontinent (laat namelijk het water spontaan lopen bij drie graden boven nul) en dat zou jammer zijn van de zestig liter die de schoonwatertank op dat moment bevatte. Af en toe een Camino-ganger, de pelgrims komen ook over de Ibaneta. Ging gisteren de spijkerbroek al aan, vandaag moest ik op zoek naar sokken en dichte schoenen. Vanaf St.-Jean-Pied-du-Port (het begin van veel Caminogangers en nog steeds een toeristenkermis) de D933 naar Bergerac en de N21 naar Perigueux. De kachel kon weer uit en de airco na een tijdje aan (wisselend tussen de 21 en 26 graden.

In Perigueux de keuze gemaakt om een eindje onder Limoges een camping te pakken. Het beoogde doel (Oradour sur Glane) was toch een brug te ver. Het werd camping Montréal in St. Germain les Belles. OBBS kwam er net voor het donker aan.

Vertrek: 41.885; aankomst 42.406

Zaterdag 1 november

Een feestdag in Frankrijk: Allerheiligen. Veel winkels zijn er dicht, maar de meeste supermarkten zijn ’s morgens open (net als op zondag). Maar een klein stukje rijden vandaag: naar Oradour sur Glane. Eigenlijk had ik er gisteren al willen aankomen, maar je kunt niet alles in dit leven hebben. Kon dus lekker laat vertrekken. Over een stukje van 73 kilometer heb ik wel bijna anderhalf uur gedaan: wanneer je Miep-Miep de opdracht “snelweg vermijden” geeft is het altijd dolle pret: ze weet de mooiste weggetjes voor je te vinden.

Op 10 juni 1944 hebben een aantal SS-ers Oradour in de hens gestoken en iedere inwoner mocht eraan geloven. De vrouwen en kinderen werden in de kerk gepropt en daar werd ook even een vuurtje gestookt. Het oude dorp is in de toestand van 1944 gelaten en is nu een soort museum, het nieuwe dorp is er vlak naast opgebouwd. Erg indrukwekkend en beklemmend.

De rest van de middag rustig in en uit het zonnetje doorgebracht op de mooie en gratis camperplaats van Oradour.

Vertrek: 42.406; aankomst: 42.473

Zondag 2 november

Nu weet ik ook waar die grafkaarsjes bij de Lidl in Spanje voor waren: het is vandaag Allerzielen. Weinig van gemerkt overigens. Om goed acht uur werd het gaspedaal voor het eerst ingedrukt en die werd om half vijf voor het laatst weer losgelaten: It’s a long way …

Eerst terug naar Limoges om daar de A20 naar Chateauroux op te pikken. Daar wilde Miep mij op de snelweg houden, maar je moet haar niet altijd haar zin geven. Ik besloot de N121 te nemen naar Bourges en Auxerre. Allemaal bekende namen en goede herinneringen aan vorige vakanties. Zo mocht ik de Creuse, de Indre en de Loire oversteken. Op naar Troyes en daarna allerlei kruip-door-sluip-door weggetjes naar het Lac du Der, om precies te zijn de gratis camperplaats bij Giffemont.

Het Lac du Der staat bekend om zijn kraanvogels in maart en november. Heb er zo’n duizend gezien tegen zonsondergang. Volgens mij is het voor de grote kraanvogelkermis nog een weekje te vroeg. Mooi plekje om volgend jaar met z’n tweetjes heen te gaan. En ja W.: het appartementje stond er nog.

Vertrek: 42.473; aankomst: 42.98