napruttelen – 3: zes kippen en één hond vergen aandacht

We hebben de storm overleefd. Kreeg donderdag wel een foto van het museum toegestuurd van een boom die zich voortaan liever liggend staande wilde houden, maar zo'n brok hout loopt voorlopig niet weg. Aangenaam kennismaken: Ciarán. We hebben weer bijna het complete alfabet voor ons. Ludiek berichtje in de Volkskrant van vrijdag: “Wat ook in het water viel door storm Ciarán, was het NK Tegenwindfietsen. Dat evenement zou donderdag op de Oosterscheldekering plaatsvinden, maar volgens de organisatie waren de windstoten te hard om het veilig te kunnen organiseren”. Moest het wil in de digitale krant lezen want DPG Media had voor de zoveelste keer geen nieuw blik bezorgers die ze kon opentrekken. Stuurden per post wel een pen om een proefabonnement om te zetten in een vast lidmaatschap. Moet dat tegenwoordig weer met een pen? Wordt dus (voorlopig) weer muisklikkend lezen. `

Muziekje van W op de achtergrond, Spaans dus. Kon ik niet veel van maken. Was ook niet verwonderlijk volgens W, ging over niks: iets met een zwart shirt (tengo la camisa negra). Precies: gezongen door Juanes. Meeslepend liedje, maar vond wel dat W vooral de tekst “ya tu amor no me interesa” een beetje nadrukkelijk meezong. Kan me natuurlijk verbeelden want zodra ik het woord “amor” hoor gaan mijn ojos meestal open en mijn corazón wat sneller tikken. Vertaal het volgende maar, sprak W: “Por beber del veneno malevo de tu amor, yo quedé moribundo y lleno de dolor”. En toen ik niet verder kwam dan “Door van jouw kwaadgezind vergif van jouw liefde te drinken ben ik stervende en vol met pijn” vond ik dat Spaanse les toch maar niks voor mij was en ging verder met de geschiedenis van Suriname en alles wat daar mee te maken heeft zoals “Laten het schip voor top en takel leggen en op Gods genade drijven met een sware storm uijt ’t NNW à NW”. Duizendkeer mooier en interessanter!

Kom je dus van rietsuiker op bietsuiker en stuit je plotseling op de volgende tekst (bron Wikipedia): “In de 19e eeuw werd beendermeel gebruikt om suikerbieten te zuiveren. Hierbij gebruikte men niet alleen de botten van dieren, maar ook die van gesneuvelde soldaten uit massagraven. Zo ontstond na de slag bij Waterloo vanaf 1830 ter plekke een grote suikerindustrie. Verschillende kranten uit deze tijd schreven over het openen van massagraven ten behoeve van deze bedrijfstak. Word je ook niet helemaal vrolijk van. Gelukkig laat ik me cremeren, weet ik zeker dat ik niet in de suiker terecht kom.

zaterdag 4 november: @ kotten

We moesten er vroeg uit, broer/zwager en schoonzus wilden al bij het krieken der dagen op pad. Iets met een trouwend kind dus dan heb je haast. Las ik niet onlangs ergens “de mens leeft snel, de mensheid echter uiterst traag”? Hondje kon niet mee naar het feest, dus moest er oppas komen. “Kan ik mooi de bus zijn winterstallingsbeurtje geven”, vatte W de situatie samen. Neem van mij aan dat je misschien wel een beurtje wilt, maar beslist geen winterstallingsbeurtje van W. Zelfs de zes kippen die ook bij de op-te-passen-have hoorden zochten dekking. Mocht overigens eerst even een voetbalwedstrijd van kleinzoon T bijwonen, dus het verhaal over “we moesten er vroeg uit” had vooral op W betrekking. Tijdens de wedstrijd was het droog, de buitenkant van de bus werd wel nat, maar dat kwam de eerste twee uur niet van de regen, maar van een warm sopje (“Ik ga toch niet met mijn handen in het koude water zitten”, zei W, terwijl ik met een lange borstel en koud water uit de slang de bovenkant van de bus – dus vooral dakramen en zonnepanelen – mocht schrobben). En toen werden de restanten van het sop weggespoeld door de vloeibare zonnestralen en kon W verder met de binnenkant, terwijl ik “op afstand” de hele museale wereld aan het herorganiseren was en daarna aan het kokkerellen. De Aldi had prettige aardappeltjes (met spek en uien), de Lidl uit Duitsland fijne karbonades zonder bot en de witlof (met appel en mandarijn) kwam in een zakje uit de Jumbowinkel (zonder appel en mandarijn, want die mocht ik nog even snel bij de Plus scoren). Zwagerlief verklaarde mij later voor gek dat ik in mijn bussie ging koken op twee kleine pitjes terwijl ik gebruik had kunnen maken van zijn horecakeuken, inclusief oven en magnetron en weet-ik-wat-nog-meer. Vind primitief koken gewoon leuker. Een Vera (NPOstart+) en een Huub Stapel met Napoleon maakten de avond compleet. Jammer dat Puzzel maandag de stalling ingaat.

zondag 5 november: @ kötteldiek

Het allerlaatste stof werd vannacht door de natuur verwijderd. Sommige mensen noemen dat regen. Kwam tijdens een rondje internet tegen dat een willy-willy een tornado (of zo je wilt: wervelwind) is. Volgens het Wikiwoordenboek is het afkomstig uit een onbekende Australische Abororiginaltaal. “Je had het zelf kunnen verzinnen”, waren de woorden van W toen ik haar met het woord confronteerde. Ben niet zo creatief, ook de uitdrukking “Overdag zie je koalaberen, 's nachts zijn het grizzlies” komt niet van mij af. Na het laatste stukje krant (had het verhaal van de crompouce nog niet gelezen) mocht ik met bussie weer naar huis. W had nog iets met een muziekvoorstelling in een kerk in Duitsland). Op weg naar huis nog maar eens nadenken over die crompouce. Opgezocht: het is een combinatie van een croissant en een tompouce. De croissant wordt open gesneden en gevuld met banketbakkersroom. De bovenkant wordt voorzien van een laagje roze chocolade. En voilá, de crompouce is geboren.

maandag 6 november: @ stalling

En weer een jaar voorbij. Een jaar met maar weinig overnachtingen (in het busje dan). Waren het er vorig jaar nog 163, dit jaar bleef de teller steken op 128. Dit had vooral te maken met het annuleren van onze reis naar Marokko. Deze reis zou in totaal zo'n 70 dagen duren en daar hadden we eigenlijk al een beetje rekening mee gehouden. Even wat feiten: 41 % overnacht op betaalde camperplaatsen, 7 % op gratis plekken en in 25 % van de gevallen hebben we onze ACSI-kortingskaart laten zien. Schorsen al weer duurder geworden, € 80,20. Met een maand heb je het er alweer uit, dus je hoeft geen medelijden te hebben. Bus mag een paar maanden gezellig doorbrengen met een paar vriendjes in een water- en winddichte schuur. Ergens in de buurt van 1 maart kijken we wel weer verder. Een mooi jaar. En volgend jaar? Volgend jaar is er weer een jaar. En dan? Nog volkomen onbekend al hoor ik in verschillende wandelgangen diverse geruchten: zoonlief wil met zijn gezin ons huis een maandje lenen (hij gaat verbouwen) en een vriendin van W wil graag de Caminho Português lopen (van Porto naar Santiago de Compostella). W zou dan meelopen en ik met de camper er achteraan met een voedselverstrekkende en slaapplaatsverzorgende rol. Maar niks staat nog vast.